Opinie 21 augustus 2014

Draagvlak

Deze keer een korte blog over een woord waarvan ik jeuk krijg: draagvlak.

Het woord doemt vaak op bij veranderingsprocessen. Zij die draagvlak wensen, zoeken consensus. Willen de achterban tevreden houden. Zijn niet zeker van hun zaak. Missen een stevige eigen visie. Zijn geen leiders, maar volgers.

Degenen die in de wereld veranderingen teweeg hebben gebracht - ik denk aan mensen als Nelson Mandela , Michael Gorbatsjov, Steve Jobs, Bill Gates, de eerste vliegeniers en zo zijn er nog vele duizenden voorbeelden - die hadden visie of een droom (vrij naar Martin Luther King) waarin zij geloofden.

Veranderen betekent keuzes maken. Ergens voor staan. Daarin geloven. Goede politici kunnen en doen dat. Die kijken over de kortetermijnhorizon heen wanneer zij pijnlijke ingrepen plegen die op de lange termijn positieve effecten sorteren en renderen.

De ware ondernemer kan en doet dat. Die durft te investeren in kansen, mensen, ideeën die anderen mijden. Die doet wat het ondernemen in essentie is: risico nemen.

Niet klakkeloos, maar doordacht. Vanuit marktonderzoek, trend watching, scenariostudies en dergelijke maar vooral vanuit visie. Door in te zien dat oude beleidslijnen, producten, diensten, mechanismen en dogma's hun langste tijd hebben gehad.

Door goed te luisteren, hetgeen iets anders is dan eenieder of een selecte groep te vragen naar diens mening. Hetgeen zeker iets anders is dan het aan een te selecte groep te vragen. Dan bedrijf je immers politiek en stuur je de uitkomst van dat luisteren in de door jou gewenste richting.

En natuurlijk moet je luisteren. Niet om draagvlak te verkrijgen, maar om met realistisch nieuw beleid te komen of met een nieuw product, dienst of mechanisme.

Visie en realisme, daar zeg ik ja tegen. Van draagvlak krijg ik - zoals gezegd - jeuk.