Dignity and backbone
De afgelopen weken schreef ik - in tegenstelling tot eind 2011 - niet over de Top-2000. Er speelde iets 'belangrijkers': een audit alert. Leidende tot een heftige en soms verbeten discussie. Die wat mij betreft gaat over waardigheid en ruggengraat.
Het bracht mij bij een relevante tekst van de Ierse zanger Luka Bloom: dignity and backbone (2011).
We have seen the way of greed
And yes I've done my share
Can we pull together now?
Or are we going nowhere?
Being a sovereign people
Is not determined by finance
But how we are with each other
How we work and we play
How we sing and we dance...
With dignity and backbone
Dignity and backbone
This world is achingly beautiful
And is as fragile as me
And it's only in the love of her
That my spirit is free
Een tekst ter overdenking. We strijden nu immers over vaktechniek en interpretaties. Wie begrijpt het nog? Er wordt recht gepraat wat krom is. De Trias Politica - met als wezenlijk onderdeel respect voor de wetgever - wordt geweld aan gedaan. Montesquieu zou zich in zijn graf omdraaien.
Het debat gaat in feite over verantwoording (willen) afleggen over gemaakte keuzes. Over recht doen aan maatschappelijke werkelijkheden of zich vastbijten in juridische werkelijkheden. Over je plaats kennen in de maatschappelijke pikorde. Over (gebrek aan) leiderschap. Of om met Luka Bloom te spreken: over waardigheid en ruggengraat.
Over zeggen dat 'de NBA via de eigen beroepsregelgeving streeft naar een normstelling die op diverse punten verder gaat dan de letterlijke tekst van de wet vereist'. Terwijl op diverse punten ook het tegengestelde wordt gedaan, althans op zijn minst genomen de schijn daarvan wordt opgewekt omdat niet deugdelijk wordt onderbouwd waarom keuzes worden gemaakt.
Keuzes die inhoudelijk volgens (een deel van) de accountantsgemeenschap - gegeven politiek broddelwerk, ook dat is een feit - wellicht juist zijn, maar die procesmatig zo niet gemaakt kunnen en mogen worden. Dáár zit mijn pijn. Feitelijk gaat dit hele debat niet over de inhoud.
Al met al wel een debat dat als een smet op de accountantsgeschiedenis gezien moet worden. Don't shoot the messenger. Kijk naar de feiten, de van diverse kanten opgeroepen vragen, de media-analyse, onze discussies en het te lang uitblijven van deugdelijke antwoorden.