Reputatiemanagement: ‘Chefsache’
Ik ben even van de lijn geweest. Niets aan de hand hoor. Maar na stevige blogs over de recente audit alert en eentje over de opvattingen van AFM-bestuurder Gerben Everts, was het even wachten op iets positiefs om over te schrijven.
En dat duurde even. Blijkens het uitblijven van reacties op de nieuwe, concept gedragscode moet (helaas) worden geconcludeerd dat dat onderwerp - door de kersverse voorzitter tijdens diens nieuwjaarstoespraak getooid met de titel ‘grondwet' - onder accountants niet erg leeft. Daarnaast had ik me recent al kritisch uitgelaten over nieuwe NBA-regelgeving.
Dat Pieter de Kok ons als Tuacc-roerganger ontvalt, stemt mij ook al niet vrolijk. Publicitair en als aanjager heeft hij succes geboekt. Maar ik begrijp zijn cynisme. En deel het, als het gaat om echte veranderingen die aangaande ons mooie beroep in gang zijn gezet.
En de opleidingsvisie van de NBA Young Profs? Wellicht vernieuwender dan de rapporten van ‘visionairs' als Van Arkel en Dassen. Maar is hetgeen waar ze mee komen nu echt vernieuwend? Ik zie geen punten die niet in eerdere discussies naar voren zijn gebracht.
De ‘lichte daling' van materiële fouten in de jaarrekening volgens de recente AFM-rapportage dan? Het zou pas positief nieuws zijn als er een spectaculaire daling zou zijn gemeld.
De ontslagen bij ACCON AVM en de berichtgeving dienaangaande stemt ook al somber. Krimp in zakelijke dienstverlening? Nee, nee, nee.
Maar na twee weken niet bloggen, jeukten mijn vingers. Ik stroopte het internet af. Google, Linkedin, Twitter.
Via het laatste medium zag ik een tweet die mijn aandacht trok: vandaag stelde Jan Gijsbert Bakker, bestuurslid van KPMG, tijdens een congres over reputatiemanagement dat dit onderwerp een ‘Chefsache' is.
In een inleidend betoog stelde hij het volgende: ‘Ook voor KPMG is onze reputatie van essentieel belang. Sterker nog: het is het belangrijkste wat wij hebben. Onze ‘vier blauwe blokken', zoals we dat zelf altijd noemen, staan voor deskundigheid en betrouwbaarheid, integriteit en onafhankelijkheid. Als die kernwaarden ter discussie druk komen te staan - door ons eigen gedrag of door wat anderen over ons zeggen - dan schaadt dat niet alleen onze reputatie maar uiteindelijk zelfs onze ‘license to operate'. Onze reputatie is de zuurstof van onze bedrijfsvoering.'
Eens. Bakker vervolgt met de constatering dat zijn organisatie van alle aandacht ‘populair gezegd' een lesje heeft geleerd. Dat geeft hoop voor een betere toekomst. Zo ook de volgende frase waarin het geleerde wordt weergegeven: ‘Reputatiemanagement vraagt om andere antennes dan we uit het verleden kennen. Die antennes stonden vaak gericht op zenden, op het vertellen van de boodschap waar je voor staat. Bij reputatiemanagement staan de antennes gericht op ontvangen. Het managen van een reputatie begint met luisteren. Wat verwachten anderen eigenlijk van ons? Onze klanten, onze stakeholders, de media en de politiek.'
Klinkt hierin door dat KPMG openstaat voor een ‘dienstige' opstelling? Met het maatschappelijk verkeer als kompas? Zoals de AFM en de politiek het wensen?
Het is mooi dat KPMG oog en oor heeft voor wat er in die maatschappij leeft. Binnenkort komt dit kantoor met een ‘verwachtingenkaart', een inventarisatie van de in het maatschappelijk verkeer vigerende verwachtingen. Zou die kloof dan toch nog eens worden gedicht?
Enfin. Eindelijk een lichtpuntje. Temeer daar KPMG het onderwerp reputatiemanagement tot op het hoogste niveau serieus neemt. In de woorden van Bakker: ‘Reputatiemanagement raakt daarom het hart van de organisatie. Het kan niet worden overgelaten aan de afdeling communicatie. Het is Chefsache. Ook voor ons als bestuurders van KPMG staat reputatiemanagement dagelijks op de agenda. Vertrouwen is niet meer vanzelfsprekend; het moet voortdurend verdiend worden. Dat gaat met vallen en opstaan.'
‘Chefsache'. Goed gevonden. Nu van woorden naar daden. Jan Gijsbert: make my day!