In beeld

Twaalf jaar op de kotter, sinds kort accountant

Op 3 december 2020 werd Hans Nobel ingeschreven als AA in het register van de NBA. Een radicale breuk met zijn vorige leven als palingvisser. Hoe een dertiger zich vanuit een blauwe boorden-baan opwerkte tot AA.

Henk Vlaming

"Het was even wennen toen ik eind van het jaar klaar was met mijn studie. Tien jaar heb ik ervoor gebuffeld. Reken maar dat ik gelijk de hengel weer heb opgepakt toen ik klaar was."

Pakt Hans Nobel nu zijn oude beroep weer op? Nee, maar, hengelen is nu eenmaal zijn passie, al vanaf zijn jeugd. "Ik deed niets liever", zegt hij. De liefde zat zo diep, dat hij nooit startte met de studie economie waarvoor hij zich had ingeschreven. De 125 gulden studiefinanciering stortte hij terug. Hans Nobel werd palingvisser, een beroep dat hij twaalf jaar zou uitoefenen.

"Als scholier wist ik niet wat ik wilde worden", vertelt hij. "Op het vwo had ik het exacte vakkenpakket gevolgd, plus Nederlands en Engels. Ik ging naar de open dagen van de TU Delft en de Erasmus Universiteit. Bij die laatste schreef ik mij in voor een studie economie. Laat ik me maar zo breed mogelijk gaan scholen, dacht ik."

Lokroep

Maar de lokroep van de visserij was sterker. Hans had vakantiewerk gedaan op de kotter van de familie. "Ik vond het heel mooi werk. Toen mijn opa uit het bedrijf stapte, was er plek voor mij. Ik greep de kans om dit mooie werk de hele week te doen."

Zo kwam Nobel terecht in de rivierenvisserij. "Elke ochtend om half zes het Haringvliet op, vanuit de haven van Nieuw Beijerland", vertelt hij. "We visten met fuiken op paling. Om een uur of vijf waren we terug in de haven. Lange dagen, hard werken, maar een fantastisch beroep. Werken in de buitenlucht, elke keer vol verrassingen. De natuur laat zich niet berekenen, ook al probeerde ik dat wel. Dan was ik er zeker van dat we ze vandaag zouden vangen, maar dan pakte het toch weer anders uit."

'De natuur laat zich niet berekenen, ook al probeerde ik dat wel.'

Opa Nobel was verheugd dat zijn kleinzoon aan boord was gestapt. Toch volgde de jonge Hans bepaald geen familiespoor. Zijn vader was accountant, RA bij wat toen nog Ernst & Young heette. Wat de loopbaan betreft was hij echter niet het ideale rolmodel voor zijn zoon. "Hij had het altijd ongelooflijk druk, bijna nooit was hij thuis, hij had allerlei nevenfuncties. Ik had geen enkel inzicht in wat hij deed."

Botsen deed het niet. "Hij heeft me nooit proberen over te halen om accountant te worden. Als ik maar wel zou blijven leren, zei hij. Dat zou ik doen. Maar na een lange dag en het fysiek zware werk was ik moe, dan wilde ik niet nog eens 's avonds aan een studie beginnen."

Tij keert

Hans had zijn hele werkende leven op het water kunnen doorbrengen, met zijn opgroeiend gezin aan de wal. Maar hij zag hoe het tij begon te keren voor de palingvisserij. Er kwamen steeds meer beperkingen. Die hadden te maken met de komst van Natura 2000, een Europees netwerk van beschermde natuurgebieden in de Europese Unie. "De visgronden werden ingeperkt", aldus Nobel. "Daarnaast kregen we te maken met de gevolgen van watervervuiling. Wij visten in het benedengebied van de rivieren. Daar is de rivier breder, de stroomsnelheid is er lager en vervuilende stoffen die worden meegevoerd bezinken op de bodem, waar de paling leeft. De dioxinenormen werden zo streng dat de paling er niet meer aan voldeed."

'Een half jaar nadat ik vertrok moest het bedrijf sluiten.'

