Opinie 19 september 2014

Het zit er op

Nog een paar dagen en 'de werkgroep' publiceert haar rapport. In dezelfde periode komt de AFM met een rapportage over de big four, en verschijnt de evaluatie van de Wet toezicht accountantsorganisaties (Wta).

KPMG heeft een deel van haar plannen gepresenteerd, en de rest zal ook wel binnenkort volgen. De transparantieverslagen komen rond deze tijd uit, of zijn al uitgebracht. NOVAK komt, neem ik aan, met haar definitieve voorstellen, en wellicht zijn er nog andere partijen die eind september een goed moment vinden om visies te presenteren die betrekking hebben op het accountantsberoep.

En dan komen nog discussies, evaluaties, et cetera, et cetera. De werkgroep en de stuurgroep zullen, naar ik verwacht, verantwoording afleggen aan de NBA-leden over wat zij gedaan en gelaten hebben, welke informatie zij wel en niet gebruikt hebben, waar ze accenten hebben gelegd en welke visies en omissies ze wel en niet aanvaardbaar vonden. Ik ben daar persoonlijk een voorstander van, en zal in ieder geval waar ik kan en waar dat gevraagd wordt, mijn insteek van de afgelopen maanden toelichten.

En dan is het voorbij, in ieder geval voor de stuurgroep.

Naar aanleiding van een op deze site gestelde vraag heb ik me de afgelopen dagen afgevraagd: wat was mijn positie eigenlijk? Ik zat niet in de stuurgroep namens iets of iemand, anders dan het Wildschut-overleg. En dat is niets meer dan een klein vrienden-auditors-clubje zonder enige formele status. Dat heeft een voordeel: als je niet de standpunten van anderen hoeft te verdedigen, ben je vrij in je denken. Ik weet voor mijzelf zeker dat ik in de afgelopen maanden geen posities heb verdedigd van enige organisatie.

Het heeft ook een nadeel, waarvan ik mij kan voorstellen dat het herkend wordt door anderen die ook meer vanuit persoonlijke passie dan vanuit organisaties aan dit soort processen deelnemen: als je geen vast programma hebt en je praat niet namens een duidelijke club, dan loop je het risico dat je denken te zeer reactief wordt.

Als ik kijk naar mijn eigen positie van de afgelopen maanden, dan moet ik helaas constateren dat mij dat gebeurd is. Niet zozeer in mijn standpunten, daar ben ik ook na kritische zelfevaluatie wel van overtuigd gebleven, maar wel in toonzetting en keuzes van reageren of niet reageren.

Dat heeft er toe geleid dat ik een aantal mensen te kort heb gedaan in discussies in de afgelopen maanden. Het heeft er ook toe geleid dat ik, voor mezelf vrij onverwacht, ineens tegenover mensen leek te staan waar ik helemaal niet tegenover wil staan. Integendeel zelfs.

Toen ik me dat gisteren ten volle realiseerde heb ik Guus Ham gebeld, en ik heb met Wim Nusselder afspraken gemaakt om eens wat stekeligheden tussen ons op te lossen. Want passie, meningen, visies en overtuigingen daargelaten, een mens moet ook gewoon aardig blijven. En ik geloof niet dat ik altijd even aardig ben gebleven. Onbedoeld, en dat is eigenlijk nog erger, want niet eens functioneel. Mijn excuses daarvoor.