Bloggen en kwaliteit
Bloggen is een relatief nieuw verschijnsel dat met een sterke opmars bezig is. Vrijwel elke zichzelf respecterende site heeft wel één of meer bloggers. En dus uiteraard ook Accountant.nl.
Meint Waterlander
Het betrekkelijk nieuwe karakter van bloggen maakt ook dat er geen eenduidige spelregels zijn waaraan een blog moet voldoen. Integendeel. Daar waar wel redelijk uitgekristalliseerde opvattingen zijn waaraan bijvoorbeeld opiniërende column moet voldoen, lijkt het bloggen nog steeds een spel zonder grenzen.
Neem de blog die Marcel Pheijffer op 2 april 2008 op Accountant.nl plaatste onder de kop 'PwC in Tadzjikistan, goed idee?' In het eerste deel daarvan kopieert hij wat in Wikipedia over dat land staat, vervolgens haalt hij een quote aan van Mohsin Khan van het IMF in The Financial Times, gevolgd door een quote van ondergetekende in datzelfde artikel.
Pheijffer sluit zijn bijdrage af met het citeren van een persoon die anoniem over deze kwestie een reactie gaf. Hoe makkelijk kan je een blog maken zou je zeggen: Je googlet, knipt en plakt wat en klaar is de blog!
Maar de vraag blijft hoe vrijblijvend een blog in een accountantsomgeving mag zijn. Mag zelfs een bloggende RA alle spelregels overboord gooien? Want wat als Pheijffer voordat hij zijn blog samenstelde, wel het (ook in de journalistiek vaak) gebruikelijke hoor en wederhoor zou hebben toegepast?
Uiteraard zouden wij hebben gereageerd dat wij over deze specifieke cliëntenzaak niets kunnen zeggen. Onze beroepsregels schrijven dat voor. Op de andere vragen van Pheijffer ligt echter deze geheimhoudingsplicht niet. Als hij even gebeld zou hebben dan hadden we graag uitgelegd wat bijvoorbeeld onze cliëntenacceptatie policy is. We hadden hem ook verwezen naar ons Transparantieverslag waarin dat beschreven staat.
Ook hadden we graag verteld wat PwC in Tadzjikistan te zoeken heeft. PwC NL kent namelijk een groep gedreven professionals die er eer in schept om niet alleen cliënten te bedienen maar ook tracht dit te combineren met hun maatschappelijke verantwoordelijkheid. Deze professionals werken onder meer voor de Wereldbank, United Nations en IMF en helpen deze organisaties door assurance te geven bij hulpgelden en subsidiestromen.
Zo zijn er bijvoorbeeld met regelmaat PwC-ers in Afghanistan om de besteding van de hulpfondsen die daar naartoe gaan te monitoren. En ja, ze zijn ook in Tadzjikistan ten behoeve van het IMF.
Ook de uitlatingen van de heer Khan hadden we in perspectief kunnen plaatsen om zo te voorkomen dat deze kritiekloos aangehaald zouden worden. Wij hadden Marcel Pheijffer kunnen melden dat het IMF inmiddels haar excuses hiervoor aan PwC heeft aangeboden. En dat men de heer Khan heeft gesommeerd om per direct zijn incorrecte uitlatingen te stoppen.
Wat betreft het al dan niet citeren van een anonieme bron: dat is een kwestie van smaak. Wij zouden het niet doen. Ons advies aan Pheijffer zou zijn geweest dat als hij hetzelfde vindt, hij die mening zelf had moeten verkondigen en niet indirect via het aanhalen van een anonieme bron. Dan had hij een aftrap gegeven in wat best een interessante discussie had kunnen zijn. En dan zouden wij die handschoen zeker hebben opgepakt.
Meint Waterlander is woordvoerder van de raad van bestuur van PricewaterhouseCoopers.