Accountant is een prachtberoep en dus kiest Arnout van Kempen alsnog voor de studieboeken.
Discussie ColumnAccountant worden
Het zal geen groot nieuws zijn: Er zijn steeds meer accountants nodig en steeds minder studenten die voor de studie kiezen. Zelf begon ik in 1993 aan de NIVRA-opleiding tot registeraccountant. Door gebeurtenissen die ik elders heb gememoreerd kwam daar wat onverwacht een stageverplichting bij en dat was voor mij het begin van het einde. Nooit RA geworden. Wel onderweg nog CISA trouwens.
Gelukkig wel allerlei andere mooie dingen kunnen doen voor dit beroep. Als medewerker van de Autoriteit Financiële Markten mocht ik een klein beetje bijdragen aan de Statutory Audit Directive, maar vooral heel veel bijdragen aan de Wet toezicht accountantsorganisaties, en aan de eerste opzet van het toezichtbeleid en de afdeling die het allemaal zou gaan doen. Daarna nog even voor BDO gewerkt in de opdrachten voor rechtbanken en advocaten, om vervolgens voor het NIVRA te gaan werken, meer specifiek voor Berry Wammes. In die tijd werd ik, min of meer per vergissing, lid van het accountantsinstituut van Moldavië. En daarna heb ik de rest van mijn werkzame leven gewerkt in compliancerollen voor mkb-kantoren, tegenwoordig vooral voor de beide Moore-kantoren in Nederland. En waar ik de kans of de vraag kreeg mijn bijdrage geleverd aan projecten en structuren die bij zouden moeten dragen aan een versterking van het beroep. Stuurgroep '53 maatregelen', wat projecten rond de toekomstvisie van de NBA, Signaleringsraad, hard meegewerkt aan het boek 'Artikel 5 - de beroepseer van de accountant, cursussen voor SRA en NBA, dat werk.
Kortom, ik mag me buiten Nederland accountant noemen (want Moldavië) en ook in Nederland auditor (want CISA), en ik zit me nogal eens tegen het beroep aan te bemoeien. Maar ja. Geen lid van de NBA. Geen accountant.
Zonder de accountants in business te kort te willen doen, maar ik vind het beroep van openbaar accountant, en daarvan wat afgeleid de intern accountant en de overheidsaccountant, echt een prachtberoep. Grote maatschappelijke en economische betekenis, een onmisbare vertrouwenspersoon van het maatschappelijk verkeer. Rots van betrouwbaarheid en integriteit, niet alleen als controleur van de cijfers van beursfondsen, maar evenzeer als de economische huisarts van het mkb.
Gaat er wel eens wat mis? Natuurlijk. En alleen wie echt van dit beroep houdt, neemt dan de moeite daar ook op te wijzen. Wie dat verwart met "accountants afzeiken" (zoals ik het recent iemand hoorde noemen) verwart liefde met gemakzucht.
Soms gaat die liefde voor het beroep, en de kritisch-liefdevolle houding zover, dat mensen radicale actie ondernemen. Marcel Pheijffer, een man die ik niet alleen bijzonder hoog acht, maar die ik vooral denk te herkennen als iemand die het accountantsberoep op haar grote waarde weet te schatten en het beroep oprecht lief heeft, kwam zo recent tot de nogal radicale actie zijn lidmaatschap van de NBA op te zeggen en zijn titel in te leveren. Hij wilde hiermee een signaal afgeven en dat deed hij ook nogal duidelijk.
Zelf heb ik deze zomer voor de omgekeerde richting gekozen. Ik ben gestart met de theoretische en praktische opleiding tot AA (niet certificerend) en als het mee zit kan ik me over drie jaar inschrijven als lid van de NBA.
Waarom, vragen mensen me opvallend vaak? Wat moet jij, op jouw leeftijd, nog met een AA-titel waar je in de praktijk toch niks mee gaat doen?
Dat is eigenlijk heel simpel. Ik wil stem- en spreekrecht op de ALV, en ik wil mij als dat nodig is voor de Accountantskamer kunnen verantwoorden. Als ik in een heel dolle bui ben, me misschien zelfs kandidaat stellen voor… Nou ja, niet te ver vooruit kijken. Maar voor alles: ik wil delen in de beroepstrots van accountants. Niet alleen zeggen dat het accountantsberoep prachtig is, maar kunnen zeggen dat het ook mijn beroep is.