Magazine 14 december 2021

Docudrama: The Wolf of Wallstreet (2013)

Deze op ware feiten berustende film is al enkele malen aangehaald. En dat is niet positief. Zo is de film medegefinancierd door eerder besproken Maleisische oplichters met Wolf-achtige trekjes (zie de Netflix-serie Dirty Money). Een gotspe.

Dit artikel is verschenen in Accountant nr. 6, 2021

Bekijk alle artikelen uit dit nummer

» Download dit artikel (pdf)
» Download het hele nummer (pdf)

Luc Quadackers

Toen ik deze film voor het eerst zag, vond ik hem zwaar over de top. Zeker ook qua lengte: drie uur maar liefst. Toch komen de feiten in de film grotendeels overeen met de biografie van Jordan Belfort, de echte Wolf of Wallstreet. Sterker nog, zijn excessieve drugsgebruik is in de film zelfs aanzienlijk minder dan in werkelijkheid. Het dwergwerpen op een soort dartboard vond naar verluidt dan weer niet echt plaats (gelukkig hebben ze wel een helm op). Maar ze werden blijkbaar wel voor feesten gerekruteerd. Smakeloos.

Er gebeurt in de film te veel om op te noemen (geweldige soundtrack trouwens!). Daarom alleen een poging tot rode draad. Jordan Belfort, liefkozend ‘Wolfie’ genoemd, zet vanuit een garage een beleggingsimperium op poten dat winst maakt op basis van achtereenvolgens: de goedgelovigheid (en hebzucht) van de gewone man, de goedgelovigheid (en hebzucht) van de top-1-procent van de rijkste Amerikanen en vervolgens door grootschalige effectenfraude en witwaspraktijken. Nadat het blad Forbes een negatief artikel over hem publiceert, stijgt zijn ster tot eenzame hoogte. Daar wil iedereen wel aan meedoen! There’s no such thing as bad publicity... Belforts bedrijf Stratton Oakmont Inc. wordt een hit op Wallstreet. Dure kleren, auto’s, jachten, huizen, vakanties, absurde feesten. Maar vooral veel schuttingtaal en geld en heel veel drugs en seks (ook met overspel). Het moet allemaal steeds extremer. Een triest gekkenhuis. Sodom en Gomorra.

Uiteraard draait het uiteindelijk allemaal om geld. Miljoenen cash dollars worden op tal van manieren naar Zwitserland gesmokkeld. Dat kan niet goed gaan en Belfort loopt dus tegen de FBI-lamp. Schijt hebben aan iedereen betekent ook schijt hebben aan elkaar. Belfort sluit daarom zonder lang nadenken een deal met de overheid. Hij hoeft slechts een paar jaar te brommen. Prijs: al zijn partners in crime verlinken. In de film leidt Belfort in de gevangenis ook nog steeds een luizenleventje. Of dat klopt weet ik niet. De echte Belfort heeft blijkbaar de opgelegde boetes van meer dan honderd miljoen dollar op dit moment nog steeds niet afbetaald. En: wie zegt dat het biografische boek van Belfort klopt? Eens een oplichter...?

Zowel de Belfort in de film als de echte Belfort gaan daarna succesvol aan de slag met sales seminars. Mundus vult decipi, ergo decipiatur.