Urenschrijven en schoenmakers
Gisteren had ik de eer om deel te nemen aan een NBA-paneldiscussie met als rode draad 'Van administreren naar signaleren'. Een relevant onderwerp dat werd belicht vanuit de optiek van personeelsbeleid, techniek en verdienmodellen. In de zaal een groot aantal accountants. Sommigen mengden zich in de discussie. Anderen horen wellicht in de categorie puntensnoepers.
Een van de stellingen was dat urenschrijven eigenlijk zou moeten worden afgeschaft, met als argument dat de klant veel liever vaste prijsafspraken wil. Logisch toch?
Staat een beetje haaks op onze wens om ons te ontwikkelen tot brede adviseur volgens mij. Dan is het wel leuk om te beredeneren dat je naar toegevoegde waarde wilt worden betaald, maar ook dat moet de klant maar net uitkomen.
Zolang denkkracht ons primaire productiemiddel is, zijn uren relevant. Of je dan vaste prijsafspraken maakt, is alleen relevant voor hoe hard je moet onderhandelen bij budgetoverschrijdingen. Dus laten we alsjeblieft niet te spastisch doen over urenschrijven - dat blijft.
Het zou echter wel fijn zijn als we allemaal wat transpanter worden in de uren die we schrijven en de teller niet laten lopen bij elke voicemail die we achter laten.
Mijn stelling tijdens de themabijeenkomst was dat we de strijd om inzicht in de business van onze klanten langzaam aan het verliezen zijn. Gezien de reacties uit de zaal kan ik nu concluderen dat we, uitzonderingen daargelaten, wel erg ver achter staan. Andere partijen hebben straks veel beter en tijdiger inzicht in de administratie van onze klant dan wij.
De vraag of we als huisaccountant dan nog gebeld worden, bleef onbeantwoord maar ik maak me daar grote zorgen over. We weten weinig van veel en hebben de reputatie dat we achter de feiten aan lopen.
Uit de zaal kreeg ik tegengeworpen dat het keukentafelgesprek onze competitive edge is. Hoe het met de kinderen gaat en waar de vakantie naar toe gaat. Dat soort dingen. Een rigoureuze dagvoorzitter ontnam mij helaas het recht om te reageren.
Hier wil ik toch nog wel even kwijt dat dit precies de argumenten zijn waar een groot deel van de beroepsgroep door in slaap wordt gesust. Het kan best zijn dat een praatje pot op prijs wordt gesteld, maar als de ondernemer toch al maandelijks (of dagelijks) zijn cijfers heeft, de fiscale positie kent en weet welke risico's hij loopt, blijft het bij een praatje pot.
Denk ik daarmee dat we de strijd verloren hebben? Zeker niet. Het wordt echter wel tijd om wakker te worden. Houd goed in de gaten wat er gebeurt met SBR, wat de banken doen, waar softwareleveranciers mee bezig zijn etc.
En als je denkt dat schoenmakers zich bij hun leest moeten houden, dan moet je maar eens goed kijken wat er met de schoenmakers is gebeurd!