Lex van Almelo

Belangrijkste feiten

De dga van een verzekeringsbedrijf, dat ook bedrijven opricht, bestuurt en financiert, vraagt een accountant-administratieconsulent om advies. De dga wil een bedrag van 60 mille schenken of lenen aan zijn dochter en haar partner, als bijdrage voor de aankoop en inrichting van een nieuwbouwwoning. De AA adviseert de dga het bedrag niet te schenken maar uit te lenen en de afspraken vast te leggen in een geldleningovereenkomst. De dochter en de partner kunnen de betaalde rente dan als aftrekpost opvoeren in hun IB-aangiften.

In het contract staat onder meer dat de twee schuldenaars 3.000 euro rente per jaar moeten betalen en hoofdelijk aansprakelijk zijn. In artikel 6 van het contract staat onder meer dat de schuldeiser alle kosten draagt waartoe de geldlening aanleiding geeft, waaronder de kosten die nodig zijn om zijn rechten uit te oefenen. De dga, de dochter en de partner ondertekenen het contract in december 2009.

De woning wordt in april 2010 opgeleverd. In september 2010 bekoelt de relatie tussen de dochter en haar partner. De partner zegt het samenlevingscontract in oktober 2010 op. De dochter krijgt de woning; de ex-partner krijgt geen vergoeding voor de afgifte van zijn aandeel in de woning.

De geldschieter zegt in oktober de geldleningovereenkomst met de ex-partner op en eist het uitgeleende bedrag in zijn geheel op inclusief rente. Als de ex-partner ondanks een aanmaning en een sommatie niet betaalt, laat de financier beslag leggen op zijn salaris. De geldschieter verliest een juridische procedure over de vordering.

Omdat de AA die over het contract adviseerde niet meer op het kantoor werkt, stelt de geldschieter één van de eigenaren aansprakelijk voor de schade in verband met de geldlening. Deze laat in een reactie weten dat de brief is doorgestuurd naar de beroepsaansprakelijkheidsverzekering en naar de advocaat van de klager.

De dga dient een klacht in tegen deze eigenaar, een AA.

Klacht

De accountant heeft c.q. medewerkers van zijn kantoor hebben:

in artikel 6 van de overeenkomst abusievelijk vermeld dat de kosten voor rekening van de schuldeiser komen, in plaats van voor rekening van de schuldenaars en geen clausule opgenomen over de opeisbaarheid van de volledige lening bij het verbreken van de relatie tussen dochter en partner;

I geen verantwoordelijkheid willen nemen voor fouten die door (werknemers van) zijn kantoor zijn gemaakt;

II zonder toestemming en medeweten van de klager vertrouwelijke stukken doorgegeven aan derden.

Oordeel

De klacht is deels niet-ontvankelijk en voor de rest ongegrond.

Het klachtonderdeel over de fouten in het contract is te laat ingediend.

Ad I

De Accountantskamer wijst op de vaste jurisprudentie dat het civielrechtelijke standpunt dat een accountant inneemt normaal gesproken alleen onder bijzondere omstandigheden tot een tuchtrechtelijk verwijt kan leiden. Van bijzondere omstandigheden is onder meer sprake als de accountant bewust en te kwader trouw een onjuist of misleidend standpunt heeft ingenomen dat een redelijk goed geïnformeerde derde kan opvatten als schadelijk voor de goede naam van het accountantsberoep.

Mede gezien het verweer van de accountant concludeert de Accountantskamer dat in dit geval geen sprake is van zulke bijzondere omstandigheden.

Ad II

De accountant erkent dat de brief is doorgestuurd naar de beroepsaansprakelijkheidsverzekering en de advocaat van de klagers. Hij bestrijdt terecht dat dit tuchtrechtelijk verwijtbaar is. Volgens de Accountantskamer staat het een accountant vrij de stukken die samenhangen met de aansprakelijkheidsclaims die door te sturen naar de verzekeraar en de advocaat van de klager. De accountant overtreedt daarbij niet de geheimhoudingsplicht.

Maatregel

Geen.