Gerben Maarleveld

Ook die duizendpoot in de accountancy? De sparring-partner die het geen probleem vindt om te adviseren bij het opstellen van een testament en huwelijkse voorwaarden. Die zich op het moment dat deze documenten in samenspraak met de notaris zijn opgesteld, hup, naar het volgende advies snelt. Niet beseffende dat er wellicht een groot gevaar de organisatie is binnengeslopen.

In de meeste gevallen openbaart dat gevaar zich pas vele jaren later, maar het kan toch geen kwaad daar nu al van op de hoogte te zijn. Want, zoals een plaatsvervangend raadsheer mij laatst vertelde: "Als het echt spannend wordt in de rechtszaal, dan kijken we uiteindelijk toch allemaal naar de accountant die het advies heeft begeleid."

Risico's

Het gevaar zit hem in een aantal zaken. Zo kennen we de periodieke verrekenbedingen. Dit betekent dat jaarlijks een overzicht moet worden gemaakt van de inkomsten en uitgaven en dat een eventueel saldo tussen de echtelieden moet worden verdeeld. De praktijk leert dat dit zelden gebeurt, met als gevolg: gemeenschap van goederen.

Een ander risico is de aangifte inkomstenbelasting. Is de praktijk zo goed onder controle dat ook in die aangifte rekening wordt gehouden met de huwelijkse voorwaarden? Of wordt de verdeling in box 3 zodanig gemaakt dat de echtgenote precies een aanslag krijgt opgelegd van € 45, die zij dan vervolgens niet hoeft te betalen? Houd er dan rekening mee dat bij een echtscheiding een rechter de aangifte inkomstenbelasting best als bewijs wil zien ter onderbouwing van dit standpunt als blijkt dat de tegenpartij ineens een andere zienswijze heeft op de huwelijkse voorwaarden.

Casus

Stel nu dat altijd rekening is gehouden met de huwelijkse voorwaarden en dat na een tijdje één van de partners een fantastisch idee heeft: hij besluit zijn baan op te zeggen. Gezien de grote belangen krijgt de cliënt het advies een bv op te richten, maar hij beschikt niet over middelen. Zijn echtgenote gelukkig wel en hoewel het vermogen is dat buiten de gemeenschap valt, is zij graag bereid haar echtgenoot dat steuntje in de rug te geven.

Na jarenlang ploeteren is de bv inmiddels een vermogen waard, maar heeft het harde werken zijn tol geëist in de relatie. De echtelieden besluiten te gaan scheiden. De advocaat van de echtgenote stelt nu dat de bv van zijn cliënte is, aangezien deze bv is opgericht met het geld van zijn cliënte. Kan er dan een zucht van verlichting worden geslaakt en ter zitting de leningsovereenkomst worden overlegd die destijds is opgemaakt?

Mijn advies is om nog dit jaar de huwelijkse voorwaarden van alle cliënten te laten beoordelen. Gelijk een goede reden om langs te gaan bij de cliënt.

Gerben Maarleveld is partner en belastingadviseur bij DRV Accountants & Adviseurs. Hij werkt met veel plezier voor dga's van startende tot (middel)grote ondernemingen in het mkb. De ideeën voor zijn columns haalt hij uit zijn contacten met cliënten, accountants en diverse netwerken. Gerben studeerde fiscale economie aan de Erasmus Universiteit en heeft een brede interesse in mensen, ondernemingen en ondernemerschap.