Een nieuwe voorzitter, een nieuw geluid?
Op 16 december heeft het NIVRA een nieuwe voorzitter gekozen. Geheel naar verwachting is de vice-voorzitter doorgeschoven naar de positie van voorzitter. Aangezien de eerste voorzitter van de NBA een RA zal zijn, neem ik aan dat de bedoeling is dat de nieuwe voorzitter zijn tijd volmaakt, fusie of geen fusie.
Interessanter is dat het fusiedocument impliciet breekt met de ijzeren traditie dat de vice-voorzitter na twee jaar de nieuwe voorzitter wordt. Wat staat immers in het fusievoorstel bij de eisen die aan de voorzitter van de NBA worden gesteld: "werkzaam zijn (of recent werkzaam geweest zijn) als openbaar accountant (dit geldt niet voor de vice-voorzitter) en grote kennis van en affiniteit met het vak van openbaar accountant hebben;"
Let u even op de tekst tussen haakjes: Marco Korff? De tijd van het vanzelfsprekend doorschuiven is voorbij als de fusie een feit is. Als immers, ondanks dit voorstel, toch een openbaar accountant als vice-voorzitter wordt aangewezen, eh, pardon, door de leden gekozen, dan is dat een rechtstreekse slag in het gezicht van de niet-openbaar accountants en zo politiek slim is men wel bij de NBA om dat te voorkomen. De Wakkere Accountant is wat stilletjes, maar ze slaapt nog niet.
Moet het accountantsberoep nu blij zijn met de nieuwe voorzitter, of is het vooral meer van hetzelfde? Mijn hart ligt vooral bij compliance, dus ik ben wel blij met een NIVRA-voorzitter die nu juist compliance tot zijn hoofdverantwoordelijkheden mag rekenen bij zijn kantoor. Daarnaast ben ik, zoals ik wel eens vaker heb gemeld, een oud werknemer van Coopers & Lybrand, en bewaar aan dat kantoor bijzonder goede herinneringen. De nieuwe voorzitter heeft ook wat dat betreft dus meteen een streepje bij me voor.
Ooit mocht ik deelnemen aan het management development-programma van Coopers. Onderdeel van dat programma was een soort "meet the stars"-sessie. Aanstormende talenten mochten Ruud Dekkers vragen wat ze maar wilden. De vraag die mij altijd is bijgebleven kwam van een dame die graag wilde weten of je als partner van de club ook nog kinderen kon opvoeden en een gezinsleven kon hebben. Ruud Dekkers reageerde wat geërgerd: natuurlijk kan dat! Gewoon op tijd naar huis voor het eten, en als de kinderen in bed liggen terug naar kantoor!
Het was een antwoord geheel in de stijl die ik bij Coopers & Lybrand heb leren kennen: geen politiek correct geklets, maar gewoon zeggen waar het op staat, en als mensen daar aanstoot aan nemen dan is dat jammer.
Toen ik bij Coopers & Lybrand ging werken waarschuwden mijn toenmalige collega's dat het een keiharde omgeving zou zijn, waar het vooral ellebogenwerk is en carrière maken ten koste van je collega's. Niets was echter minder waar. De hardheid was er zeker, hoewel ik die liever helderheid zou noemen.
Maar over de ruggen van je collega's vooruit komen? Absoluut niet. In tegendeel, het team werd belangrijk gevonden, en carrière maakte je op basis van prestaties. Ik heb de top nooit bereikt binnen (inmiddels) PricewaterhouseCoopers, maar juist door de cultuur van dit kantoor ben ik met opgeheven hoofd vertrokken en zonder enige vorm van bitterheid.
Tijdens mijn sollicitatie werd me gevraagd wat me aantrok aan Coopers & Lybrand. Ik werkte immers bij een kantoor dat bepaald een ander imago had. Mijn antwoord "jullie zijn een groep straatvechters, en dat mag ik wel" werd met een brede glimlach beantwoord, ik was duidelijk door naar de volgende ronde.
Ik ken Ruud Dekkers, op die ene ontmoeting na, alleen indirect. Via internet is weinig over hem te vinden. Op LinkedIn is zijn secretaresse te vinden, maar hijzelf niet. Zoek je op de PwC-site op zijn naam, dan kom je uit bij de Raad van Bestuur, maar daar zit hij niet (meer) in. En verder vind je nog twee wervende teksten.
Nu hij voorzitter is van het NIVRA, zal hij wel vaker in de media moeten verschijnen. Krijgen we dan Ruud Dekkers te zien, of spreekt 'het NIVRA'? Vergelijk voor de aardigheid eens wat de vorige voorzitter schreef over 'kennis delen' met wat de nieuwe voorzitter over dit onderwerp schreef. Opmerkelijk wel, hoe twee voorzitters vrij verschillende aanleidingen zien om over hetzelfde onderwerp te schrijven.
Natuurlijk moet een voorzitter het gezicht van het NIVRA zijn, en kan hij niet al te eigenzinnig een eigen lijn volgen. Maar als ik de cultuur waarin Ruud Dekkers groot is geworden een beetje ken, hoeven we niet bang te zijn dat hij niet een heel stevig eigen stempel op zijn voorzitterschap gaat drukken.
Waar ik vooral op hoop en ook een beetje op reken, is dat de voorzitter het publieke debat aan zal gaan. Om daar vast een start mee te maken, heb ik onder zijn tekst over 'kennis delen' maar wat vragen gezet. Ik ben benieuwd.
Arnout van Kempen