Verboden sex
Niets schijnt zo lekker te zijn als verboden sex. Althans daar lees je weleens over. Ikzelf heb er nauwelijks ervaring mee. Begrijpt u wel, toch? Wetenschapper in een ivoren toren. Alhoewel, die ene keer…
Maar toch schijnt het voor te komen binnen de academische omgeving. Bijvoorbeeld tussen professoren en studenten. Naar ik veronderstel vooral tussen mannelijke professoren en vrouwelijke studentes. Zoals in het nummer Don't stand so close to me van The Police, met daarin de docent als ‘the subject of schoolgirl fantasy'.
Ik kom hierop vanwege het volgende bericht dat ik onlangs op de Telegraaf-site las, namelijk:
Harvard verbiedt seks professoren en studenten
Professoren en studenten op Harvard mogen niet langer het bed met elkaar delen. De prestigieuze Amerikaanse universiteit heeft alle seksuele contacten tussen stafleden en studenten verboden, meldt de Amerikaanse zender CBS News.
Bestaande regels waren niet scherp genoeg, dus de tekst is aangepast. "Geen faculteitsmedewerker zal seksuele gunsten vragen of accepteren of zal een romantische of seksuele relatie aangaan met een student op Harvard College", luidt het nieuwe credo.
Eerder bestond er alleen een direct verbod voor professoren om seks te hebben met studenten onder hun supervisie.
Op Nyenrode kennen we een dergelijk verbod niet. Althans niet dat ik weet. Ach ja, een wetenschapper in zijn ivoren toren. Tikje wereldvreemd. Wellicht kunnen de praktijkhoogleraren binnen ons vak dáár wel over verhalen.
Dit soort themas scoren uitermate goed op dit soort sites. Net als berichtgeving over geld en beloningsonderzoeken. Of die over een top 10 met auto's. Dat scoort zelfs nog beter dan een fundamentele discussie binnen de accountancy. Over geheimhouding, fraude of het algemeen belang.
En eigenlijk wist ik dat ook al wel. Ik heb immers het boek 'Rationele Engelen' van de Nederlandse filosoof René ten Bos gelezen. Over moraliteit en management. Ik refereerde er op deze site al eens eerder aan. Ten Bos schrijft onder meer over accountants en professionele ethiek. En over de moraliteiten waaraan zij, rationele engelen, zich houden: 'ze participeren nooit, maar calculeren zich suf'.
Ten Bos houdt een pleidooi voor meer idiotie, melancholie en ironie. Ik doe daar met deze blog - uitgerekend op 1 april - graag aan mee. Om ons werk en het belang daarvan zelf ook eens goed te relativeren.