Marjan Heemskerk-Seeverens

Het thema van het nieuwe nummer van het magazine Accountant is 'grijs', met onder meer een artikel over de dresscode van accountants. Een grijs pak, dan hoor je erbij. Het fenomeen 'erbij willen horen' viel me eerder weer op tijdens het NBA World Café Diversiteit in juni dit jaar, toen we discussieerden over échte oplossingen om de diversiteit binnen de financiële sector te verbeteren. Eén van de oplossingen die aangedragen werd was dat mannen (de meerderheid) zich eens moesten verplaatsen in de vrouwen (de minderheid), door bijvoorbeeld het organiseren van meer 'vrouwelijke teamuitjes' zoals een bezoek aan een personal stylist.

Dit impliceert wederom dat vrouwen, in dit geval de minderheid, graag bij de meerderheid willen horen. Dit 'erbij horen' en niet in de minderheid willen zijn, gaat veel verder dan de man-vrouw discussie in de accountancy.

'Voor accountants lastig is om buiten de boot te vallen, om niet op te gaan in de massa.'

Ik heb gemerkt dat het voor accountants lastig is om buiten de boot te vallen, om niet op te gaan in de massa. Dus durven ze ook minder snel met nieuwe ideeën te komen. Waar komt die drang vandaan om erbij te horen en onderdeel uit te maken van de meerderheid?

Andere sectoren

Als we kijken naar andere branches, bijvoorbeeld in de creatieve sector, is opgaan in de massa zo’n beetje het ergste wat je kan overkomen. Dat je als kunstenaar niet opvalt tussen alle andere kunstenaars. Creatievelingen doen alles om op te vallen en vooral one-of-a-kind te zijn. Kunstenaars kunnen bij wijze van spreken midden in de nacht opstaan om de posters voor hun nieuwe expositie door de hele stad op te hangen. Daarbij maakt het niet uit of het mag of niet, als maar genoeg mensen het zien en het publiek naar de expositie trekt. 

De parallel met de accountancy is hierin ver te zoeken. Ik kan me best voorstellen dat geen enkel kantoor zit te wachten op illegale aanplakbiljetten. Maar over het algemeen durf ik wel stellen dat bij accountants precies het tegenovergestelde het geval is. Vooral niet te veel opvallen als individuele accountant en bij de grote groep horen. 

Teamwork

Deze verminderde vorm van individualisme heeft natuurlijk ook zijn positieve kanten en dat past perfect binnen de manier waarop ons beroep is georganiseerd. Want de accountancy is een teamwork-beroep bij uitstek. Als er dan allemaal individualisten werkzaam zijn is dat toch niet zo handig werken. Dat teamgevoel, dat gevoel erbij te horen, zorgt er daarom ook voor dat teams sterk zijn en dat controles beter verlopen.

'We weten allemaal dat diversiteit bijdraagt aan de kwaliteit van ons werk.'

Ik opper ook zeker niet om dat teamgevoel volledig overboord te gooien. Wat ik wel wil zeggen is dat er ergens ruimte moet zijn voor enige creativiteit van het individu. Niet altijd alleen maar 'erbij willen horen', maar soms ook juist bewust buiten de boot vallen. Hierdoor krijg je een veel meer diverse beroepsgroep; niet alleen qua verdeling van man-vrouw, maar ook op het gebied van meningen, ideeën en innovaties. En we weten allemaal dat diversiteit bijdraagt aan de kwaliteit van ons werk. Op deze manier wordt het ook makkelijker om nieuwe ideeën te opperen. En hoe meer nieuwe ideeën er boven komen drijven, hoe groter de kans dat er een écht goed idee tussen zit.

Eigen ervaringen

Ik heb dit zelf ervaren toen ik net gestart was met mijn weblog. Als eerste bloggende financial viel ik ontzettend uit de boot. Als ik nu tegen mensen zeg dat ik in het begin heel erg werd uitgelachen kijken ze me ongelovig aan, maar toch is het zo. Ik was de eerste die deze stap zette en geloofde (en geloof nog steeds) heel erg in de kracht van online en social media. Daarvoor moet je wel het lef hebben om er niet bij te horen. Om niet de ‘standaard’ accountant te zijn. 

Nu, twee jaar later, kan ik zeggen dat het opstarten van mijn blog de beste beslissing ooit was en ben ik blij dat ik me niets heb aangetrokken van de mening van veel collega-accountants. Als bloggende financial ben ik veel succesvoller dan ik als 'standaard' accountant ooit had kunnen worden. Soms is het juist goed om er niet bij te horen en gewoon je eigen gang te gaan.