Een lezenswaardig boek: Count Down
De afgelopen dagen las ik een recent uitgekomen boek – Count Down - van Jim Peterson dat handelt over de onzekere toekomst van de ‘grote vier’. De auteur is een jurist die onder meer een kleine 20 jaar bij een grote accountantsorganisatie heeft gewerkt en onze wereld van binnenuit kent. Peterson doceert thans risicomanagement aan befaamde universiteiten in Chicago en Parijs.
Het boek is lezenswaardig. In de woorden van Shyam Sunder van de Yale School of management: ‘In his Count Down, Jim Peterson examines the fragility of the ineffectual audit regime, and the imminent threats to its survival. Peterson combines the insider’s knowledge with an ousider’s critical but sympathetic perspective and suggestions in this fascinating and insightful volume – a must-read for accountants and students of accounting.’
Of Petersons boek ook in Nederland veel zal worden gelezen is nog maar de vraag. Toch zou het goed zijn, vooral voor degenen die het totaal oneens zijn met de centrale stelling in het boek: ‘Today the standard audit opinion is an outmoded product that nobody values, at a cost that nobody wants to pay. Its requirements by regulators inhibits evolution to assurance of real usefulness, and exposes the Big Four to litigation exposures that they cannot afford.’
Het citaat geeft stof ter overdenking en voor discussie. Immers:
- is de (standaard)controleverklaring inderdaad een verouderd product zonder waarde?
- betreft het een te duur product?
- remt regelgeving de ontwikkeling van een verklaring mét echte toegevoegde waarde?
- en vormen de kosten van aansprakelijkstelling en rechtszaken een bedreiging van de ‘grote vier’?
Zelfs als slechts één vraag met ‘ja’ wordt beantwoord is er reden voor alarm. En wat zijn eigenlijk de argumenten en oplossingen van degenen die de vragen met ‘nee’ beantwoorden? Peterson bespreekt in deel twee van zijn boek diverse, door anderen aangedragen oplossingen. En serveert ze één voor één af: ‘none of which can withstand scrutiny as practical, effective or achievable’.
Het afserveren gaat Peterson goed af. Ik begrijp veel van zijn argumenten waarom aangedragen oplossingen te zwak zijn om daadwerkelijk oplossingen te vormen. Maar geldt dat ook niet voor de door Peterson zelf aangedragen oplossingen: flexibele organisatievormen met allerhande vormen van dienstverlening, gefinancierd door derden, met minder beperkingen op het gebied van zowel onafhankelijkheid als ten aanzien van de samenloop van diensten.
Wat daar ook van zij, het boek is en blijft wat mij betreft lezenswaardig. Al is het alleen maar omdat Peterson thema’s durft te benoemen die anderen als heilige huisjes zien die niet mogen worden afgebroken.
Welke dat dan zijn? Ik ga het u niet verklappen: in de komende vakantieweek kan eenieder dat vast zelf wel gaan lezen. En anders kan het op de bucket list als goed voornemen voor een ongetwijfeld prachtig accountantsjaar 2016...