Nobel heeft het einde van het bedrijf niet afgewacht. "Ik was dertig, als ik nog iets anders wilde moest ik dat nu doen." Dus trok hij op een dag de stoute schoenen aan. "Toen we in de loods netten repareerden heb ik de andere drie bemanningsleden verteld dat mijn toekomst ergens anders lag. Het was een schok voor ze, ik denk niet dat ze het zagen aankomen. Met z’n vieren waren we een hecht team, twaalf jaar lang hebben we op de kotter gevaren, dicht op elkaar. Alles wisten we van elkaar. Een half jaar nadat ik vertrok moest het bedrijf sluiten."

Accountancy

De oriëntatie op een ander vak viel hem zwaar. "Iets met de visserij, dacht ik aanvankelijk. Dan blijft er alleen de zeevisserij over, maar dat wilde ik niet en ook mijn vrouw zag dat niet zitten. De binnenvaart trok me evenmin."

Het werd de accountancy, zo besloot hij, want hij had gevoel voor cijfers en interesse in de materie. Maar voor een dertigjarige ex-palingvisser liepen weinig accountantskantoren warm. Hij vond een opstapbaan bij een plaatselijk administratiekantoor, een goede kennis van de familie. Het administratief handwerk leerde hij van onderop, terwijl hij blokte voor zijn praktijkdiploma boekhouden.

"Dat deed meer met me dan ik had verwacht. Jarenlang had ik op de kotter gevaren, nu zat ik aan een bureau. Was het mooi weer, dan moest ik denken aan de visserij, dat ik op het water had kunnen zitten. 's Avonds moest ik studeren, terwijl ik in geen tien jaar een studieboek had opengeslagen.”

Maar de vastberadenheid waarmee hij voor de palingvisserij had gekozen, hielp hem nu om zich vast te bijten in de accountancy. Hans leerde administraties verwerken en om eenvoudige jaarrekeningen samen te stellen. De eerste klantcontacten gaven hem voldoening. “Maar ik werkte op een kleine praktijk waar mensen de bonnen nog in een schoenendoos afleverden."

Zwaar traject

Binnen twee jaar ging Hans aan de slag bij een accountantskantoor in Sliedrecht. Vier jaar later werd hij aangenomen bij Visser & Visser, waar hij de post-hbo opleiding accountancy voltooide. "Het was maar goed dat ik vooraf niet wist hoe zwaar het traject was", zegt hij. "Leren is gemakkelijker als je jonger bent. Zeker tegen het einde van mijn post-hbo accountancy had ik het moeilijk. Ik was al zo lang onderweg, ik moest nog mijn praktijkstage doen en ik voelde hoe moe ik was. Ik maakte werkweken van veertig uur, er was overwerk, continue ontwikkelingen op kantoor vroegen mijn aandacht, ik groeide door naar andere functies. Ik was mentor, stagebegeleider en planningscoördinator. 's Avonds moest ik naar school, ik moest verslagen schrijven, plus mijn rol nemen als vader van drie kinderen. Ik bezocht ouderavonden, ik vierde verjaardagen in de familie. Het was de combinatie van al die verschillende bezigheden die het zwaar maakte."

'Het was maar goed dat ik vooraf niet wist hoe zwaar het traject was.'

Maar uitgeput? "Nee, want ik was gewend aan hard werken en ik ging planmatig te werk. Alle examens haalde ik in één keer. Op zondag zette ik alles opzij, die dag was voor mijn gezin. We gingen samen naar de kerk, we deden spelletjes, het was de broodnodige rustdag. Niet één zondag heb ik geleerd voor mijn studie of gewerkt voor kantoor."

Hans draagt het succes op aan zijn vrouw, die binnenshuis werkte, het huishouden draaiend hield en zorgde voor de kinderen. "Anders had ik dit nooit gekund. Zij was het die mij aanmoedigde om af te maken waaraan ik was begonnen. Twaalf jaar lang heb ik iets heel anders gedaan, daarna heb ik de transitie gemaakt, van beginnend assistent tot de AA die ik nu ben. Dankzij alle begeleiding en steun die ik kreeg. Dit had ik niet willen missen."

Henk Vlaming is journalist.

reacties

Reageren op een artikel kan tot drie maanden na plaatsing. Reageren op dit artikel is daarom niet meer mogelijk.

Aanmelden nieuwsbrief

Ontvang elke werkdag (maandag t/m vrijdag) de laatste nieuwsberichten, opinies en artikelen in uw mailbox.

Bent u NBA-lid? Dan kunt u zich ook aanmelden via uw ledenprofiel op MijnNBA.nl.