Afspraak over beroepstermijn is in strijd met de AWB
Steeds vaker roepen gemeenten op om niet direct in bezwaar of beroep te gaan indien iemand het niet eens is met een besluit. Gevraagd wordt om te bellen in plaats van een bezwaar of beroep in te dienen. Deze informele benadering is goed, maar er kleven ook nadelen aan, zo leerde een recent geval in mijn praktijk.
Michel Uijen
Niet zelden komt het voor dat er een fout sluipt in de uitspraak op bezwaar tegen een WOZ-beschikking. Begrijpelijk, want 'waar gehakt wordt, vallen spaanders'. Begrip hiervoor, welwillendheid ten opzichte van het bestuursorgaan dat de fout maakte en het overeenkomen van een informele oplossing, leiden helaas niet altijd tot een bevredigend resultaat.
Gelet op de vele procedures die er jaarlijks worden gevoerd, zijn de lijntjes met de bestuursorganen in ons geval kort. Er werd dan ook direct bij kennisname van de fout contact opgenomen met de gemeente. Deze gemeente erkende haar fout, gaf aan deze te zullen herstellen en de uitspraak opnieuw te verzenden.
Tot zover geen vuiltje aan de lucht. Helaas bleek het dossier (aan de zijde van de gemeente) een geval van Murphy's Law; de herstelde uitspraak werd per abuis verzonden aan de klant, in plaats van aan ons. In de veronderstelling dat de nieuwe uitspraak nog altijd op zich liet wachten, werd er enige tijd later een ingebrekestelling verzonden. Dit bracht aan het licht dat de hersteluitspraak naar de klant was verzonden.
Beroepstermijn
Inmiddels was echter de beroepstermijn verstreken. Aangezien de fout te wijten was aan de gemeente, stemde deze graag in met het voorstel de beroepstermijn op een later moment - de dag waarop de uitspraak alsnog door ons was ontvangen - te laten aanvangen. In beroep bleek tot mijn spijt dat dit niet mocht baten.
De bestuursrechter zag geen reden om uitzondering te maken op de 'harde termijnen' van het bestuursrecht; de bezwaarprocedure was geëindigd met het doen van de eerste uitspraak op bezwaar. Deze uitspraak werd op de juiste wijze 'bekendgemaakt' (=aan ons gestuurd), dus ving een dag nadien de beroepstermijn aan.
Zo lag het niet. Nu we van de originele uitspraak kennis hadden genomen, kon er beroep ingesteld worden. Wat daarover met het bestuursorgaan wordt afgesproken, doet daar niets aan af. De bepalingen waarin de termijnen zijn opgenomen, zijn van zogeheten 'openbare orde'. Dit maakt dat men hiervan niet af kan wijken, ook niet in onderlinge overeenstemming. Het in onderling overleg 'informeel' regelen van zaken kan daarom alleen zinvol zijn als daarnaast, zekerheidshalve, de formele weg van het instellen van een procedure wordt ingezet.