John Weerdenburg staat stil bij de afgelopen maanden en de meerwaarde van accountants voor ondernemers in het mkb.

Discussie Column 25 juni 2020

Dank je wel! Daar doe je het voor…

Aan het collectieve geheugen van veel Nederlanders hebben we een datum toegevoegd: 16 maart 2020. De dag waarop premier Rutte ons mededeelde dat ons land te maken ging krijgen met corona en dat maatregelen niet konden uitblijven. Een nieuwe realiteit ontstond. We moesten onze vaste waarden en normen (handen schudden en dergelijke) loslaten. Wat nu? We hadden geen ervaring met deze situatie en kozen het zeker voor het onzekere. Het werd keuzes maken, zowel zakelijk als privé. Blijf ik thuis of ga ik toch naar de zaak? Hoe gaan we regelen dat het personeel toch aan de slag blijft? En nog veel meer vragen, vaak ook zonder antwoorden…

Ik ben, net als u, voor veel keuzes gesteld. Keuzes waarbij ik vaak niet de tijd kreeg om alle gevolgen goed te overdenken. Die waren vaak ook niet te in te schatten. We liepen (lopen) in een onbekende tunnel, met beperkt zicht aan het einde. Ik heb mijn collega's gevraagd zoveel mogelijk thuis te werken en privé en zakelijk zo goed mogelijk te combineren. Zelf koos ik ervoor om elke dag naar kantoor te fietsen (inmiddels staat er al ruim 1.500 km op de teller) en met een klein team de operationele zaken te behartigen. We moesten nieuwe dingen ontwikkelen, veel vragen beantwoorden en overgaan tot daadkracht. Geen fysieke cursussen meer geven, maar webinars. De frequentie van onze digitale nieuwsbrief ging van één keer per twee weken naar drie keer per week.

De afgelopen tijd heb ik vooral gebruikt om accountants te bellen en dan vooral de eenpitters met wie ik een waarnemingsovereenkomst heb. Dat waren enerverende gesprekken. Sommige vol hoop, andere vol vrees en bezorgdheid. Vrees voor de gezondheid van mensen en bedrijven. Bezorgdheid vanwege de fraudegevoeligheid van sommige overheidsmaatregelen. De benadeling van ondernemers die tussen wal en schip dreigden te raken. En vooral de onmacht bij veel ondernemers, die hun onderneming dreigen te verliezen waarvoor ze met bloed, zweet en tranen hebben gewerkt. Hun accountant, die sinds jaar en dag bij hen betrokken is, leeft volop mee.

Er zijn ook prachtige gesprekken vol hoop. Een van mijn collega's verwoordde dat treffend: "Het is dat er mensenlevens mee gemoeid zijn, maar ik vind deze tijd fantastisch. Echt van toegevoegde waarde zijn voor een mkb-ondernemer is het mooiste wat er is." En: "Kijk, dit is de belangrijkste reden waarom ik voor dit beroep heb gekozen: meerwaarde bieden aan mkb-ondernemers." De roep van mkb-ondernemers om concrete hulp was en is dan ook enorm. Accountants namen massaal hun verantwoordelijkheid. Werkten (al dan niet betaald) avonden en weekenden door om hun klanten te ondersteunen. "Hier doe je het voor…." was een vaak terugkomende opmerking. "Ik kan nu veel voor mijn klanten betekenen en daar word ik blij van. En als een klant toch omvalt en mijn rekening niet kan betalen, dan is dat mijn offer in deze barre tijden."

Kort geleden verzorgde ik voor het eerst weer een fysieke training. Accountants waren blij om vooral elkaar weer te spreken en ervaringen te delen. Bij een van de locaties bleef een collega op me wachten bij de uitgang van de cursuslocatie. Ik keek hem vragend aan. Het enige wat hij me wilde zeggen was: "Dank je wel, voor jullie support afgelopen weken." Verder niets. Dank je wel! Een mooier compliment bestaat er niet.