Taal en teken in onze beroepscommunicatie
"Er wordt gejongleerd met termen en rijtjes om uit het hoofd geleerd te worden die allemaal al in de 4.321 bladzijden van de HRA terug zijn te vinden, oude wijn in nieuwe zakken dus. Bijvoorbeeld, met weglating van de voorvoegsels lidwoorden en werkwoorden ziet het document er tussen de oogharen aldus uit..."
Zo stelt Harry Mock attent in een reactie op het stukje van onze voorzitter Ruud Dekkers over de aankomende Code Accountantsorganisaties.
Jan Weezenberg legt op deze poging het grammaticaal geweld van de gevestigde macht van het beroep aan de orde te stellen er nog een schepje - en goed riedeltje - bovenop door ook andere Nederlandse taalvervuiling in onze officiële geschriften aan de orde te stellen, met name het verder oprukken van Anglicismen.
Ik ben voortdurend schuldig, op beide punten. En daarmee een slechte getuige voor de verdediging van hun taalpurisme.
Maar wil ze graag een handje helpen, door ze te verwijzen naar Harpers Magazine van deze maand, september 2011. Een blad dat zich verwaardigt zich voor honderd procent uit te drukken in Anglicismen!
Deze maand vind je daar in de sectie 'Findings' (alleen voor abonnees) weer zo'n twee dozijn exotische bevindingen uit wetenschappelijk onderzoek: Van mannelijke black widow-spinnen, die een voorkeur hebben te paren met belegen black widow-vrouwtjes - eerder dan met magere - omdat dat de kans om meteen na de daad te worden opgegeten sterk vermindert, tot de dichter bij eigen huis gelegen bevinding dat, vrij vertaald, "een gebrek aan variatie in werkwoorden en (zelfstandige) naamwoorden in financiële rapportering een teken is van markt-bubbles in wording".
Jawel!
Laten we daarom de hierboven bij Mock en Weezenberg geconstateerde semantische opwinding niet te snel terzijde schuiven. Wie weet is hun attendheid op dit punt toch een aanwijzing van een dreigende aanwezigheid van obscurantisme (meer vlag dan lading) in de beroepscommunicatie.
Als uitsmijter laat ik u nog even nadenken over die drastische gewoonten in black widow-spinnenland. Zou het geen idee zijn om in situaties waar een cliënt zijn accountant verleidt om te lichtzinnig een goedkeurende verklaring af te geven, de cliënt automatisch te veroordelen zijn accountant op te eten?
Een win-win-situatie met voor het financieel systeem een sterk zelfreinigend vermogen. Lijkt me zo.
Daar kom je alleen maar op als je af en toe de vakliteratuur terzijde legt.
Jules Muis