Onze kinderen hadden ons beloofd dat wij niets hoefden te regelen voor ons zilveren huwelijk. Zij zouden dat doen en dat hebben ze gedaan ook. Een heel weekend met telkens kleine groepen vrienden en familie omdat de coronaregels nog erg strikt waren toen zij begonnen met de plannen te maken. Het is ons bijzonder goed bevallen, want we konden lekker met iedereen praten en herinneringen ophalen. Voor ons heeft het feest gewoon twee volle dagen geduurd en hoe leuk is dat? Vijfentwintig jaar is een hele tijd en het lijkt wel voorbij gevlogen.

Terugblik

Op zo'n moment denk je ook na over andere dingen dan alleen het huwelijk met de vrouw die de beste keuze blijkt te zijn geweest. De ontwikkelingen in pensioenland hebben niets met je huwelijk te maken, maar voor mij zijn ze wel belangrijk. Ik begon mijn carrière rond 1980 en in die periode is heel veel veranderd. Er kwam een eis voor evenredige pensioenopbouw. Gevolgd met de verplichting om de financiering van de pensioenrechten gelijk met de opbouw te laten verlopen.

Eindloonregelingen werden ingeruild voor middelloonregelingen. Bij verzekeringsmaatschappijen werden eindloonregelingen meestal ingeruild voor beschikbare premieregelingen. Er waren periodes van premievakanties. De rente was zo hoog dat pensioenfondsen ook zonder de premie konden. Er waren periodes met pensioenkortingen en het niet kunnen geven van indexaties. Er was een periode dat we op elk internationale congres van trots op ons kapitaaldekkingsstelsel naast onze schoenen liepen.

Uitgelachen

Toen echter de rentedaling doorzette, met alle problemen van dien, werden we soms regelrecht uitgelachen om datzelfde kapitaaldekkingsstelsel. In 2007 is de rekenrente van 4 procent ingeruild voor marktrente en daarna zakte de rente tot 0 procent met alle problemen van dien. Kortom, spannend is het beslist wel geweest.

En dan zijn we er nog niet. Inmiddels is besloten dat er een heel nieuw pensioenstelsel zal komen. Minder zekerheden maar wel een ruimere indexatiemogelijkheid. Daarvoor wordt ons hele mooie pensioenstelsel totaal op de schop genomen. Ik vind het niks, maar ik hoef nog maar een paar jaar mee en dan laat ik het over aan de volgende generatie.

Prima geregeld

Maar terugkijkend kan ik niet anders zeggen dat we per saldo onze zaakjes toch wel prima hebben geregeld. We barsten van de reserves voor ons pensioen, bijna € 200.000 gemiddeld voor elke werkende Nederlander. Er is geen land in de wereld dat dit kan evenaren en laten we daar allemaal vooral buitengewoon trots op zijn. Net zoals ik nog steeds trots ben op mijn huwelijk en de kinderen die eruit voortgekomen zijn. Dankbaarheid kent geen tijd.