Henk Vlaming

Toen Maikel Abdelmalek in augustus zijn RA-diploma in ontvangst nam, dankte hij niet zijn mentor, docenten of accountants die golden als boegbeelden. Hij dankte zijn familie en God. De dankbetuiging richting de hogere macht postte hij op LinkedIn. "Want ik ben God oprecht dankbaar dat ik mijn opleiding voor registeraccountant heb kunnen voltooien", zegt hij. "Dat ga ik niet onder stoelen of banken steken."

Zijn dankwoord is meer dan een plichtmatig ritueel. Met Maikel had het heel anders kunnen aflopen dan als de registeraccountant die hij nu is. Koesterde hij op het vwo nog de wens om geneeskunde te studeren, na zijn examen was het gedaan met leren. "Studeren wilde ik niet meer. Ik was een dwarse jongen en leefde zonder richting. Ik kom uit een kerkelijk gezin, maar dat is geen garantie dat je ook het juiste pad bewandelt. Maar deze periode heeft mij wijsheid en inzicht gebracht, ik ben als mens veranderd."

Stabiele omgeving

Dat inzicht bracht hem in een kerk waar hij zijn latere vrouw leerde kennen. Vanaf dat moment pakte hij de draad weer op en bouwde aan een toekomst. Daar hoorde ook een studie bij voor een goede basis om een gezin te kunnen onderhouden. Dat werd niet geneeskunde, de voorkeursstudie uit zijn jonge jaren. "Arts is een mooi beroep, maar met onregelmatige werktijden. Ik had behoefte aan rust en regelmaat, ik wilde er zijn voor mijn gezin. Een studie bedrijfseconomie bood het meeste uitzicht op een loopbaan in een stabiele omgeving. Die keuze sloot ook aan bij mijn analytische manier van denken en het gemak waarmee ik werk met cijfers.'

'Een studie bedrijfseconomie bood het meeste uitzicht op een loopbaan in een stabiele omgeving.'

Bedrijfseconomie vond hij ook aantrekkelijke vanwege de veelzijdigheid. "Ik had keuze uit twaalf masters. Al snel neigde ik naar de accountancy. Ik vind het een mooi vak, vooral de vaktechnische aspecten ervan. Ik haal ook energie uit projectmanagement: strakke deadlines, veel ballen in de lucht houden en presteren. Accountant is bovendien een solide beroep met een goed inkomen. In die periode vond ik geld en prestige ook belangrijk. Partner bij een big four-kantoor, dat wilden alle studenten op de opleiding en ik ook."

Lange dagen

Maar aanzien en een goed salaris vragen om geduld. Acht jaar zou Maikel doen over de studie. "Ik was 23 toen ik in de collegebanken kwam, ik zat met achttienjarigen in de klas die met heel andere dingen bezig waren. In het tweede jaar van mijn bachelor trouwde ik, in het derde jaar werd onze eerste dochter geboren en in mijn master onze zoon. Om de studie, de huur en het gezin te bekostigen werkte ik bij Albert Heijn als bezorger. Om vijf uur 's morgens begon ik. Werkweken van vijftig uur en daarnaast studeerde ik."

"Toch overwoog ik nooit om te stoppen. De studie lag me goed, ik ging er in sneltreinvaart doorheen. Natuurlijk, er waren doorwaakte nachten, zeker nadat de kinderen kwamen, soms ook omdat ik leerde voor een tentamen. Er waren studenten die het veel lichter hadden, maar die het niet haalden. Maar bovenal wist ik dat ik dit moest doen, mijn focus was het bouwen aan een toekomst met een gezin. Ik deed de studie fulltime, ik werkte bij grote kantoren als EY en Forvis Mazars. Mijn diploma heb ik nominaal gehaald."

Herbezinning

Het overlijden van Benjamin, zijn zoontje, bracht een ommekeer. Maikel zette zijn studie een jaar op pauze. Herbezinning bracht hem dichter bij zijn gezin en zijn geloof. "Steeds meer ging ik de waarde zien van ons gezin en de betekenis van het leven. Daardoor verloor het prestige van de accountancy aan glans.

'Bovenal wist ik dat ik dit moest doen, mijn focus was het bouwen aan een toekomst met een gezin.´

Een hoge positie in een accountantskantoor vraagt zoveel tijd en aandacht, die gaat ten koste van het gezin. Elke keer een stap hoger, het streven naar geld, dat was niet meer mijn ambitie. Ik wilde gaan leven naar mijn christelijke overtuiging, zodat ik van waarde kon zijn voor mijn medemensen."

"Ik merkte dat de cultuur binnen veel kantoren niet goed aansloot bij deze overtuiging. De nadruk op commerciële doelen liet weinig ruimte voor menselijkheid. De accountancy ervaar ik niet als een christelijke omgeving waar ik er kan zijn voor mensen. Toch wilde ik mijn werk doen op een manier die past bij mijn geloof en mijn waarden. Een verkenningstocht in mijn opleiding, waardoor ik meerdere keren overstapte naar een ander kantoor. Dat viel op bij de praktijkbegeleider van de opleiding, maar ik zei dat het een kwestie van bedrijfscultuur betrof."

Hulporganisatie

Tegen het eind van zijn studie nam Maikel zich voor om weg te gaan bij de accountantspraktijk zodra hij de RA-titel had behaald.  "Maar ik wilde wel accountant zijn en wil actief blijven in mijn branche." Ondanks aantrekkelijke aanbiedingen van kantoren, koos hij voor een baan als internal auditor bij ZOA, een organisatie waarvan de missie aansluit bij zijn de manier waarop hij zijn werk wil doen. ZOA is een christelijke Nederlandse hulporganisatie die zich richt op noodhulp en wederopbouw in landen die getroffen zijn door oorlogen en gewelddadige conflicten. "Het werken aan herstel van alle mensen en gemeenschappen is wat mij aanspreekt. Dat gaat verder dan cijfers of processen; het draait om perspectief en hoop."

'Het werken aan herstel van alle mensen en gemeenschappen is wat mij aanspreekt.'

De overgang van de accountancy naar de nonprofitorganisatie vond hij moeilijk. In inkomen ging hij er op achteruit, terwijl hij een jong gezin moest onderhouden. Toch laat hij zijn overtuiging zwaarder wegen. "Daarover heb ik goed nagedacht, ik zie deze stap als het combineren van een christelijke werkomgeving met mijn professie als accountant. Bij ZOA zet ik iets moois op, zoals het invoeren van auditstandaards en werkprogramma's voor de audits. Ik ga zes audits per jaar uitvoeren bij onze buitenlandse landenorganisaties, vergelijkbaar met interimcontroles. Ik kijk kritisch naar de processen van de landenorganisaties, ik toets of ze op orde zijn."

"Als accountant kom ik hier tot mijn recht, er is veel te doen en ik heb de vrijheid om mijn kennis in te zetten voor een groter doel. Maar bovenal kan ik mijn werk als accountant doen in een omgeving die er is voor alle mensen die hulp nodig hebben. De keuze voor de internal audit zie ik daarom niet als inleveren van professionaliteit en inkomen. Ik zie dit als een verrijking voor hoe ik als christen met mijn omgeving wil omgaan."