Partners: miezerige mannetjes?
Ik heb niets, maar dan ook helemaal niets met Geert Wilders. Zelfs niets met zijn ingestudeerde taalvondsten. Tijdens de algemeen politieke beschouwingen betitelde hij enkele van zijn collega's als 'zielig, hypocriet en miezerig'.
Ik heb eveneens niets, maar dan ook helemaal niets met het jaarlijkse beloningsonderzoek van Accountant. Ik gruw ervan dat het tot een van de meest gelezen items onder accountants schijnt te behoren. Evenals het al even onzinnige top 10-lijstje met onder accountants populaire auto's. Lekker belangrijk allemaal.
Maar als je vier landelijke kranten per dag leest en al het nieuws op deze site - beroepsmatig -tot je neemt, zijn Wilders en het beloningsonderzoek items waar je niet om heen kunt.
Zo nam ik deze zomer eveneens de vele reacties uitlokkende column van Tom Ooms tot mij: Uitmelken en rijp voor de slacht. Een column over het opleidingsmodel van universiteiten, maar de facto ging het - gegeven de reacties - net zo goed over het bedrijfsmodel van de accountantskantoren.
Het gaat over een bedrijfsmodel dat ik in september 2009 beschreef als intensieve menshouderij (naar een boek met die titel van Jaap Peters en Judith Pouw). In dit verband is mijn blog van 28 september 2010 over het jaarverslag van Deloitte in retrospectief overigens ook weer lezenswaardig.
Tom Ooms schrijft in zijn bijdrage over een wat hij noemt 'sluwe en gewiekste kortemijnactie van de accountantskantoren' en noemt deze 'onacceptabel' omdat 'die op de lange termijn een groot negatief effect heeft op de work-life-balance van de assistent-student'.
Zoals gezegd lokte zijn bijdrage vele reacties uit. Reacties die gaan over het uitkleden van de arbeidsvoorwaarden voor assistent-studenten. Op het gebied van opleidingsfaciliteiten, het inperken van vrije dagen, het niet-compenseren van overwerk (in tijd of geld) en aanverwante zaken.
Terug naar het beloningsonderzoek. Een recente bijdrage daarover op deze site laat zien dat het niet uitbetalen van overwerk in het openbaar beroep, thans de norm is. Getuige de volgende tabel, die naar mijn mening een schandalig beeld toont (zeker in relatie tot de immer (te) hoge partnervergoedingen die ik eveneens in een tabel zou kunnen zetten, hetgeen ik thans echter maar achterwege laat):
|
Jaar |
% uitbetaald overwerk (naar kantooromvang) |
|
2010 |
51, 2% (groot), 60,8% (middelgroot), 40,7% (klein) |
|
2011 |
9,7% (groot), 33,0% (middelgroot), 35,2% (klein) |
|
2012 |
2,3% (groot), 5,6% (middelgroot, 4,6% |
|
2013 |
2,0% (groot), 3,6% (middelgroot), 4, % (klein) |
Terug ook naar de algemeen politieke beschouwingen en het woord 'miezerig'. Met als betekenis onder meer: 'armzalig', 'minnetjes', 'nietig' en 'schraal'.
Ik kan mij voorstellen dat bij menig assistent-student partners bekend staan als 'miezerige mannetjes', in de betekenis van 'schraal'. Met meer oog voor het op peil houden van het eigen partnerinkomen, dan voor het welzijn (work-life-balance) en het inkomen van hun medewerkers.
Medewerkers van accountantskantoren zijn de 'urenfabriekjes' van de partners. Indien de uren van medewerkers aan de cliënten van accountantsorganisaties kunnen worden doorbelast, behoren deze mijns inziens ook zoveel mogelijk aan medewerkers te worden uitbetaald. Indien gewerkte uren niet kunnen worden doorbelast, dienen (partners van) accountantsorganisaties zich ernstig af te vragen hoe dat nu eigenlijk kan.
Enfin. Ik schrijf deze blog om een oproep te doen aan de hardwerkende en (nog steeds) veel verdienende partners van al die mooie accountantsorganisaties: toon u geen 'miezerig mannetje'. Heb oog voor uw medewerkers, zeker de assistent-studenten. Zij zijn de toekomst van ons mooie beroep. Zij verdienen een handelwijze gericht op duurzaamheid en de lange termijn, in plaats van kortetermijnacties gevoed door aandacht voor uw eigen portemonnee.
Kortom: toon u een behoorlijk werkgever!