Slagter nu ook door advocatuur geslacht
In mijn laatste weblog fileerde ik een opiniestuk van emeritus hoogleraar Slagter in het Financieele Dagblad van afgelopen zaterdag. In diezelfde krant stond vandaag (21 februari 2008) onderstaande reactie van een aantal advocaten. Waarvan akte.
Na de uitzending van Peter R. de Vries over Joran van der Sloot waren vele deskundigen bereid om in de media hun mening te geven. Daartussen zaten gefundeerde en ongefundeerde meningen, van deskundige en minder deskundige personen.
Emeritus hoogleraar ondernemingsrecht prof. W.J. Slagter is de voorlopige hekkensluiter (FD 16 februari 2008). Hij schrijft: 'In het strafrecht wordt helaas de leer van het onrechtmatig verkregen bewijs gehuldigd. Deze verwerpelijke leer bestaat gelukkig niet in het civiele recht.' Met die ene zin veroordeelt prof. Slagter het genuanceerde systeem van het onrechtmatig verkregen bewijs, dat niet alleen in Nederland bestaat maar in vele westerse landen. Hij legt echter niet uit waarom.
Dergelijke uitlatingen passen in een cultuur waar schokkende strafzaken worden 'gehyped' en zijn mede het gevolg van de media-aandacht die door betrokkenen bij de zaak-Holloway is gezocht. Er dienen vraagtekens te worden geplaatst bij de oordelen van allerlei deskundigen die in de media zijn geventileerd op basis van een te geringe kennis van het strafdossier en van het strafrecht. Juist van deze groep mag meer distantie, nuance en terughoudendheid worden verwacht, nu zij reageren als deskundige en niet als man op de straat.
Prof. Slagter geeft zijn mening in het kader van zijn zorg over het feit dat de verklaringen van Van der Sloot in de auto een veroordeling zouden bemoeilijken omdat ze niet rechtmatig zouden zijn verkregen. Hoewel niet de kern van deze reactie, is het van belang te constateren dat de inschatting van prof. Slagter niet is gebaseerd op gangbare jurisprudentie in het strafrecht. Een eventuele door een 'burger' onrechtmatig verkregen verklaring kan in beginsel in een strafzaak als bewijs worden gebruikt zolang de politie de burger daarbij op geen enkele wijze behulpzaam is geweest.
Het strafproces is een zorgvuldig proces dat als doel heeft de waarheidsvinding. Daarbij dienen de fundamentele rechten van de verdachte door de Staat te worden gewaarborgd. Prof. Slagter motiveert niet waarom hij vindt dat als de politie de regels overtreedt en de rechten van de verdachte schaadt, dit geen consequenties hoeft te hebben in de strafzaak. Als regels worden overtreden, zeker als het in ernstige mate geschiedt, wordt het individuele rechtsbelang en het vertrouwen in de strafrechtspleging geschaad. Dan is het niet meer dan logisch dat dit kan leiden tot bewijsuitsluiting, zoals in de Clickfonds-zaak, of zelfs tot nietontvankelijkheid van het Openbaar Ministerie, zoals onlangs in de Hells Angels-zaak.
Zichzelf respecterende juristen doen er goed aan beschouwende commentaren op afstand te leveren met inachtneming van de onvolledigheid van hun dossierkennis en, indien van toepassing, hun beperkte kennis op het terrein van het strafprocesrecht.
Het lijkt er evenwel op dat juristen om het hardst roepen dat er sprake is van onrechtmatigheden en van het falen van de opsporing simpelweg omdat slechts krasse uitspraken voldoen aan de heersende soundbitesfeer.
De uitkomst van het onderzoek tegen Van der Sloot is allerminst voorspelbaar. De huidige 'bevindingen', zowel omtrent de feiten als de juridische waardering daarvan, zijn speculatief en zonder context nietszeggend, kortom: zonde van de tijd van de kijker, de lezer en de luisteraar.
Willem Jebbink, Spong Advocaten; Jacqueline van den Bosch, Houthoff Buruma; Diederik van Omme, Van Mens & Wisselink; Bettina Schnier, De Roos & Pen Advocaten; Jeroen Soeteman, Korvinus Abeln Advocaten; allen strafadvocaat te Amsterdam