Komt een accountant bij de psychiater…
'The Sopranos' bekeek ik altijd met veel genoegen. Humor en mooie dialogen. Bijvoorbeeld de scenes van hoofdpersoon Tony tijdens zijn sessies bij zijn psychiater, dokter Jennifer Melfi.
Zij helpt hem met zijn problemen thuis en in zijn professionele leven. Hetgeen mij inspireerde tot het volgende.
Dokter: 'Wat is uw probleem?'
Accountant: 'Ik weet het allemaal niet meer. De wereld om mij heen is veranderd en ik kan niet mee.'
Dokter: 'Wat doet u dan precies?'
Accountant: 'Ik ben accountant. Partner bij een groot accountantskantoor.'
Dokter: 'Ah, u heeft een respectabel beroep. Toch?'
Accountant: 'Welnee. Dat was vroeger. Door de boekhoudschandalen en het bankendomino zijn wij thans het uitschot van het bedrijfsleven.'
Dokter: 'Ah, dat doet mij denken aan het verhaal van een bankier, Nout, die ik hier laatst had...'
Accountant: 'Ja, tot op dat niveau zijn we afgegleden. Van die vermaledijde bankiers. Belangrijk verschil is trouwens wel dat zij meer verdienen.'
Dokter: 'Maar waar is het dan mis gegaan.'
Accountant: 'Ik weet het niet. Het ging altijd lekker in de business. Beetje controleren hier, adviesje daar. Dikke facturen, veel etentjes. En dankzij mijn mooie auto scoorde ik zelfs bij de vrouwtjes goed.'
Dokter: 'En nu dan?'
Accountant: 'Niets van dat alles. Alleen maar stress. Cliënten die mij al dertig jaar trouw waren lopen naar een ander. Controleren en adviseren gaan bij dezelfde cliënt niet langer samen. Mijn partnerfee is gehalveerd. Ik doe al vier jaar met dezelfde auto. Kan nauwelijks meer aan mijn alimentatieverplichtingen voldoen. En...'
Dokter: 'Maar het werk is toch nog wel leuk?'
Accountant: 'Welnee. Ik kan het niet meer bijbenen. Big data. Cloud computing. Corporate Social Responsibility. Integrated Reporting. Ik snap er niets meer van. Het gaat me te snel. En dan nog al dat gelul over 'PKI' en 'kwaliteit'. Ik word er gek van.'
Dokter: 'Binnen mijn vak is er een beroepsvereniging. Aansprekende hoogleraren. Leiders die het beroep goed weten neer te zetten. Ik zie dat als een beschermingswal.'
Accountant: 'Nee, bij ons is dat anders. Het accountantsberoep is al jaren in verwarring. Weet nog steeds niet goed welke kant het op moet rennen. Stuurloos. Gebrek aan visie en leiderschap. Zowel nationaal als internationaal worstelt het beroep met zichzelf.'
Dokter: 'Maar zijn er dan geen toezichthouders die jullie helpen? Het accountantsberoep is toch maatschappelijk van belang?'
Accountant: 'Laat me niet lachen. De toezichthouder nemen we op kantoor echt niet serieus. Gefrustreerde afdankertjes werken daar. Maken ons nu het leven zuur. Betweters. En het maatschappelijk belang? Daar kan ik bij mijn cliënten echt niet mee aankomen hoor. Soft geleuter.'
Dokter: 'Soft geleuter?'
Accountant: 'Ja natuurlijk. In feite is de taak het maatschappelijk verkeer te dienen een geestelijke ziektekiem. De aanzet tot schizofrenie. Het maakt van accountants gespleten persoonlijkheden die de cliënt die hun rekening moet betalen tevreden willen houden maar ook het maatschappelijk verkeer moeten bedienen. Iedereen snapt toch dat dat niet kan.'
Dokter: 'Klinkt als een verwachtingskloof.....'
Accountant: 'Hou op, schei uit. Niet alles tegelijk. Geen zout in open wonden. Genoeg voor vandaag.'
Dokter: 'Ok. Ik zal een behandelplan opstellen. Ik voorzie vele, stevige sessies. U heeft dringend hulp nodig. We beginnen met tweemaal per week een halfuurtje.'
Accountant: 'Wat gaat dat kosten?'
Dokter: 'Ruim 200 euro per sessie van een halfuur'.
Accountant: 'Wat, dat is meer dan 400 euro per uur! Ik ben niet gek.'
Dokter: 'Maar wat is uw uurtarief dan als partner bij een accountantsorganisatie?'
Accountant: 'Dat is normaal 675 euro per uur, maar dat ligt anders...?'
Dokter: 'U had het over schizofrenie? Laten we dan maar beginnen met vier sessies per week.'
Enfin. Ik zet The Sopranos weer op. En val midden in de volgende dialoog:
Dr. Jennifer Melfi: 'I know all this is difficult but I'm very glad we're having this discussion.'
Tony Soprano: 'Really, really? 'Cause I gotta be honest, I think it fuckin' sucks.'
Dr. Jennifer Melfi: 'What does?'
Tony Soprano: 'This. Therapy. I HATE this fuckin' shit! Seriously, we're both adults here, right? So after all is said and done, after all the complainin' and the cryin' and all the fuckin' bullshit... is this all there is?'