Sweatshop 2.0
Met tranen in mijn ogen las ik de bijdrage van Ruud Dekkers over ons mooie vak. Ik werk weliswaar niet meer bij een accountantskantoor maar ik herinner me nog levendig het lange doorwerken in kleine kamertjes waar het soms te warm maar soms ook te koud was en de koffie niet altijd goed.
Maar wat hadden we het goed samen! Ik raakte helemaal ontroerd toen ik las dat de medewerkers na de zware inspanning verplicht twee (!) dagen vrij kregen. Dat was in mijn tijd nog niet. Zo zie je maar dat je de vooruitgang niet tegen kunt houden.
Ik lees over drukproeven en zie beelden voor me van zetters in Anton Pieck-huisjes met besneeuwde daken. Corry Brokken met "Net als toen" op de achtergrond. Die goeie oude tijd...
... is nog niet voorbij, zo blijkt.
De zin "Het elektronisch dossier bevat inmiddels 1.5GB aan informatie, 1.600 controlestappen die moeten worden afgewerkt, en een tiental formele consultaties waarvan er nog drie definitief moeten worden goedgekeurd" maakt duidelijk dat het om een verouderd proces gaat. Het werken met een elektronisch dossier verandert hier helemaal niks aan. Werken met ict staat niet gelijk aan vooruitgang.
Vervang 'informatie' door 'balen stof', 'controlestappen' door 'knopen', het 'elektronisch dossier' door 'naaimachines' en het is duidelijk: we lezen hier over een sweatshop 2.0 met een gebrekkige planning. De buitenwereld zal hier niet van onder indruk raken, ben ik bang.
Minimaal een aantal medewerkers in dit team moet ook het idee hebben dat zo'n controle allemaal wel iets slimmer en efficiënter kan. Als ze tenminste niet te moe zijn.
Ik hoop dat dergelijke verhalen snel in 'Het Grote Geschiedenisboek van de Accountancy' terechtkomen. Het is inderdaad een mooi vak, maar toch geen archaïsch vak, mag ik hopen.