Lex van Almelo

Belangrijkste feiten

Een registeraccountant heeft de opdracht om de jaarstukken van een onderneming samen te stellen en de aangifte inkomstenbelasting te verzorgen. De ondernemer is veel te laat met het aanleveren van de stukken die de accountant nodig heeft om zijn opdracht uit te voeren. Als de ondernemer de informatie na herhaald verzoek nog niet verstrekt, zegt de accountant de opdrachtovereenkomst op. De verraste cliënt dient een klacht in bij de Raad van Tucht Den Haag. Die verklaart de klacht op alle onderdelen ongegrond. De cliënt gaat in beroep.

Beroepsgronden

De Raad van Tucht:

• is ten onrechte voorbijgegaan aan de hechte relatie die de cliënt en de accountant hadden;
• heeft miskend dat de accountant niet eerlijk en niet oprecht heeft gehandeld;
• heeft miskend dat de accountant de feiten niet objectief heeft beoordeeld;
• heeft miskend dat de accountant de eisen die gelden voor de uitvoering van de opdracht - toewijding, voldoende diepgang en tijdige uitvoering - niet in acht heeft genomen;
• heeft miskend dat de accountant onnodig grievende uitlatingen heeft gedaan tegen relaties van de cliënt.

Oordeel in beroep

Het beroep is deels gegrond.

Het klachtonderdeel over de uitvoering van de opdracht is nieuw, terwijl de klacht in hoger beroep niet mag worden uitgebreid. Op dit onderdeel gaat het College van Beroep voor het bedrijfsleven dus niet in.

Wat betreft de abrupte beëindiging van de zakelijke relatie verweert de accountant zich met het argument dat de ondernemer veel te laat was met het aanleveren van de stukken. De Belastingdienst had uitstel verleend tot 31 januari, terwijl de accountant de stukken in november en december nog niet had. Daarom was zijns inziens sprake van een vertrouwensbreuk.

De ondernemer zegt daarop dat het niet ongebruikelijk was dat de jaarstukken vrij laat werden opgemaakt. Dat was met de jaarstukken van een jaar eerder ook gebeurd. Zij vraagt zich af waarom de accountant haar nooit heeft gewaarschuwd dat hij ermee zou stoppen.

Mede omdat er geen sprake was van fraude vindt het college dat de accountant de cliënt uit een oogpunt van zorgvuldigheid een redelijke termijn had moeten geven om de stukken alsnog te verstrekken. Daarbij had hij moeten zeggen dat hij de opdracht niet zou kunnen uitvoeren als de informatie achterwege bleef en zou kunnen stoppen met de relatie. De cliënt heeft in dit geval niet geweigerd informatie te verstrekken. Integendeel, zij heeft zich bereid verklaard dat alsnog te doen wanneer de drukte geweken was. Daarom vindt het college dat de accountant bij de beëindiging ondeskundig en onzorgvuldig heeft gehandeld. De Raad van Tucht heeft de klacht op dit punt ten onrechte ongegrond verklaard.

Dat de accountant zich negatief over de cliënt heeft uitgelaten tegenover haar zakenpartners is niet aannemelijk geworden. Dit deel van de klacht is dan ook terecht ongegrond verklaard.

Maatregel

De accountant krijgt voor het niet-waarschuwen en schriftelijke waarschuwing.

Annotatie Hans Blokdijk

De rauwelijkse opzegging van een opdracht, dus zonder overleg, is al eerder als onzorgvuldig bestempeld. Wel lijkt het college een uitzondering te maken voor het geval van fraude, waarin dan wel volgens NV COS 240 en 250 gehandeld behoort te worden.

Appellante heeft in beroep wel het aanbod gedaan om getuigen te doen horen. Het college is bevoegd getuigen op te roepen, maar zo'n bewijsaanbod wordt door het college zelden of nooit aanvaard. Ook in dit geval achtte het college dit aanbod onvoldoende specifiek en ter zake.