Opinie 12 december 2013

Faillissement en tuchtrechter

De curatoren van Econcern hebben een tuchtklacht ingediend tegen PwC. U hebt de persberichten ongetwijfeld al gezien.

Als er een inhoudelijke analyse te geven is, dan zal die wel komen van Marcel Pheijffer. Daarover gaat u van mij dus niets horen.

Wat ik boeiend vond was een opmerking die Marcel Pheijffer vanmorgen via BNR maakte in een bijzin: de curatoren van Econcern zijn dezelfde curatoren als in de Landis-casus, waarin óók een tuchtklacht werd ingediend. 

Dat riep een tweetal vragen bij me op:

Is het uitzonderlijk dat de curator een tuchtklacht indient? Kennelijk. Anders zou het niet zo opvallend zijn dat het dezelfde curator is. Die boodschap geeft een beetje de indruk dat het voor curatoren regel is geen tuchtklachten in te dienen. Op zichzelf is dat niet zo raar. Taak van de curator is niet om ten laste van de boedel de wereld te verbeteren, maar om de schuldeisers maximaal te bedienen. Een tuchtprocedure in zichzelf draagt daar niets aan bij. 

Als deze curatoren uitzonderlijk zijn, dan zijn ze dus ofwel uitzonderlijk omdat ze wel buiten hun opdracht treden, ofwel omdat ze meer dan hun collega's verwachten dat een tuchtzaak behulpzaam is bij een ander doel: schadevergoeding door de accountant.

Is het goed voor het beroep dat een tuchtklacht is ingediend? Ongeacht de bedoelingen, de al dan niet terechte verwachtingen van deze specifieke curatoren of de specifieke situatie van deze casus,  in het civiele domein, kan je de tuchtklacht beschouwen vanuit haar formele doel. In de huidige WTRA komt die doelstelling niet meer zo expliciet naar voren, in de oude WRA, artikel 33, was het glashelder: 

De tuchtrechtspraak heeft ten doel het weren en beteugelen van misslagen van registeraccountants in de uitoefening van hun beroep en van inbreuken op verordeningen van de Orde en op de eer van de stand der registeraccountants.

Voor de AA gold natuurlijk dezelfde doelstelling, maar dan met de AA in de tekst.

Accountants spelen, per definitie welhaast, een rol bij faillissementen van vennootschappen die controleplichtig zijn, en vaak ook bij niet-controleplichtige vennootschappen. Bij een faillissement wordt per definitie schade geleden door het maatschappelijk verkeer. Zou het dan niet in het belang van het maatschappelijk verkeer, en van het vertrouwen van dat maatschappelijk verkeer in de accountant zijn als die rol juist rond faillissementen goed bekeken wordt?

Hier kan het NBA mooi concreet invulling geven aan wat eerder gegeven suggesties. En dat het NBA nou niet zoveel trek heeft in speurwerk in curatoren-verslagen en bijbehorende tuchtklachten, dat snapt iedereen. Gelukkig heeft de heer Mock daar allang een oplossing  voor gegeven.