Lex van Almelo

Belangrijkste feiten

In 2011 brengt een accountant-administratieconsulent een offerte uit aan een bv met twee deelnemingen. Voor 10.800 euro ex btw per jaar zal het kantoor de gebruikelijke werkzaamheden verzorgen. Volgens de algemene voorwaarden moeten bezwaren tegen declaraties binnen twee weken binnen zijn.

Begin 2012 verkoopt de bv de activa en passiva van één van de deelnemingen. De directeur ontslaat de administrateur en gaat de administratie van de vennootschappen zelf bijhouden.

Omdat de vennootschappen minder activiteiten zijn gaan ontplooien vraagt de directeur het accountantskantoor om een lagere offerte. Het kantoor biedt een vaste prijs van 7 mille ex btw aan voor de werkzaamheden in dat jaar. Daarbij gaat het kantoor ervan uit dat het inboeken van de administratie van de vennootschappen zes uur per kwartaal kost. “Mocht door de wijze van opleveren genoemde 6 uur niet voldoende zijn, dan zullen wij dit met u bespreken en de noodzakelijke meerdere uren doorbelasten.”

Nadat aanvankelijk een administratief medewerkster van het accountantskantoor de administratie van de vennootschappen kwam inboeken, is de directeur administratieve gegevens gaan afgeven bij het kantoor. De vaktechnisch verantwoordelijke registeraccountant heeft de opdrachtgever herhaaldelijk gevraagd om ontbrekende stukken, inlogcodes en/of contact.

De slordige aanlevering van gegevens leidt tot een nieuwe offerte: de administratie zal op basis van bestede uren op orde worden gebracht ten kantore van de bv. De directeur gaat niet in op deze offerte. Ondertussen blijkt hij slecht van betalen, maar onder druk van een incassobureau betaalt voldoet hij een groot deel van de declaraties die in april 2014 open staan.

De directeur laat de RA telefonisch weten dat hij per 1 januari 2014 wil overstappen naar een ander accountantskantoor. Het oude kantoor zal de boekjaren 2012 en 2013 nog afwikkelen en de directeur levert de benodigde gegevens aan. Volgens de RA is de kwaliteit van die gegevens zo slecht dat de hele administratie opnieuw moet worden opgezet en ingeboekt.

In de zomer van 2014 geven de RA en een kantoorgenoot aan dat zij de jaarcijfers pas kunnen leveren als de openstaande declaraties zijn voldaan. Volgens de RA laat de directeur ook nu een aantal vragen onbeantwoord.

Van augustus 2011 tot januari 2015 heeft het kantoor de bv 68 declaraties gestuurd voor een totaalbedrag van zo’n 63 mille ex btw. Per januari 2015 staat daarvan nog ruim 25 mille incl. btw open. Na overleg verlaagt het kantoor de nota tot 21 mille “ter finale kwijting”. De directeur gaat er niet op in, maar moppert over de declaraties en zegt dat hij problemen heeft met de Belastingdienst, de Kamer van Koophandel en de bank door het uitblijven van de jaarrekeningen en de aangiften.

De AA biedt aan de jaarrekeningen 2012 en 2013 en de aangiften IB af te werken als de directeur 20 mille betaalt dan wel de zaken over te dragen aan de nieuwe accountant als de bv 18 mille betaalt. De RA merkt op dat de directeur wel de openstaande vragen moet beantwoorden, willen zij een en ander tijdig kunnen afwikkelen.

De directeur gaat er niet op in, maar dient een klacht tegen de accountants in bij de Accountantskamer.

Klacht

De accountants hebben:

a. bovenmatig gedeclareerd;

b. ten onrechte de jaarrekeningen 2012 en 2013 en de aangiften inkomstenbelasting 2011, 2012 en 2013 niet opgeleverd.

Oordeel

De klacht is ongegrond.

Ad a

Volgens vaste rechtspraak van de Accountantskamer kun je tuchtrechtelijk alleen met succes klagen over declaraties als de betrokken accountant zo zeer in strijd met de zorgvuldigheid, integriteit of professionaliteit heeft gehandeld, dat hij daardoor de accountantswetgeving schendt of in strijd handelt met het belang van een goede uitoefening van het accountantsberoep. Bijvoorbeeld door bewust en te kwader trouw onjuiste of misleidende declaraties in te dienen of zich niet te houden aan de gemaakte afspraken (dan wel daarvoor verantwoordelijk te zijn).

Het kantoor heeft niet te veel in rekening gebracht voor de werkzaamheden. De directeur heeft steeds inzicht gehad in het hoe en waarom van de declaraties, maar heeft de declaraties pas in december 2014 betwist. De accountants mochten ervan uitgaan dat het de bv duidelijk was dat de manier waarop de gegevens en stukken werden aangeleverd tot meerkosten leidde. Het had de voorkeur verdiend dat de accountants dit expliciet dus schriftelijk hadden voorgehouden aan de directeur. Dat zij dit niet hebben gedaan is in de gegeven omstandigheden niet zwaar genoeg voor een tuchtrechtelijk verzuim.

Ad b

Bijzondere omstandigheden daargelaten kun je niet met succes klagen over het civielrechtelijk standpunt dat een accountant inneemt in zijn zakelijke betrekkingen. Daaronder valt ook het opschorten van werkzaamheden omdat de declaraties niet worden betaald. De accountant moet wel een zorgvuldige afweging maken tussen diens eigen belang, te weten het opschorten/beëindigen van de werkzaamheden, en de belangen van de cliënt, die (kunnen) worden geschaad door de gekozen (rechts)maatregelen.

Het accountantskantoor had nog geld tegoed en de klager heeft niet aannemelijk gemaakt dat de bv door het opschorten van de werkzaamheden ook maar enig nadeel heeft ondervonden. Het kantoor nam begin 2014 al incassomaatregelen tegen de bv en heeft de bv er sinds augustus 2014 meerdere keren op gewezen dat de gevraagde stukken pas zouden worden geproduceerd als de openstaande declaraties waren voldaan.

De directeur heeft:

• een en ander regelmatig op zijn beloop gelaten;
• eind 2014 niet alle declaraties voldaan;
• geen nadere regeling getroffen met het kantoor.

De directeur had er dus rekening mee kunnen en moeten houden dat de accountants daarin aanleiding zouden zien de werkzaamheden op te schorten. De accountants hebben het kantoor- respectievelijk het cliëntenbelang dus niet onvoldoende of onjuist afgewogen.

Maatregel

Geen.