Krokodillentranen
Banken. Het noodzakelijk kwaad van onze moderne kapitalistische maatschappij.
Indien een mkb-ondernemer voldoende kapitaalkrachtig zou zijn, hadden ondernemers deze instituten niet nodig. Helaas, hebben de meeste ondernemers deze instituten wel nodig om te investeren, groeien of tijdelijk werkkapitaal te verschaffen.
Laatst ging ik samen met een ondernemer langs bij een met overheidsgeld gefinancierde instelling. De ondernemer in kwestie had even wat overbruggingskrediet nodig om zo te kunnen doorgroeien naar hogere winstcijfers. Helaas voor de ondernemer, maar het krediet kwam er niet. Prachtige, concrete toekomstscenario's ten spijt de ondernemer moest op zijn blaren zitten. Door privéomstandigheden gedwongen waren de opnames in het recente verleden iets hoger geweest dan zijn winst. Een concrete prognose ten spijt, alsmede contracten ter verifiëring, de bank gaf weer eens niet thuis. Het gevolg, grotere projecten dient de ondernemer aan zich voorbij te laten gaan aangezien de gemiddelde betaaltermijn van de debiteur niet via een andere wijze op te vangen valt. Schande.
Als zakdoekje voor het bloeden vond de bankemployee het moedig en voor mij spreken dat ik zo voor mijn klant opkwam. Zeker op een interne cursus geleerd.
Ik heb grote moeite met hoe banken zich de laatste tijd opstellen en gedragen richting mkb-ondernemers. Waar jarenlang op een grove wijze is geprofiteerd van economisch voorspoed, laten zij het nu op een niet uit te leggen wijze afweten.
Aan mkb-ondernemers werden vaak de meest ordinaire bankproducten versleten. Topfinancieringen. Het kon niet op. Nu het economisch minder gaat en de banken door mismanagement via regels de duimschroeven worden aangedraaid kan nagenoeg niets meer.
Mijn opa zei het al, als de zon schijnt, geven zij jou een zonnebril en als het gaat regenen pakken zij jou de paraplu af. Alleen, de wijze waarop die paraplu wordt afgenomen druist in tegen alles wat met fatsoen heeft te maken.
Bankemployees zijn ambtenaren geworden. De software bepaalt wie een financiering krijgt. Het meedenken gebeurt door dezelfde computer. Kritische vragen worden steevast beantwoord met het aan de regels houden of van dien aard.
Ook goede financieringsaanvragen schijnen te worden geweigerd, omdat het beleid nu eenmaal is dat maar een bepaald percentage aanvragen een krediet kan krijgen. Waar zijn zij toch mee bezig? De ondernemer en zijn accountant zijn met handen en voeten gebonden.
Nee, de banken hebben al de oplossing gevonden. De Nederlandse Vereniging van Banken komt met de meest simplistische oplossing in jaren. Gewoon bij een ander aankloppen. Eigenlijk bedoelen zij: zadel een ander met jouw probleem op. Hebben wij geen gezeur meer en hoeven wij ook niet met oplossingen te komen. Los van het feit dat dit een grove schending is van de zorgplicht die banken hebben, is het ook behoorlijk misplaatst en arrogant. Overigens, als deze alternatieve mogelijkheden er zouden zijn, zou de ondernemer helemaal nooit aankloppen bij u, beste bank. Maar via ons Nederlands financieringssysteem en uw handelwijze in het verleden heeft u de ondernemer volstrekt gebonden en afhankelijk gemaakt. Wanneer nemen wij de banken het zakdoekje af om de krokodillentranen af te vegen?
Deze bijdrage is ook als column geplaatst in het meinummer van Accountant.