Waarom spreken zo weinigen binnen het accountantsberoep zich uit, vraagt Pieter de Kok zich af. Het beroep zou gebaat zijn bij meer tegengeluid, boosheid en compassie.

Discussie Column 04 oktober 2024

Waar maak jij je druk om?

Het is een vraag die ik vaker heb gekregen. Vooral bij de start van Tuacc, inmiddels dertien jaar geleden. Maar ook recent, als ik weer eens stilsta bij de ontwikkelingen in onze sector.

De vraag komt vaak wanneer ik hardop uitspreek dat iets naar mijn mening onzin is, of wanneer ik simpelweg een beetje moe begin te worden van een bepaald onderwerp. "Waar maak jij je druk om?" klinkt dan in mijn oren niet alleen als een vraag, maar ook als een vorm van lichte verontwaardiging. Prima natuurlijk.

Ik schrijf regelmatig over wat ik om me heen zie gebeuren in het werkveld, zowel hier als op LinkedIn. Waar ik mij het meest druk om maak? Over zaken binnen mijn eigen team. Er zijn genoeg dingen die beter kunnen natuurlijk en die lijst is niet bepaald kort.

Maar de vraag is: waarom zou ik me ook nog eens druk maken over ontwikkelingen waar ik geen enkele invloed op heb? Is die vraag ook wat de 99.9 procent-groep in ons beroep stil maakt?

Regelmatig stel ik me soms de vraag of er nog anderen zijn die zich druk maken over wat er speelt in ons vakgebied. Ik heb het dan niet over de gebruikelijke commentatoren of bloggers, maar over de grote, stille meerderheid. Wat me opvalt is dat er een kleine, zichtbare groep is die actief is op verschillende platforms, terwijl 99,9 procent van de professionals zwijgt.

Een leuke, bijna altijd vrolijke groep houdt zich vaak bezig met de kleinere uitdagingen in ons vak: welke outfit trek ik aan, casual, business casual, of nog strak in pak, hoe combineer ik werk met vakantie en hoe tof is een tool als DataSnipper? Belangrijk, maar ook maar een deel van het verhaal.

Op de website The Accountables lees ik vaak wat meer indringende thema's, veelal verwoord door gedreven jonge professionals. Dezelfde thema' lijken per generatie terug te komen, dat alleen al is fascinerend.

Het is maar een handvol seniors dat zich echt regelmatig uitspreekt over de belangrijke thema's. Dat zijn echter uitzonderingen, dit is niet de regel. De overgrote meerderheid blijft stil, ondanks de groeiende uitdagingen. En toch weet ik dat velen zich wél zorgen maken. Tijdens cursussen, trainingen en workshops hoor ik de geluiden. Deze groep voelt zich alleen niet geroepen om zich uit te spreken. En dat is zonde, want ons beroep zou gebaat zijn bij meer tegengeluid, boosheid, compassie; kortom, bij meer emotie.

Neem bijvoorbeeld het thema private equity (PE) en de consolidatie in de sector. We bespreken vrolijk de voor- en nadelen, maar wie maakt zich er echt druk om? Mijn vrienden van de Rode Loper recent, maar verder? Of wat dacht je van artificial intelligence? Want generatieve AI is niet gelijk aan AI. We voeren hele gesprekken over de rol van AI in de accountancy, weinigen weten waar het om gaat. Maar over het feit dat misplaatste marketingverwachtingen jonge mensen en cliënten op het verkeerde been zetten, hoor je bijna niemand.

Ook ESG is zo'n onderwerp. Veel regelgeving, veel uitdagingen. En terwijl de zorgen zich opstapelen, zie je maar een handjevol partijen echt aan de bel trekken. PwC bijvoorbeeld, zoals onlangs in een bericht op Accountant.nl. Maar waar blijft de rest van de markt?

De leegloop in het beroep is een ander punt van zorg. Eerst konden we geen managers meer vinden, nu is er een tekort aan controleleiders. Ondertussen zoekt de jongere generatie naar balans tussen werk, studie, het leven en zichzelf. De vraag of accountancy nog wel purpose biedt, blijft hangen.

Als mede-eigenaar van een kantoor met, als de arbeidsmarkt wat meewerkte, nog geen veertig mensen, zou je zeggen: waar maak ik me druk om? Heb ik niet genoeg aan mijn hoofd? Dat klopt, maar toch vraag ik me af: maakt u zich ook druk?

Wat vindt u bijvoorbeeld van de examenfraudecrisis, waar we al twee jaar in gegijzeld zitten? Hoe kan het dat kantoren dit eindeloos blijven onderzoeken, terwijl de sector vastzit in negativiteit? Waarom moet de NBA dit oplossen? Ik begrijp daar helemaal niets van.

Ik ben oprecht benieuwd. Maak jij je zorgen over wat er in onze markt gebeurt? Deel deze gedachten dan met eens de redactie. Wellicht kunnen ze er een mooi overzichtsartikel van maken. Ik geloof echt dat ons vak baat heeft bij de input - positief of negatief - van die stille 99,9 procent.