Opinie 01 februari 2016

Gotspe rond pensioencommunicatie

Benieuwd begon ik vorige week het artikel ‘Nieuwe plichten rond pensioencommunicatie: voor wie?’ te lezen. Het begon goed. Nieuwe verantwoordelijkheden voor werkgevers. Vanaf halverwege begon echter mijn verbazing. En tot slot moest ik een beetje lachen.

Dat de Pensioenfederatie in het artikel 'alles wegwuift' en eigenlijk zegt dat er niets nieuws onder de zon is snap ik wel. De hele pensioenwereld staat in 'brand' maar volgens hen is er nooit wat aan de hand. De reactie van de AFM - en uiteindelijk ook de teneur van het artikel - kan ik echter volstrekt niet plaatsen. Eigenlijk wordt gesteld dat 'een gesprekje zo af toe' en 'een keertje attenderen op het belang van pensioen' voldoende is voor de werkgever. De rest doet de uitvoerder wel. En dan komt het goed. Voor werknemer en werkgever. Ik denk echter dat het zo niet echt werkt.

Ik interpreteer de Pensioenwet, de Wet pensioencommunicatie, in combinatie met de eisen van 'goed werkgeverschap' dan toch wel wat anders. In mijn advocatenpraktijk ervaar ik ook een andere 'teneur'. Wie gaat de pensioenovereenkomst immers aan met de werknemer als 'aanvulling' op de arbeidsovereenkomt? Dat is de werkgever. Hij is dan ook volledig verantwoordelijk als 'goed werkgever' voor alle gevolgen die daar uit voortvloeien. En dat is de werknemer zodanig informeren, bewust maken, attenderen, sturen etc. dat deze precies weet wat hij krijgt, en wat niet, hoeveel en vanaf wanneer. Welke keuzes gemaakt kunnen en moeten worden bij in-/uitdienst, trouwen, scheiden etc.

Dat de input daarvoor van de uitvoerder moet komen is evident. Natuurlijk mag de werkgever de communicatie uitbesteden, ook aan de uitvoerder. Maar, laten we eerlijk zijn: deze communiceert 'compliance gedreven' en tot nu toe wordt de informatie die zij verstrekken vooral níet begrepen door werknemers. Dus waar gaan deze naar toe? Inderdaad, de werkgever. Dat is ook zijn taak en inherent aan het aangaan van een arbeids- en pensioenovereenkomst.

Los daarvan nog, ik zou als werkgever juist meer energie steken in het goed informeren: dan wordt ik niet aangesproken, zijn mijn mensen blij met pensioen en staan ze niet de hele dag bij het koffiezetapparaat te 'ouwehoeren' over de pensioenregeling.

De conclusie van het artikel is: "De werkgever wordt in het kader van de nieuwe wet weliswaar expliciet genoemd als aanspreekpunt voor de werknemer, maar voor die rol worden de (eenvoudige) instrumenten dan nu ook ontwikkeld."

Denken dat de complexe pensioenmaterie met een ‘eenvoudig’ instrumentje als de door de Pensioenfederatie ontwikkelde checklist - hebt u hem gezien? - en alleen attenderen op Pensioen 123, zodanig kan worden toegelicht en uitgelegd dat een werknemer precies weet wat hij krijgt aan pensioen, welke keuzes kunnen en moeten worden gemaakt en wat de gevolgen daarvan zijn, is een grote gotspe.

De tijd van 'ga maar slapen, het komt allemaal goed' is volgens mij toch echt voorbij! Maar goed, teleurgestelde werknemers én aangesproken werkgevers en (hun) accountants sta ik graag bij als advocaat!