Het verhaal van de LOR
"Nou, we hebben een heleboel relevante punten besproken: de resultaatontwikkeling van je onderneming, de marktontwikkelingen en jouw reactie daarop, de fiscale positie en wat je financieringsbehoefte is in de komende maanden."
"Yes, lijkt me goed. Wanneer moet ik die belasting betalen?"
"Ik verwacht dat dat over een aantal weken is: wij maken de jaarrekening definitief en dan dienen wij gelijk de aangifte in, na accordering door jou."
"Mooi, als je maar opschiet, want ik wil al m'n belastingschulden betaald hebben; dan weet ik waar ik aan toe ben."
"Goed, regel ik. Begin volgende week heb je de jaarrekening en aangifte in huis. Trouwens, ik heb nog de LOR voor jou. Kun je die ondertekenen? Hier, lees hem even door..."
"Oh, dat automatische-claim-afweer-briefje van jou? Kom maar op, ik teken wel. Waar? Hier onderaan?"
Voor een mkb-accountant lijkt mij dat een dergelijk gesprek met een ‘samenstelklant' niet onbekend is. Ik heb er zo weer een aantal gevoerd in de afgelopen maanden. Goede gesprekken gehad, toegevoegde waarde geleverd, fiscale zaken geoptimaliseerd, gefilosofeerd over de toekomst, het ontslagrecht vanaf 2013 even doorgenomen en tegelijk aanzetten gegeven voor een betere wereld. Dat is mijn werk.
En ik doe mijn werk in de volle overtuiging dat het zinvol is en dat ik het doe in overeenstemming met de regelgeving voor accountants. En daar hoort de LOR ook bij. En nu zal ik echt niet de theoretische noodzaak van de LOR gaan betwisten; daar ben ik te gezagsgetrouw voor.
Maar het jeukt wel een beetje. Klanten tekenen die LOR toch wel, gelezen en/of ongelezen. Waarom? Om mij een plezier te doen? Omdat ze het vertrouwen in mij hebben dat ik ze geen oor aannaai? Omdat ze doorhebben dat het hun geen schade kan toebrengen en het ondertekenen dus een gecalculeerd risico is?
Ik weet het niet, maar ik moet wel eerlijk zeggen dat mijn klanten, van die zzp'er met een winst van 40.000 tot die multimiljonair, er geen seconde over nadenken wat ze doen. En wanneer ik het ze uitleg, dan zie ik hun gedachten afdwalen. Ligt dat aan mij? Natuurlijk! Ligt het hélemaal aan mij? Dat denk ik dus niet.
Daarom deze blog: ik ga niet pleiten voor afschaffing en evenmin ga ik er tegenaan schoppen. Ik vraag alleen aandacht voor iets wat in de praktijk ervaren wordt als iets wat zeer weinig waarde toevoegt. En waarom zou je zaken in stand moeten houden die qua relevantie verwaarloosbaar zijn?
Albert Fieret