Kris Douma

Een accountant moet bij de controle van de jaarrekening niet alleen op zoek gaan naar bevestiging van de aangeleverde informatie, maar moet ook onderzoeken of die informatie misschien niet klopt, meent NBA-voorzitter Kris Douma.

Discussie Column

De legende van de kachelpook

Deze vakantie las ik David Edmonds' boek The murder of Professor Schlick: The rise and fall of the Vienna Circle (2020). Waarom ik daar aandacht aan wil besteden, zal ik proberen uit te leggen. In de natuurkunde betekenen wetten dat iets altijd op dezelfde manier werkt. De bekendste wet van Newton zegt: als een voorwerp een kracht ondervindt, zal het versnellen met een versnelling die afhankelijk is van de grootte van de kracht en de massa van het voorwerp: F=m.a. Hierin is F de kracht die op het voorwerp werkt in Newton, m is de massa van het voorwerp in kg en a is de versnelling van het voorwerp in m/s2. Alleen dit bleek niet, althans niet altijd, te kloppen. In 1905 introduceerde Albert Einstein de formule E=mc2 , waarbij E de energie, m de massa, en c de lichtsnelheid is in een vacuüm. Einstein voorspelde onder andere dat licht (tegelijk golf en deeltje) onder invloed van zwaartekracht van richting verandert. De zonsverduistering van 29 mei 1919 bevestigde zijn algemene relativiteitstheorie.

De logisch positivisten van de 'Wiener Kreis' (o.a. Moritz Schlick) werden hierdoor geïnspireerd na te denken over het belang van zorgvuldige formulering van theorieën, zodanig dat ze toetsbaar waren. In eerste instantie ging het over de vraag of de theorie was te verifiëren. Sinds Karl Popper (Logik der Forschung, 1935), is dat aangescherpt tot de opvatting dat een theorie zich in principe moet lenen voor falsificatie. Een theorie is sterk wanneer pogingen om die te falsifiëren niet lukken. Volgens Thomas Kuhn (The Structure of Scientific Revolutions, 1962) doorloopt wetenschappelijke ontwikkeling verschillende fasen: de fase van normale wetenschap (er is een paradigma of eenstemmigheid, waardoor vooruitgang mogelijk is); crisis (anomalieën oftewel onverklaarbare verschijnselen binnen de theorie worden openlijk onderkend); en revolutie die leidt tot een nieuwe normale wetenschap. Die laatste stap kreeg de fraaie benaming paradigma shift.

Vertaald naar de accountancy: een imaginair koffieconcern claimt in Brazilië over grote voorraden te beschikken, verdeeld over silo's in Guarapari, Fortaleza, Salvador, Recife, Porto Alegre en Florianopolis. Afstanden in Brazilië zijn groot, dus vraagt de ondernemingsleiding welke silo's de accountant wanneer wil bezoeken. Het lukt een redelijk reisschema af te spreken. De accountant bezoekt alle silo's en treft overal de aangegeven voorraden aan (verificatie). Maar op dag zeven besluit zij toch nog eens naar Porto Alegre te gaan en wat blijkt (falsificatie): de silo staat leeg. Theorie of praktijk?

In mijn eigen praktijk, in de wereld van global asset management, was ik betrokken bij een litigation proces tegen het Deense Vestas, dat technologisch achterhaalde onderdelen boekte als 'onderhanden werk', helaas zonder dat de accountant de vinger op de zere plek had gelegd. Ik denk ook aan gesprekken die ik voerde met Credit Suisse, waar binnen één jaar twee keer 4,5 miljard dollar werd 'vergokt' en waar het risicomanagement faalde, mede omdat de top van de onderneming druk was met andere zaken en elkaar met behulp van privédetectives bespioneerde. De rekeningen van de privédetectives waren substantieel, maar niet materieel; of toch?

Volgens Kuhn kunnen het oude en nieuwe paradigma wel enige tijd naast elkaar bestaan, zolang de 'ouden' proberen de anomalieën oftewel onverklaarbare verschijnselen op te lossen binnen het oude paradigma, maar uiteindelijk 'sterven die oude gedachten'.
Dat het niet zonder slag of stoot gaat, blijkt ook uit een eerder boek van Edmonds (Wittgenstein's Poker, 2001). Daarin beschreef hij hoe tijdens een bijeenkomst in Cambridge grijze eminentie Ludwig Wittgenstrein de arrogante jonge Popper met een kachelpook te lijf ging.
Dat een professioneel-kritische accountant bij de controle van de jaarrekening niet slechts op zoek moet naar bevestiging (verificatie) van de door de onderneming geleverde informatie, maar zich af dient te vragen, moet onderzoeken, of het wellicht toch niet klopt (falsificatie), is een stelling waarvan ik hoop dat ik er niet om achtervolgd zal worden met een kachelpook. 

