Verkiezingen NBA-bestuur
Mijn vorige blog schreef ik in opperbeste stemming. Nadat ik op uitnodiging van de NBA naar het theater was geweest. Mijn blog eindigde met de opmerking dat ik een stukje van andere teneur op de plank had liggen.
Over de verkiezing van het NBA-bestuur. Een onderwerp waarvan ik later besloot het te laten rusten. Temeer daar ik mijn punt bilateraal binnen de NBA-burelen wel heb gemaakt.
Ik wilde aanvankelijk over het thema schrijven omdat ik wat teleurgesteld was. Eind vorig jaar - voor de vorige bestuursverkiezingen - had ik namelijk een oproep gedaan. Hetgeen naar aanleiding van de ledenvergadering als volgt werd genotuleerd: 'Marcel Pheijffer had voorafgaand aan de vergadering op Accountant.nl betoogd dat je moet weten op wie je stemt en waar de kandidaten voor staan. Scheidend voorzitter Ruud Dekkers en de kandidaat-bestuursleden onderschreven die oproep en introduceerden zichzelf daarom ook inhoudelijk.'
Onze nieuwe voorzitter Huub Wieleman ging er in een column direct na zijn aanstelling ook op in.
En nu zijn er op 24 juni 2013 weer verkiezingen - waarbij overigens tien bestuursleden 'doorrollen' - en wordt er weinig met de oproep gedaan. Op de NBA-site staan agendastukken voor de komende ledenvergadering, waaronder een kort CV en motivatie van de kandidaat-bestuursleden.
Vooral het motivatiedeel oogt te mager. Juist nu tien bestuursleden van het oude naar het nieuwe bestuur doorgaan, lag er een uitgelezen kans om als voorgenomen bestuur ook collectief iets te tonen. De leden te laten horen wat een duidelijke, samenhangende visie is waar zij voor staan. Natuurlijk heeft het thans zittende bestuur reeds enkele prioriteiten kenbaar gemaakt. Daaronder een actieprogramma MKB, het stimuleren van Integrated Reporting en het verbeteren van het lerend vermogen.
Op zich prima. Maar zijn dat de zaken waarmee het vertrouwen in ons beroep kan worden hersteld? Is dit het antwoord op de maatschappelijke en politieke kritiek? Zegt dit iets over hoe we het beroep geloofwaardig relevanter maken?
Ten dele wel. Maar ook niet meer dan dat. Het gaat meer over het wat dan over het hoe. Het gaat niet over (het met daden pareren van) de kritiek van de toezichthouder op de 'big four', de 'next nine' en de kleinere kantoren.
Het gaat niet over hoe we lessen gaan trekken uit Vestia, DSB en Amarantis. Of over de oproep van de voorzitter van de Accountantskamer om meer relevante tuchtzaken aan te dragen. Bijvoorbeeld aangaande interne accountants.
Het gaat ook niet over wat we leren (en in de toekomst anders gaan doen) naar aanleiding van de AFM-rapportage over de adviescontracten. Of hoe we de negatieve publiciteit ten goede keren. Of over de vele goede suggesties die vaak door betrokken leden op deze site en elders zijn gedaan.
Het feit dat een collectieve bestuursvisie ontbreekt, zie ik als een gemiste kans. Dit wordt nog versterkt doordat in de motivatie van de diverse kandidaat-bestuurders niet door eenieder wordt uitgestraald dat zij de belangen van de gehele beroepsgroep gaan dienen - wel dat ze als belangenbehartigers voor de eigen doelgroep gaan optreden. Maar een bestuurder wordt aangesteld voor het dienen van een breed belang en hoort geen belangenbehartiger te zijn.
Maar goed: ik had het onderwerp in mijn opperbeste stemming laten rusten. Tot ik een mail kreeg van een voormalig kandidaat-bestuurslid. Die de afgelopen jaren tweemaal is afgewezen als kandidaat-bestuurslid. Die niet door de ballotage is gekomen. Omdat hij - naar eigen zeggen - te kritisch werd bevonden. Niet paste in het plaatje dat de NBA voor ogen had.
Het ging om een collega die - naar eigen zeggen - eerder door de NOvAA te zwaar was bevonden om aan de aangeboden cursus 'Leiderschap' deel te nemen, maar die kennelijk te licht was om de vacature voor een accountant van een klein kantoor met bestuurlijke ervaring te vervullen. Die - wederom naar eigen zeggen - te horen kregen dat gevreesd werd dat hij met zijn manier van antwoorden en discussiëren in het bestuur zou kunnen gaan domineren.
Met zijn instemming mag ik zijn naam noemen: Marius Gerrits. Zie zijn LinkedIn-profiel en oordeel zelf. Zie ook zijn kritische opiniebijdrage van 14 november 2011: Echte verandering komt van onderaf. Daarin stelt hij onder meer: 'De grote accountantskantoren stribbelen dus tegen als het gaat om hervormingen. Zij zijn te afhankelijk van hun businessmodel om dat op te geven. Misschien moet de echte verandering wel van 'onderaf' komen. 67 procent van de accountantskantoren bestaat uit kleine kantoren en zelfstandigen. Deze worden niet of nauwelijks gehoord in de discussie.'
Voorts stelt hij in zijn bijdrage dat hij de 'dinosaurussen' in de accountancy uitdaagt. Om beloftes waar te maken en stappen te zetten. Omdat het tijd is voor hervorming van het accountantsberoep.
Het bericht van Marius Gerrits deed mijn stemming omslaan. Ik besloot toch maar om dit stuk over de komende bestuursverkiezing te schrijven. Niet om die te frustreren. Niet om een oproep te doen tegen de geselecteerde kandidaten te stemmen. Niet om hun integriteit in twijfel te trekken.
Maar wel om een oproep te doen een volgende keer echt meer transparantie te betrachten over de kandidaatprofielen, de selectieprocedure, de overwegingen ten aanzien van gemaakte keuzen ten aanzien van de voordracht, met daarbij een uitgebreide motivatie per kandidaat. Geen belangenbehartigers, maar bestuurders die boven eigen- en groepsbelang kunnen uitstijgen.
Nog beter is als we echt kunnen kiezen uit kandidaten. Dan hoop ik dat Marius Gerrits erbij zit, zodat we hem kunnen vergelijken met degenen die zijn voorgedragen. Zijn blog en geluid ogen verfrissend. Zijn oproep dat het tijd is voor (verdere) hervorming van het accountantsberoep onderschrijf ik ten volle. Maar doen de thans voorgedragen bestuurders dat ook?