Mevrouwtje
Als zelfstandige moet je een aantal financiële zaken regelen. Zo had mijn accountant (mijn accountant, is dat niet grappig, het is nog een big four-accountant ook!) me aangeraden om me te laten adviseren over een arbeidsongeschiktheidsverzekering (aov). En dat ging ik doen, voor de kerst had ik daar mooi de tijd voor.
Op zoek dus naar een onafhankelijk financieel adviseur. Dat was nog niet makkelijk, maar uiteindelijk heb ik er één gekozen met een redelijk verhaal op de website. Ik belde op en legde uit dat ik aan het begin van het jaar voor mezelf was begonnen, dat ik me wat had georiënteerd op aov's via internet, maar dat ik daar niet helemaal uitkwam en advies nodig had. Op mijn vraag wat het zou gaan kosten, zei de adviseur gelijk: "Oh, daar komen we wel uit, maak je geen zorgen. Het gaat mij erom mensen te helpen, dat is mijn passie, ook diegene die weinig geld hebben."
Oké, deze meneer trekt wel snel conclusies. Maar ik had geen zin om weer een ander te zoeken, dus ik heb een afspraak gemaakt.
Bij onze ontmoeting in zijn kantoor, zei hij direct na het welkom "U bent veel ouder dan ik dacht en ik had iemand met donker haar verwacht."
Oké. Toen was ik al een beetje klaar met hem, maar goed, ik was er. Dat ik niet armlastig was en ook geen financiële nitwit, bleek natuurlijk al gauw. En ik kon het niet laten om hem als voormaliger AFM'er te vragen hoe het ging met de bedrijfsvoering na het provisieverbod. Ook omdat ik aankeek tegen een grote staander van één van de grote verzekeraars. En toen was ik natuurlijk echt geen "mevrouwtje" meer.
Eigenlijk had ik wel medelijden met mijn adviseur, die steeds meer begon te zweten. Waarom was ik eigenlijk begonnen over dat provisieverbod? Waarom was het nodig om mijn inhoudelijke kennis te etaleren? Daarover nadenkend, kwam ik tot de conclusie dat dat een soort automatisme is geworden in al die jaren dat ik in de accountancy werk.
Pas zei een vrouwelijke auditpartner tegen mij: "Als vrouw wordt je in de accountancy altijd onderschat." En dat is precies wat het is. Zij noemde het een voordeel en dat kan het zeker ook zijn. Maar ik zie ook de nadelen. Al die moeite die je moet doen om eerst maar eens serieus te worden genomen voordat je tot een echt gesprek kunt komen. Je iedere keer maar weer moeten bewijzen. Dat het beter wordt in de loop van de jaren, als je ouder wordt en je posities bereikt waarvoor je toch wel iets in je mars moet hebben, is ook waar. Maar dat gevoel, en misschien ook die overgevoeligheid, raak je niet meer kwijt.
Hoe het afgelopen is met het aov-advies? Het advies dat ik kreeg, was echt niet goed en dat heb ik ook niet uitgevoerd. Maar het gesprek heeft me wel inzicht gegeven in hoe ik door alle bomen het bos kon zien. Dus het was uiteindelijk zeker de ergernis en (zeer bescheiden) nota waard!
In deze serie vertelt Marianne van der Zijde, ex-toezichthouder bij de AFM, hoe zij naar de accountancy kijkt, met als doel te helpen jaarrekeningcontroles leuker en beter te maken.