Wat vindt u van deze column?

Reageer

Kris Douma is voorzitter van de NBA. Hij is oud-lid Tweede Kamer, voormalig director UN Principles for Responsible Investment en was onder andere director corporate engagement bij Sustainalytics en toezichthouder NV schade en Oxfam Novib. In 2015 was hij als programmamanager bij de NBA actief rondom kwaliteitsverbetering.

Gerelateerd

15 reacties

Jan Visser

Om te kunnen falsificeren heeft een accountant 'business acumen' nodig. Daar ontbreekt het m.i. nogal aan bij openbare accountants.



Arnout van Kempen

Grappige reactie, retorisch mooi, maar ook wat onzuiver.

Niemand zegt dat er geen reden is tot zorg. Niemand zegt dat het allemaal goed gaat. Maar wat iedereen bevestigt is dat geen sprake is van een paradigma-shift.

Ik waardeer de wat vileine manier van reageren als stijl, daar niet van. Maar van de voorzitter van de NBA zou ik nog meer waarderen als zowel stuk als reactie inhoudelijk kloppen, en de terechte kritiek met open vizier komt. Dat zou voor het beroep misschien wel nuttig kunnen zijn.

Maar nogmaals, stilistisch heel amusant.

Frans Kersten

Toen ik de accountantsopleiding deed, was het verhaal dat volledige controle onbetaalbaar was en we dus moesten streven naar volkomen controle. Jaren later (en afgestudeerd) deed opeens het risicomodel zijn intrede. Gevolg was dat er geen waarnemingen meer werden gedaan als de risicoanalyse uitwees dat dit niet nodig was. M.i. is het toen mis gegaan en is de accountancy die klap nog steeds niet te boven.

Kris Douma

Verschillende reacties op mijn recente column spreken van ‘niets nieuws onder de zon’. Natuurlijk zoekt de accountant niet alleen naar verificatie van de door de onderneming opgestelde jaarrekening, maar kijkt hij of zij kritisch ‘of en hoe’ het mogelijk toch niet klopt (falsificatie). Uit de reacties blijkt dat daar geen ‘paradigma shift’ voor nodig is, omdat het al dagelijkse praktijk is. Getuige de bijdrage van Annette Houwaart geldt dat ook in de samenstelpraktijk. Mooi.
Tegelijk leer ik dankzij Albert Bosch ook weer bij, bijvoorbeeld over ‘Wittgenstein’s ruler’. Dit principe stelt volgens hem dat “wanneer je een meetinstrument gebruikt om iets te meten, je niet alleen de eigenschap van het gemeten object meet, maar ook de betrouwbaarheid van het meetinstrument zelf.” Als we als sector zelf zeggen dat het best ‘goed zit’ met die professioneel-kritische instelling en de controle mede op basis van falsificatie, is dat dan een ‘betrouwbare meting’? Enfin, goed te lezen dat ik me soms onterecht ongerust maak. Nu de samenleving nog.

Albert Bosch

In het museum Boerhaave in Leiden (ben je daar niet geweest, bezoek het eens), kun je zien welke ontwikkelingen de medische wetenschap heeft doorgemaakt. En als je daar dan met de kennis (wetenschap) van nu naar kijkt, dan verbaas je soms over sommige ‘inzichten’ en tot welke handelingen die hebben geleid. En dit werkt in zekere mate op je lachspieren (althans, in mijn geval). Bedenk vervolgens dat het vakgebied accountancy qua ontwikkeling minimaal een paar honderd jaar achterloopt op het vakgebied geneeskunde…

Ik verwacht dat wij over een paar honderd jaar door de accountants van dan ook worden uitgelachen. We hebben nog wel wat paradigma shifts te gaan. De toevoeging van falsificatie-denken aan het ‘verificatie-denken’ is dat niet noch is dit een nieuwe gedachte. Laat onverlet dat het wel meer kan worden toegepast. Ik heb op deze website en in een consultatie reactie aan de kwartiermakers vaker gepleit voor ‘via negativa’, dat hier ook op is gebaseerd. Simpelweg omdat falsificatie veel robuuster is.

Overigens, als de Wittgenstein gaan introduceren in de accountancy, zullen we dan eens hebben over het principe ‘Wittgenstein’s ruler’? Dit principe stelt dat wanneer je een meetinstrument gebruikt om iets te meten, je niet alleen de eigenschap van het gemeten object meet, maar ook de betrouwbaarheid van het meetinstrument zelf. Aan de hand van dit principe kunnen we ook nog wel wat vooruitgang boeken.

