It's not what you say, it's what people hear
Bovenstaande is de ondertitel van een recent boek (Words that work, 2007) van Frank Lutz, een Amerikaan die veel heeft verzet voor de Republikeinse partij. Hij werkte onder meer voor Rudy Giuliani, de burgemeester van New York.
Marcel Pheijffer
Het is zo'n typisch Amerikaans boek: ronkende taal, populistisch, beeldend en er zit toch ook nog een boodschap in.
Ik moest aan het boek denken toen ik laatst de column in 'de Accountant' las van Tom Nierop, hoofdredacteur van 'de Accountant' en deze website. Ik citeer: 'Maar begrijpen niet-accountants nog iets van de accountantsverklaringen? Het is een retorische vraag. Door een mengeling van behoefte aan zekerheid, vrees voor aansprakelijkheid en een daarmee samenhangende drang om werkelijk alle theoretische bananenschillen en misverstanden bij voorbaat uit de weg te helpen, zijn de teksten zo uit hun krachten gegroeid dat geen gebruiker ze nog doorgrondt.'
Ik vrees dat Tom - in deze de ‘stem des volks', de vertolker van gevoelens in het maatschappelijk verkeer? - gelijk heeft. De boodschap van de accountant gaat nogal eens verloren door zijn gezwollen taalgebruik. Of om nogmaals met Lutz (beluister hier een interview) te spreken: 'If the words are right, there is no such thing as overkill.'