Opinie

Badmeester met prioriteiten

We hebben het in deze kolommen nog wel eens over het fnuikend effect van een puur regelgedreven grondhouding en, bij inhoudelijk falen, formalistische verdedigingsmechanismen. En halen dan graag de VS aan als het land van 'vorm boven inhoud': de dictatuur van de regels, het failliet van het gezond verstand.

Wel, ik heb deze week een zomerseizoenverhaaltje dat laat zien dat het ook anders kan. Onder staand applaus van het Amerikaanse publiek.

Stel je voor, je krijgt als 21-jarige student - je naam is Tomas Lopez - je eerste zomerjob als lifeguard. De wereld heeft nog nooit van je gehoord.

Je hebt de centen - want veel meer wordt er niet betaald in de outsource-setting vande Amerikaanse badmeesterindustrie - hard nodig voor je summerschool studies. Maar je krijgt ook wel wat meer terug dan een magere paycheck - je wordt ook nog eens getraind in de regels van het for profit spel.

En die regels houden in dat je je uitsluitend richt op de strandsector waarvoor je verantwoordelijk bent, wat er ook gebeurt. Dus zijn oogkleppen verplichte kleding. Je bemoeien met wat er gebeurt in het aanpalende niet-bewaakte (betalende) perceel is strikt verboden, op straffe van ontslag.

Toch bleek, toen Tomas Lopez werd geconfronteerd met een levensbedreigende situatie buiten zijn strandsector, de adrenaline sterker dan de verplichte leer. Hij twijfelde geen moment, viel het Verboten gebied binnen en hielp bij het levensreddende werk. En werd daarvoor consequent beloond met onmiddellijk ontslag.

Waarop hij onmiddellijk nationaal beroemd werd. Want de burgers van Hallandale's Beach - de plek van de misdaad - pikten het niet.

Ik weet niet of het feit dat het allemaal gebeurde op 4 juli, Independence Day, ook nog een rol heeft gespeeld; de Amerikaanse onafhankelijkheidsverklaring is namelijk een juweeltje van inspirerend en inhoudelijk denken.

Maar, surprise, surprise, bravo, bravo, een ware volksopstand dwong de badmeester-inhuur-management-organisatie haar overhaaste beslissing terug te draaien, en Lopez zijn 'oude' job opnieuw aan te bieden.

Een aanbod waarvoor Lopez, en een aantal van zijn collega's die meteen uit solidariteit ook ontslag hadden genomen, consequent voor bedankte.

'Thank you, as in no thank you', luidt de uitdrukking hier.

Eén Lopez-zwaluw maakt in 2012 nog geen zomer. Maar het is toch prachtig te horen dat er een generatie onderweg is die ons, hoe incidenteel ook, kan laten zien dat uiteindelijk - als er twee levens maar ook een tijdelijke maar persoonlijk belangrijke job op het spel staan - het gezond verstand en wat persoonlijke moed kunnen zegevieren over de regels.

Misschien is het goed dat we, als we toch op het strand zijn deze zomer, daar ook vanuit een accountantsoptiek nog eens over nadenken wanneer we - al dan niet off-limit­ - een verzuipende belastingbetaler zien.

Wat vindt u van deze opinie?

Reageer Spelregels debat

Jules Muis verliet in 1995 het openbare accountantsberoep en was vervolgens vice president en controller van de Wereldbank en directeur-generaal en chief internal auditor van de Europese Commissie. Van 2014 tot eind 2020 was hij lid van de Public Interest Oversight Board (PIOB). Muis was van oktober 2012 tot oktober 2015 ook lid van de Board of Auditors van het European Stability Mechanism (ESM). Jules Muis schrijft op persoonlijke titel.

reacties

Reageren op een artikel kan tot drie maanden na plaatsing. Reageren op dit artikel is daarom niet meer mogelijk.

Aanmelden nieuwsbrief

Ontvang elke werkdag (maandag t/m vrijdag) de laatste nieuwsberichten, opinies en artikelen in uw mailbox.

Bent u NBA-lid? Dan kunt u zich ook aanmelden via uw ledenprofiel op MijnNBA.nl.