Annette Houwaart-Nonhof

Dit artikel roept bij mij persoonlijk nostalgie op. De eerste lessen controleleer bij meneer de Vries van de Haagse Hogeschool. Het verschil tussen ist en soll; tussen wat staat er en wat zou er moeten staan.

En ook gelijk in de praktijk kunnen brengen bij mijn eerste klant. Hé daar staat een relatief nieuw pand op de balans, maar ik zie nergens onroerend zaakbelasting. "Klopt", zegt de klant. De gemeente is een beetje laat met in actie komen, maar we verwachten de aanslagen binnenkort. Dat was een correctie van 3 jaar OZB. Nooit vergeten. En dit geeft ook gelijk het nut weer van controleleer voor de samenstelpraktijk.

Alexander Vissers

Een eenzijdige falsificatie benadering leidt in het beste geval tot negative assurance beperkte zekerheid. Onderzocht en niets gevonden dat tegen de jaarrekening spreekt. Het is de benadering voor de assurance naar de CSRD Richtlijn. Doorgaans is er ook geen verschil tussen verificatie en falsificatie, bij een saldobevestigingsverzoek is een bevestiging verificatie en een ontkenning een indicatie voor falsificatie. Verder ten aanzien van het voorbeeld van de voorraadopname: Dat een voorraadopname en -controle bij fungibele goederen simultaan moet plaatsvinden is niets nieuws onder de zon. En de rekeningen van de privé detectives waren natuurlijk niet materieel voor het beeld van de jaarrekening maar wel relevant voor de raad van commissarissen die toezicht moet houden op een deugdelijk functioneren van het bestuur. Verder, voor zover het wetenschap betreft staan Wittgenstein en Popper op één lijn: beiden zijn formele filosofen zij hebben theorieën over het wezen van kennis en wetenschap geen wetenschappelijke theorieën. En accountants? Die controleren jaarrekeningen hetgeen noch filosofie noch wetenschap is. Kortom weer een onbegrijpelijke overbodige column.
@Ron Heinen: ik kan ook zelf wel googlen, maar u kunt zelf ook googlen op licht en massa. En dan niet de massaloosheid van het foton maar de massa van licht.

Arnout van Kempen

@Ron, dank voor die link. Dat ziet er heel boeiend uit, en relevant. Maar het verhaal over de kachelpook kan ik er niet echt aan verbinden. Maar als Kris dat wel bedoelde, dan lees ik het graag.

Jan Visser

Sluit mij aan bij bovenstaande reacties. Niets nieuws onder de zon. In het accountantsberoep is in het verleden regelmatig aandacht besteed aan falsificatie en verificatie. Roel Soeting heeft in de jaren 90 hierover een mooi helder artikel geschreven in de Accountant (kan link helaas niet vinden) Onderstaand een link naar een artikel geschreven door Tom Koning en gepubliceerd in de Accountant in 2007.

https://www.cygnus-atratus.nl/site-cygnus/storage/files/1283/zoek_de_zwarte_zwaan.pdf

Ron Heinen

@Arnout van Kempen 3 september 2024

Antwoorden op je vragen kun je bijvoorbeeld vinden op

https://www.mdpi.com/2076-3417/12/7/3359

@Alexander Vissers 3 september 2024

"...De waarneming van gebogen licht van sterren achter de zon tijdens de zonsverduistering bevestigde slechts dat licht massa heeft..."

Dit is onjuist.

In de huidige natuurkunde waarin de Quantum Mechanica en de Algemene Relativiteitstheorie de meest fundamentele theorieen zijn heeft licht geen massa.

In de Algemene Relativiteitstheorie wordt ruimte gekromd door massa, zoals de zon. Door de massa van de zon buigt licht om de zon van sterren achter de zon.

Arnout van Kempen

Wovon man nicht sprechen kann, darüber muss man schweigen.

Wellicht had de oude Ludwig hier best een punt. Als we dan toch natuurkunde en filosofie naar accountancy gaan vertalen.

Ik weet niet of ik nu helemaal goed begrijp dat deze column ons vertelt. Is het tijd voor een paradigma-shift? Is het falsificeren van de theorie dat de jaarrekening een getrouw beeld geeft een paradigma-shift?

Het zou mij wat verbazen. Toen ik de RA-opleiding volgde, en toen ik in het openbaar beroep werkte aan de controle van jaarrekeningen, gold bijvoorbeeld al een regel die we nu in COS 240 nog steeds tegenkomen: als je geen onvoorspelbaar werk doet, gaat het mis. Het ging in de colleges niet over Braziliaanse koffie, maar over leger-magazijnen, maar het principe van slepen was toch echt wel bekend.

