Non-nieuws als specialiteit
'Onderhandelaars kabinet praten verder op geheime locatie', luidde de opening van de Elsevier-nieuwsbrief van 17 augustus 2010. Dat had het ‘bureau woordvoering kabinetsformatie' die dinsdag namelijk bekendgemaakt. Verder wilden noch de onderhandelaars, noch de Rijksvoorlichtingsdienst iets zeggen over het waarom en over de te bespreken onderwerpen, zo vermeldde het bericht.
Misschien, het is maar een suggestie, hebben de onderhandelaars behoefte aan een omgeving zonder wachtende journalisten? Hoe dan ook, de kop van het bericht was in feite het hele bericht. Geen nieuws dus. Het is dat het niet binnen de statuten voor die prijs past, anders zouden we het nomineren voor een Fried Air Award.
Non-nieuws is een belangrijke specialiteit van veel Nederlandse media, zeker de audiovisuele. Bovenstaand voorbeeld is strikt toevallig, want Elsevier is juist een betrekkelijk gunstige uitzondering bij het scheiden van journalistieke zin en onzin.
Het valt een beetje tegen dat er sinds 17 augustus nog geen vervolgbericht is geweest, want het is niet moeilijk te voorspellen wat de volgende journalistieke stap is rond dit zinderende onderwerp: Zoek de Geheime Onderhandelingsplek. Net als in 2007.
Eerlijk gezegd had ik verwacht inmiddels al lang te zijn getrakteerd op een apetrotse verslaggever voor een dichtbegroeid hek, die ons vertelt na nijver journalistiek speurwerk de kantoorvilla te hebben getraceerd waar de onderhandelaars bivakkeren.
Maar wellicht hebben de nieuwsjagers het te druk met het zoeken van nog meer bejaarde politici die willen waarschuwen voor het 'kabinet met gedoogsteun' dat er lijkt te gaan komen.
Zit het publiek er op te wachten? Dat is de niet-gestelde kernvraag. Dat zie je overigens bij meer beroepsgroepen, maar dit stukje gaat nu eens niet over accountants.
Veel Nederlandse journalisten hebben moeite te beseffen dat 'geen nieuws' soms echt 'geen nieuws' is. En, omgekeerd, dat rond een belangrijk rapport vaak meer is te vertellen en te vragen dan ‘gaan er koppen rollen?', ook al kost dat natuurlijk wat meer leeswerk en inspanning.
We blijven hopen, maar vrezen dat de komende weken naast de zoektocht naar de Geheime Onderhandelingsplek de volgende twee non-nieuws-onderwerpen nog veel aandacht zullen opeisen:
1. Wanneer vertrekt president Nout Wellink bij De Nederlandsche Bank en - vooral! - wie volgt hem op? Dat onderwerpje over 'de poppetjes' is immers overzichtelijker dan de veel belangrijker vraag of het cultuurhervormingsplan voor DNB wel de juiste issues aanpakt.
2. Wat gaat Geert Wilders op 11 september in New York eventueel, mogelijk, wellicht, of niet, zeggen, en hoe, en wat zullen daarvan eventueel, mogelijk, wellicht, of niet, de gevolgen zijn, voor Nederland en de coalitiebesprekingen? Even rustig afwachten kan natuurlijk ook, maar sinds een paar jaar geleden de nog niet bestaande film Fitna maandenlang de ‘actualiteit' beheerste, weten we dat dit te veel gevraagd is.
We hoeven ons in elk geval niet te vervelen.