Al jaren ben ik een fanatieke kijker van de Tour de France. Drie weken lang staat de grootste wielerronde van de wereld op de achtergrond op de televisie. Wanneer het even kan, plannen we onze vakantie zo dat we ook nog één of twee etappes live in Frankrijk kunnen bekijken.
Discussie ColumnZo win je de Tour de France
Niet alleen de etappes zelf kunnen op mijn verslavend tv-karakter rekenen, maar ook de dagelijkse praatprogramma's eromheen waarin analisten hun visie geven op wat er gebeurd is in de koers. Tactieken van de renners en ploegen en het parcours van vandaag en morgen worden uitgebreid besproken.
De jonkies
Iets wat me dit jaar opviel in de Tour, maar wat ook een veelvuldig onderwerp is in deze nalisten besprekingen, is de opkomst van de 'jonkies'. Renners van 21, 22 jaar oud die uit het niets lijken te komen, hun eerste Tour de France rijden en dan niet alleen dagzeges pakken, maar ook nog eens de hele wedstrijd weten te winnen.
Waar voorheen de overtuiging was dat je als wielrenner eerst een aantal jaren ervaring opgedaan moest hebben in grote rondes, vindt daar de laatste jaren een duidelijke verschuiving plaats. Ook over dat je eerst wat van de zogenaamde rotklussen gedaan moet hebben. Zoals water dragen, waarbij je voor de hele ploeg water bidons moet gaan halen bij de auto van de ploeg. Vervolgens fiets je bepakt en bezakt als een bezetene terug om bidons uit te delen aan je ploeggenoten. Dat was voorheen allemaal nodig om stamina als wielrenner op te bouwen zodat je later, als je geluk had, mee mocht doen met de grote jongens.
Meer kennis door wetenschap
Dit jaar is de ingezette verandering door de ploegen duidelijk te zien. Jonge renners maken veel meer kans en verslaan de 'oude garde'. Hoe dat komt volgens de analisten? Vanuit de wetenschap wordt gekeken naar wat het maximale wattage is dat je als wielrenner kunt trappen: hoe hard kun je fietsen? Dit wordt aangevuld met een wetenschappelijke benadering van voeding. Iedere renner weet op ieder moment van de dag wat hij het beste kan eten om zo goed mogelijk te presteren.
Leeftijd en ervaring doen er minder toe. Ieder teamlid wordt op waarde geschat en ingezet op een plek in de ploeg waar hij zijn talenten het beste kwijt kan. Het water dragen hoort er dan niet automatisch meer bij, als blijkt dat je beter dan anderen bent.
De aanpak, opleiding en training van wielrenners is de laatste jaren enorm veranderd. Niet langer meer 'omdat het zo hoort' en 'omdat het altijd zo werd gedaan'. Maar meer naar 'wat is het beste voor het team' en 'hoe zetten we iedereen het beste in'.
Het opleiden van accountants
Voor een parellel met de huidige accountancy moet je wel even je fantasie gebruiken. Eerst zie je misschien de overeenkomsten tussen een jonge wielrenner die water moet gaan halen en een assistent die koffie voor het team haalt. Maar ik wil de vergelijking eigenlijk verder trekken dan dat.
Wat kunnen wij leren van de aanpak van succesvolle wielerploegen? Want een veranderende omgeving vraagt ook om een andere aanpak van accountantscontroles. De noodzaak hiertoe wordt bewezen door uitkomsten van bijvoorbeeld de CTA.
Deze andere aanpak, waar de Kwartiermakers zich momenteel druk mee bezighouden, vraagt ook om een andere visie op training en opleiding van de jonge accountant. Een meer vernieuwende aanpak. Een aanpak die aansluit bij wat de huidige generatie nodig heeft. Minder op basis van 'omdat het nu eenmaal zo hoort' of 'omdat ik zelf destijds ook zo ben opgeleid'.
Zorg dat je de jonge generatie op waarde schat en ze vertrouwen geeft. Durf te vertrouwen op hun kunnen en hun lerend vermogen. Wanneer je vertrouwen hebt in hun kunnen, durven ze ook meer stappen te zetten in hun carrière. Op die manier komt het echte talent makkelijker bovendrijven.
Data-analyse
Leuk, een vernieuwende aanpak. Maar hoe zie je dat praktisch voor je? Al langer denk ik dat het huidige opleidingsmodel binnen de accountancy aan vernieuwing toe is. Ik ben er zelf dan ook een groot voorstander van om jonge accountants meer op waarde te schatten. Heb juist aandacht voor waar ze goed in zijn en waar ze zich makkelijker in ontwikkelen.
Zo zijn de studenten die ik zie over het algemeen veel handiger met data-analyse en IT. Dat in tegenstelling tot meer ervaren collega’s, die de jonkies nodig hebben om een PDF een kwartslag te kunnen draaien (we kunnen er maar beter om lachen, maar helaas is het te vaak realiteit). Bovendien leren deze jonge accountants ook nog eens veel sneller en makkelijker. Waarom maken we daar niet meer gebruik van, door ze ook daarvoor in te zetten?
Aan de voorkant natuurlijk wel met een gedegen inschatting van het kunnen van een accountant. Net als bij de jonge wielrenners die via de wetenschap alles weten over hun maximale wattages en de voeding waarmee ze het beste fietsen. Op die manier hebben de accountants allemaal een goede start en weten ze beter wat er van ze verwacht wordt.
Door het ijs zakken
Het gevaar dat jonge accountants met een dergelijke methode door het ijs zakken is hierbij wel groter dan bij de meer traditionele methode. Hetzelfde zie je terug bij de Tour de France van dit jaar. De 23-jarige Tourwinnaar van 2019 stond dit jaar niet eens meer in de top 10. Sterker nog: hij haalde de eindstreep dit jaar niet eens. Zijn eigen, eerlijke reactie hierop was dat hij nog steeds even goed is als vorig jaar. Maar dat de andere renners gewoon nog beter zijn.
Gaan wij als accountants leren van de ontwikkelingen in de sportwereld? Waar jonge wielrenners worden ingewijd in de rituelen en een opleiding krijgen die hen past. Niet meer 'omdat het nu eenmaal zo hoort', maar omdat dat het beste is voor de accountancy en de teams.