Passie
Passie. Naar mijn mening dé competentie om naast vakinhoud en communicatieve vaardigheden te excelleren binnen de accountancy.
Er is binnen de accountancy altijd veel aandacht geweest voor vakinhoudelijke aspecten. Logisch. Echter, door de problemen van de laatste tijd over de werkzaamheden van onze beroepsgroep spitsen de vragen zich wederom toe op voldoende vakkennis. Zoals ik al meermalen signaleerde in mijn columns, wordt naar mijn mening bijvoorbeeld binnen de AA-opleiding onvoldoende specifieke mkb-kennis bijgebracht. Bijvoorbeeld te weinig diepgang van belastingrecht, te veel kennis van IFRS-verslaggeving. IFRS-kennis die totaal niet relevant is voor het grootste deel van de mkb-markt.
Vervolgens schijnt er van alles mis te zijn met onze professioneel-kritische instelling. Alle openbare accountants op cursus. De accountants in business leren weer eens wat ethiek is. Tja, haast niet uit te leggen aan de meeste opdrachtgevers. Het schijnt noodzakelijk te zijn.
Communicatieve vaardigheden schijnen (nog) niet belangrijk genoeg te zijn om daar verplichte pe-trajecten over te organiseren. Waarom ook? Zolang de spellingcorrectie maar functioneert. De vakinhoudelijke broeders vinken de checklisten dicht, analyseren de wet- en regelgeving. De weinige krachtige mondeling communicatieve accountants zitten bij de klant aan tafel. Accountants staan niet bekend om hun mondelinge vaardigheden. Is dat zo erg? Ja en nee. Ja, omdat onze samenleving steeds meer verlangt dat zaken duidelijk worden besproken en toegelicht, waarbij aspecten als lichaamstaal en empathie een belangrijke rol spelen. Nee, omdat het beroep van oudsher een bepaald soort type persoon, verlangt die zijn of haar werk uiterst nauwgezet, kritisch, serieus en foutloos verricht. Daar passen geen vlotte babbels bij.
Wat mijns inziens bij vele accountants het meest ontbreekt is passie. Voorbeelden?
Hoeveel accountants mengen zich in de vele discussies die ons beroep in gevaar brengen? Hoeveel accountants wensen actief betrokken te worden bij activiteiten van hun beroepsorganisatie? Hoeveel accountants kunnen bevlogen vertellen over hun vak? Hoeveel accountants zijn in staat om in hun spaarzame vrije tijd mee te denken over de ontwikkelingen in het beroep?
Hoeveel accountants hebben gekozen om te excelleren binnen hun vak? Ik kom er te weinig tegen.
Ik mis bij veel collega's een bepaalde gedrevenheid. Dat begint al bij veel studenten binnen de accountancyopleiding. Vragend naar hun drijfveren worden regelmatig de arbeidsvoorwaarden aangehaald. Je haalt de echte gedrevenen er zo tussenuit. De personen die in hun vrije tijd al bezig zijn om accountancywerkzaamheden te verrichten bij het lokale kantoor. Die extra vakliteratuur aanschaffen om meer te weten te komen over de onderwerpen die behandeld worden tijdens colleges. Die in de weekenden een avondje stappen overslaan om zich extra goed voor te bereiden voor het naderende tentamen. Dit zijn veelal ook de mensen die carrière maken. Die vernieuwend zijn. Die geen negen-tot-vijf-mentaliteit bezitten. Die vaak vooraanstaande functies bekleden binnen de accountancy of daarbuiten. De mensen met passie. Ik houd van deze mensen. Zij geven juist kleur aan ons beroep. Zij zijn in staat om het beroep uit te dragen, te verdedigen en uit te bouwen. Daar is behoefte aan. Vooral nu.
Een groot deel heeft beperkte, of erger, geen passie. Zullen nooit excelleren. Wordt een klant niet warm of koud van. Kunnen we binnen het beroep missen als kiespijn.
Deze bijdrage is ook als column geplaatst in het juninummer van Accountant.