Trots
Kort geleden ontving ik van een goede vriend een enthousiast sms'je dat hij zijn masterscriptie met succes had verdedigd en daarmee zijn universitaire opleiding heeft afgerond. Omdat ikzelf eerder dit jaar twee scripties met succes mocht verdedigen, herinner ik mij het euforiegevoel maar al te goed. Na jaren studeren eindelijk die langverwachte mijlpaal bereikt. Een prestatie om trots op te zijn! Of toch niet?
Als afgestudeerd registeraccountant heb je opeens heel veel meer vrije tijd. Tijd om weblogs en opinies over het accountantsberoep te volgen en zelfs om de virtuele wereld die Twitter wordt genoemd, te betreden. Het nadeel daarvan is, dat niet alles wat je leest over jouw beroepsgroep even positief is.
Sterker nog, je leest zoveel kritische woorden over accountants dat je je gaat afvragen of het behalen van de titel registeraccountant wel zo'n opmerkelijke prestatie is. Wanneer zou het moment komen dat je bij het doen van boodschappen bij de plaatselijke supermarkt tegen inlevering van vijfhonderd Air Miles en bijbetaling van 9,99 euro een RA-titel kunt kopen?
Op Accountant.nl zoek ik naar positieve berichten over mijn beroepsgroep. De weblog van Marcel Pheijffer met de veelbelovende titel 'Er gaat ook veel goed' blijkt bij nadere bestudering niet zo positief te zijn.
Je gaat je langzaam afvragen of Arnout van Kempen gelijk heeft wanneer hij in een reactie op mijn vorige opiniestuk schrijft dat "accountants zichzelf graag mogen slaan".
Je besluit de computer af te sluiten en slaat de vakbladen open in je speurtocht naar positieve berichten. Helaas, hoogleraar accountancy Eddy Vaassen stelt in een van die vakbladen dat het niveau van de opleiding RA omhoog moet.
Toch is er hoop. Eind augustus 2011 verschijnt er een artikel van de NBA Young Profs met de titel 'Het mooiste vak: het accountantsvak'. En Jan de Groot komt namens het bestuur van het AC-scholenoverleg met het artikel 'Accountancystudenten kunnen trots zijn op hun diploma'. Beide auteurs hebben het natuurlijk bij het rechte eind. Althans, dat is mijn, niet nader onderbouwde doch uitermate stellige en ongezouten mening.
Een reactie van Pieter de Kok op een recente weblog spreekt mij in dit kader erg aan. Pieter schrijft dat "echte verandering vanaf de werkvloer, vanuit onderwijs, wetenschap, gedrag en innovatie", alleen gebeurt als "mensen bevlogen raken".
Misschien is dat wat er in de discussies teveel ontbreekt. Bevlogen accountants met hart voor de accountancy die publiekelijk naar buiten treden en zich vooral focussen op de sterke kanten van accountants en de branche.
Ongetwijfeld heb ik mij laten beïnvloeden door Leen Paape , die recentelijk heeft aangegeven bij de innovatie van de accountantsopleiding gebruik te maken van de methode van Waarderend Onderzoek. Een zoektocht naar een gezamenlijke visie, die door iedereen wordt gedeeld. Appreciative inquiry, oftewel waarderend onderzoek, gaat vanuit een opbouwend perspectief op zoek naar het nog niet aangeboorde potentieel om een gewenste toekomst na te streven.
Wellicht is kritiek op het accountantsberoep een noodzakelijk kwaad om verandering te bewerkstelligen . Na mijn oproep van vier geleden aan de jonge beroepsgenoten om zich in het publieke debat te mengen, ben ik ook niet voornemens om nu een oproep te doen tot een zogenaamd positief-kritische instelling. Zoeken naar trots en passie is immers eerder verkondigd, op de eerste Accountantsdag van de NBA.
Ik wil enkel een goede vriend feliciteren met het behalen van een universitaire titel waarop hij trots kan zijn. Net zoals ik trots ben op mijn eigen afstuderen als registeraccountant. Mag dat gezegd worden?