Opinie

Hofnarren en koningen

Marcel Pheijffer spreekt een Mea Culpa uit. Waarvoor dan precies? Nou, "Ik schrijf te lief. Wellicht zelfs met decadent taalgebruik."

Marcel suggereert dat de toonzetting van zijn blogs invloed heeft op de kwaliteit van het werk van accountants. Geheel in de stijl van Marcel, is zijn Mea Culpa een scherpe kritiek op het Accounting Establishment (Mooie term, direct helder wat je bedoelt, die houden we er in!), waarbij hij spitsvondigheden, sarcasme en argumentatie die soms sterker van vorm dan van inhoud is hanteert om een glasheldere boodschap over te brengen. 

Je kan die vorm waarderen, of niet. Ik heb er altijd veel plezier om, zeker als Marcel bij kritiek de vermoorde onschuld is. "Dank voor je reactie. Je pareert een aantal zaken en opmerkingen handig. Waarbij je mijn woorden overigens niet geheel juist citeert." 

Ja, sorry, maar als ik dat lees, heb ik een grijns van oor tot oor. Iemand bedanken en dan fijntjes wijzen op "handig pareren" en fout citeren, dat is een discussietechniek die niet erg aardig is, maar wel een hoge amusementswaarde heeft voor de lezers. 

Helemaal leuk als de discussie gevoerd wordt met iemand die zelf ook weet dat vorm en toon minstens zo belangrijk zijn als feiten en argumenten. Want ja, Berry Wammes weet ook van wanten. "Wat weet Marcel Pheijffer dat wij niet weten?". Echt, de grijns was niet van mijn gezicht te slaan! 

Een debat met dit soort onderkoelde valsheid is leuk om te volgen. En dat betekent dat het ook gevolgd wordt. 

Natuurlijk schrijft de AFM in haar eerste grote rapportage over de kwaliteit van het werk van de Big Four niet dat het een treurige onvoldoende is, en natuurlijk zijn zowel kantoren als NIVRA dolgelukkig met dit rapport omdat het zo fijn verbetermogelijkheden aangeeft.

De AFM heeft op grond van de wet als doel "de waarborging van de publieke functie van de accountantsverklaring en de bevordering van het vertrouwen in de financiële markten". Voor de AFM is het lastig balanceren tussen de boodschap "wij pakken falende accountants bikkelhard aan" en "u kunt vertrouwen hebben in de accountantsverklaring". 

De AFM heeft, net als Berry Wammes voor het NIVRA, net als Marcel Pheijffer als kritisch hoogleraar en blogger, net als de Big Four, gewoon een communicatiestrategie. En die strategie heeft niet als doel het Accounting Establishment de oren te wassen, noch het te vriend te houden, maar de waarborging van de publieke functie van de accountantsverklaring en de bevordering van het vertrouwen in de financiële markten. 

De blogger van vandaag is als de hofnar van vroeger: degene die ongestraft kritiek kan leveren, zolang hij dat maar brengt met een kwinkslag, een grap en een grol. En zolang hij zijn plaats maar blijft kennen: commentator als buitenstaander. 

Wie met de hofnar in discussie gaat heeft al op voorhand verloren, dus leden van het Establishment kijken wel uit. Als narren rinkelen wij bloggers dus onze bellen en treuren met elkaar wel eens over het uitblijven van reacties, over de onpeilbaarheid van ons effect. Maar het is goed te onthouden dat we narren zijn, geen koningen. 

Arnout van Kempen

Wat vindt u van deze opinie?

Reageer Spelregels debat

Arnout van Kempen di CCO CISA is Senior manager Risk & Compliance bij Baker Tilly. Hij schrijft op persoonlijke titel. Hij is lid van de Commissie Financiƫle verslaggeving & Accountancy van de AFM en lid van de signaleringsraad van de NBA. Daarnaast is hij diaken van het bisdom 's-Hertogenbosch.

reacties

Reageren op een artikel kan tot drie maanden na plaatsing. Reageren op dit artikel is daarom niet meer mogelijk.

Aanmelden nieuwsbrief

Ontvang elke werkdag (maandag t/m vrijdag) de laatste nieuwsberichten, opinies en artikelen in uw mailbox.

Bent u NBA-lid? Dan kunt u zich ook aanmelden via uw ledenprofiel op MijnNBA.nl.