Voorraad-eenheden die afgewaardeerd hadden moeten worden, maar niet afgewaardeerd zijn, en de verantwoordelijkheid van de accountant om bij inventarisatie daar aandacht aan te besteden? Ik herinner me levendig hoe ik in 1995 als kersverse "Senior II" bij Coopers & Lybrand aan het inventariseren ging en nadrukkelijk aandacht had voor de kwaliteit van de voorraad (waarbij ik overigens wel heel domme fouten maakte hoor).

Kortom, wat is nu precies de paradigma-shift waar het hier over gaat? En hoe illustreren twee voorbeelden van slecht controlewerk, die al minstens decennia bekend zijn, die paradigma shift precies?

Wie de COS leest, wie de RA-studie volgt, wie in de openbare praktijk werkt, stage loopt, etcetera, weet volgens mij al heel lang dat zoeken naar bevestiging niet genoeg is.

Ik zou daarbij vooral NV COS 200, waar de algemene principes van accountantscontrole vrij goed staan uitgelegd, graag onder de aandacht brengen. COS 200.A20-A24 gaat imho vrij nadrukkelijk in op de noodzaak van falsificatie. In COS 200.A30 wordt heel expliciet aangegeven dat controle informatie zowel voor verificatie als voor falsificatie van belang is.

Alexander Vissers

Meer specifiek op het betoog. De weerlegging van de klassieke mechanica van de zwaartekracht, de kinetische energie van een bewegend deeltje, E=mv2, lag al in de specifieke relativiteitstheorie "Zur Elektrodynamik bewegter Körper" waarin met de Lorenztransformatie de kinetische energie bij hoge snelheden wordt beschreven. De waarneming van gebogen licht van sterren achter de zon tijdens de zonsverduistering bevestigde slechts dat licht massa heeft en dus een aanvulling op de wetten van Maxwell, noch de zonsverduistering nog de waarneming van het verschoven sterrenlicht "bewees" de algemene relativiteitstheorie.
Als accountants het pessimisme van Carl Popper gaan volgen worden er alleen nog maar verklaringen van oordeelsonthouding afgegeven. Hier worden weer voorbeelden aangehaald over fraude terwijl fraude met materiële signficante invloed op de jaarrekening van gecontroleerde ondernemingen uiterst zeldzaam is. Maar het belangrijkste bezwaar, accountancy is geen wetenschap maar een tamelijk banaal ambacht.

Ron Heinen

The murder of Professor Schlick is te vinden op

https://www.ndax.eu/5wNIJe0TeRiZ8Yo9PUhV.pdf

Ron Heinen

Als toelichting op deze column kunnen de History and Philosophy of Science videolectures op

https://www.youtube.com/@hakobbarseghyan9533/videos

bekeken worden.

Alexander Vissers

art. 21 lid 2 Richtlijn 2006/43/EG zoals gewijzigd door Richtlijn 2014/56/EU luidt: 2. De lidstaten zorgen ervoor dat, wanneer een wettelijke auditor of
een auditkantoor de wettelijke controle van de financiële overzichten
uitvoert, de wettelijke auditor of het auditkantoor tijdens de hele controle een professioneel-kritische instelling behoudt, door te onderkennen
dat er sprake kan zijn van een afwijking van materieel belang als gevolg
van feiten of gedragingen die wijzen op onregelmatigheden, met inbegrip van fraude of fouten, ongeacht eerdere ervaringen van de wettelijke auditor of het auditkantoor met de eerlijkheid en integriteit van het
management van de gecontroleerde entiteit en van de met het bestuur
van de entiteit belaste personen.
De wettelijke auditor of het auditkantoor behoudt een professioneelkritische instelling, in het bijzonder bij de beoordeling van schattingen
van het management met betrekking tot reële waarden, de waardevermindering van activa, voorzieningen en toekomstige kasstromen die
relevant zijn voor het vermogen van de entiteit tot continuïteit van
het bedrijf.
Voor de toepassing van dit artikel wordt onder „professioneel-kritische
instelling” verstaan een houding die een onderzoekende geest, alertheid
op omstandigheden die kunnen wijzen op mogelijke afwijkingen als
gevolg van fouten of fraude, en een kritische beoordeling van de controle-informatie omvat.
Ik stel vast dat de voorzitter wel eens teksten leest en daarop vrij associeert. Ik stel voor dat hij voor dat hij voordat hij een opinieartikel schrijft ook eens de audit Richtlijnen en Verordening leest.

Reageren op een artikel kan tot drie maanden na plaatsing. Reageren op dit artikel is daarom niet meer mogelijk.

Aanmelden nieuwsbrief

Ontvang elke werkdag (maandag t/m vrijdag) de laatste nieuwsberichten, opinies en artikelen in uw mailbox.

Bent u NBA-lid? Dan kunt u zich ook aanmelden via uw ledenprofiel op MijnNBA.nl.