Leuk om data op te kunnen slaan en te kunnen bewerken, maar we moeten natuurlijk ook iets op het scherm kunnen toveren en liefst ook nog iets inlezen vanaf het toetsenbord. 

Om iets op het scherm te zetten kent TP het statement Writeln of, als je niet door wil naar de volgende regel Write.

Vervolgens geef je tussen haakjes aan wat je in beeld wilt. Als dat variabelen zijn, kan je met :n nog aangeven hoe breed je de variabele afgedrukt wil hebben. Handig om kolommen te maken. En als het om een floating point variabele gaat, kan je met :m:n aangeven dat je n cijfers achter de komma wilt. De komma is overigens een punt, want het is in principe Amerikaanse notatie.

Dus 

A := 1; B := 2;
Writeln(A:2,B:2);

geeft

 1 2

Zonder de :2 zou je als uitkomst krijgen

12

En bij floating point krijg je

X := 3.14159;
Writeln(X:6:2);   { geeft:   3.14 }

Inderdaad, commentaar in TP komt tussen curly brackets! 

Aan de input kant heb je ook een duo, dat echter iets anders werkt: Read en Readln.

Het grootste verschil is dat bij Read de afsluitende enter in de buffer achter blijft, terwijl Readln de buffer leeg maakt tot en met de gelezen enter. Aangezien DOS net als Unix in hoge mate werkt met het adagium "alles is een file", werken de beide statements op een bestand hetzelfde als op de toetsenbordbuffer. Hoewel het genuanceerd ligt, is een redelijke vuistregel dat je voor gewone toetsenbordinvoer veelal Readln zal gebruiken en voor gestructureerde bestanden Read.