Kuifje in accountantsland
Hebt u dat ook, dat u bij Brenda Westra onwillekeurig altijd aan Kuifje moet denken? Voor wie er niet groot mee is geworden: Kuifje is een onverschrokken reporter, die zich dapper in allerlei avonturen stort. Je snapt nooit helemaal waarom hij zich nu weer ergens mee bezig houdt, maar het is altijd dapper en gewaagd, en je voelt wel aan dat het deugt.
Mijn eerste ontmoeting met Brenda was in de tijd dat NIVRA en NOvAA wilden fuseren, en de club rond Hans Blokdijk daar een stokje voor stak. Zij propageerde een "derde weg" tussen het fusievoorstel enerzijds en de harde afwijzing door Blokdijk anderzijds. Ik was actief lid van de VAS, voorzitter StudieRaad als ik het me goed herinner, en onder de indruk.
Toen ik een hele tijd later bij de AFM werkte, waar ik inhoudelijk adviseerde over de Wta, nam ik contact op met Brenda, omdat ik graag met haar wilde sparren over ideeën over het vak, over toezicht, en dergelijke.
Voor veel mensen is Brenda vooral de schrijfster van boeken die je door de RA-studie heen helpen. Voor mij is ze in de eerste plaats een voorbeeld van iemand met enorme passie voor het accountantsvak en een niet aflatend verzet tegen wat zij als misstanden in dit prachtvak ziet. En die boeken, die zijn daar een uitvloeisel van.
Haar serie 'Succesvol studeren voor...' heeft niet alleen vele studenten verder geholpen, het is vooral een harde aanval geweest op quasi-wetenschappelijk doen over vakken die misschien helemaal niet zo wetenschappelijk zijn.
Recent heeft ze deel 1A van haar nieuwe Compendium Accountancy uitgebracht. Toevallig sprak ik Brenda kort voor dit boek uit kwam. Ik hoorde waar ze mee bezig was, en vroeg of dit boek niet erg ging lijken op HRA deel 2. Ze bevestigde dat, maar dan wel HRA deel 2 zoals het had moeten zijn!
Zozeer als ik HRA deel 1 dagelijks meer keren opsla, zozeer staat HRA deel 2 ongebruikt in mijn kast. Op de één of andere manier is de opzet zo dat het nooit de antwoorden geeft die ik zoek.
Het boek van Brenda Westra lijkt op basis van de inhoudsopgave niet te werken. De insteek is niet naar onderwerp, maar naar regeling. In de praktijk blijkt het echter uitstekend te voldoen. Ik heb willekeurig een paar onderwerpen genomen waarmee ik bezig ben voor klanten, en in alle gevallen kon ik snel een overzicht krijgen van regelgeving en achtergronden.
Natuurlijk blijft er best kritiek over. Ik zou veel consequenter verwijzingen naar regelgeving willen zien. Voor studiedoeleinden is dat al handig, maar in de beroepspraktijk is het naar mijn overtuiging essentieel dat je altijd de bron raadpleegt. En dus wil ik verwijzingen waar het maar kan naar artikelen van wet- en regelgeving.
En een detail dat me opviel, omdat het tijdens VGC-cursussen ook altijd voor verwarring zorgde: Brenda gaat al net zo onduidelijk om met het collegiaal overleg, als de VGC zelf. Ze stelt, naar mijn vaste overtuiging terecht, op pagina 153 dat het collegiaal overleg onder de VGC de facto net zo verplicht is als het altijd al geweest is. Het staat er alleen nogal onduidelijk. Maar op pagina 302 meldt ze dat "de VGC collegiaal overleg niet meer altijd verplicht stelt". En laat pagina 302 nu net de reden behandelen waarom collegiaal overleg volgens de VGC wel degelijk verplicht is: omdat je zonder dat overleg niet ontdekt of je voorganger is vertrokken wegens een niet herstelde fraude.
Kortom, een plezier om te lezen. Ik zeg zelfs meer: een waar plezier!