Habla hasta por los codos
Zondag 11 mei 2014. Bootje gehuurd. Vissen vangen in de Sea of Cortez. Hard werken. Een grote schoonfamilie wacht geduldig op de vangst.
Het is immers moederdagweekend in Mexico, dat betekent stress in de Mexicaanse keuken. Mijn hart bonkt als ik de eerste dorado aan de haak heb. Na een stevig robbertje hengelen valt mijn vangst van de haak. Terug in zee.
Eind van de middag voeg ik mij in een lange rij op de kade van de haven. Vis kopen. El Captain roept nog iets vanaf de boot, 'Tal vez mañana!'.
Die avond raak ik door mijn tequila, whisky en mijn Captain Morgan-rum voorraad heen. De buurman aan de overkant had een Mariachi Band gehuurd. Het was 02:00 toen ik mijn bed opzocht en al snel droomde over die ene hele grote dorado.
Zoem zoem zoem. Mijn mobiel blijft irritant zoemen. Een harde klap en het gezoem stopt.
Met een gierende hoofdpijn kijk ik de volgende ochtend naar mijn scherm. Zeven gemiste oproepen en één voicemail. 1233 werkt ook in Mexico en ik begrijp dat de KPMG-voorzitter is opgestapt en de redactie van Nieuwsuur denkt dat ik daar ook een mening over heb en of ik even wil terugbellen.
Gelukkig is het tijdsverschil 9 uur. Als ik ergens geen zin in heb is het treuren over een gevallen voorzitter van KPMG. Sterker ik kan helemaal niet meer treuren over alle treurnis.
Terugbellen zat er dus niet in. Pedro esta de vacaciones mail ik nog even naar mijn secretaresse. Just to make sure.
Via mijn Path begrijp ik later die dag van mijn goede vriend Fouk dat mijn andere goede vriend Marcel Pheijffer te gast is bij Nieuwsuur. Een 10 minuten KPMG en het accountantsvak, 200 vermiste meisjes en iets met watermanagement.
Via Path begrijp ik ook dat Fouk al terug is van vakantie en in zijn vakantie een boek heeft gelezen. Iets waar ik echt nooit aan toekom als ik op vakantie ben.
Fouk heeft ook niet zomaar een boek gelezen, nee het is een boek dat Fouk uit zijn chagrijnige bui heeft geholpen. Een chagrijnige bui die we nog geen drie weken geleden samen deelden. Don't be evil. Fouk heeft er weer zin an! Jules Muis zal trots op Fouk zijn! De enige top 200 voorzitter die de oproep van Jules heeft gevolgd is Fouk.
Wat een paar dagen vakantie al helemaal niet goed voor is denk ik als ik mij nog eens omdraai in mijn hangmat kijkende naar mijn cactustuin. Ik ben het chagrijn ook voorbij, wellicht iets 'te voorbij'.
Als ik net dreig weg te dompelen denk ik aan mijn cactustuin, denk ik aan Berry Wammes en de Cactus-prijs. U weet wel, die prijs die in 2013 voor het eerst is uitgereikt aan Tom Ooms.
Tom heeft een onderwijsdiscussie aangewakkerd die nu al zeven maanden nabrandt. Zo gaat dat met het debat in Accountantsland. Sudderen, nabranden, afblussen. Niet dat we echt vooruit gaan.
Berry heeft per mail gevraagd of ik voorzitter wil worden. Schrik niet. Niet van de NBA, maar van de Cactus-prijscommissie. De Cactus-prijs is er voor diegene die het debat aanjagen, prikkelen en tot denken aanzetten etc. Wat mij betreft niet per se een accountant.
Ik vind het wel een uitdaging. De cactus award 2014. Wie prikkelt ons het meest?
Dat zijn in ieder geval niet de leiders van vandaag. Veelal onzichtbaar. En als ze zichtbaar zijn is het veelal om de verkeerde redenen. Met hier een daar een uitzondering.
Helaas ontbreekt het beroep aan een gezamenlijk (uit)gedragen visie, verbondenheid, een plan van aanpak rondom de alom bekende thema's en aan zichtbaar lef om voor het vak te gaan staan en aan de slag te gaan. En ook ik ben onderdeel van dit 'niet slagen'.
Niets nieuws onder de Mexicaanse zon, dus opnieuw de vraag, waar staat het vak over vijf jaar en wat zijn de milestones?
Wat helaas ook nog niet echt van de grond komt is de critici te laten zien dat er in de sector ongelofelijk hard gewerkt wordt aan operationele verbeteringen. Dit zichtbaar maken moet mij betreft de eerste milestone zijn.
Terug naar mijn cactustuin. Aan wie moet ik straks de Cactus-prijs toekennen? Aan deze spaarzame onafhankelijke critici? Aan die drie journalisten die ons vak 24/7 zo boeiend vinden dat ze een dagtaak aan ons hebben?
Iemand uit de onderwijswereld. Iemand die het voortouw gaat nemen en gaat zorgen dat het langst lopende hervormingsonderwerp Onderwijs nu eindelijk eens echt wordt aangepakt?
Aan de AFM? Omdat ze ons elke week het vuur aan de schenen leggen en overduidelijk bijdragen aan de kwaliteitsslag...
Aan de echo's uit het verleden, de collega's die jarenlang onderdeel zijn geweest van het geheel en nu met veel toewijding hun wijsheid delen? Of toch aan iemand verbonden aan een belangenverenigingen, adviesclub of één van de stichtingen die allemaal ons vak zo warm hart toedragen?
Voorlopig zie ik kansen voor Henk. Henk was een onbekende in de Haagse arena, nog onbekender in relatie tot de accountancydiscussie, maar inmiddels heeft Henk een aardige fanbase opgebouwd, begrijp ik.
Maar goed, het kan nog alle kanten op. Ik weet wel wat mij prikkelt. Dat is het geheel van de 'herhaling van de herhaling van de herhaling'. Over de (zogenaamde) weeffouten rondom onafhankelijkheid, verdienmodellen, beloningen, kwaliteit etc. etc. En alle bovengenoemde kanshebbers zijn onderdeel van dit 'geheel'.
Waar ik vervolgens jeuk van krijg is dat we rondom al deze onderwerpen al 25 jaar geen breed gedragen antwoord hebben. 'Oplossing na oplossing' wordt zogenaamd aangedragen, maar de oplossing lijkt te ontbreken.
28 mei is mij betreft een prima dag om nieuwe kandidaten voor de cactus award te spotten. Dat is immers de dag van het debat. Het siert de NBA dat ze opnieuw een poging wil doen de stakeholders aan tafel te krijgen.
Dus ja Berry, op de Accountantsdag 2014 wil ik de winnaar van de Cactus-prijs uitroepen. Onder twee voorwaarden: op het hoofdpodium en alleen als ik het idee heb dat we een winnaar hebben die niet aan 'Habla hasta por los codes' doet. Vinden we die niet, dan zij het zo en is er geen winnaar!
Zoekt u het maar even op.