Lex van Almelo

Belangrijkste feiten

Een RA geeft een goedkeurende verklaring bij een jaarrekening die is opgesteld volgens de IFRS c.q. IAS 40. Daardoor zijn de parkeergarages die de onderneming exploiteert aangeduid en geactiveerd als vastgoedbelegging. Een bv dient hierover een klacht in.

De Raad van Tucht verklaart deze klacht ongegrond. Want omdat het gaat om een puur vaktechnisch vraagstuk moet in principe niet de tuchtrechter een oordeel vellen, maar de burgerlijke rechter c.q. de Ondernemingskamer.

De bv gaat in beroep.

Beroepsgronden

• De Raad van Tucht heeft de essentie van de klacht onjuist weergegeven.
• De accountant heeft ten onrechte de jaarrekening goedgekeurd die was opgesteld volgens de IAS/IFRS.

Oordeel in beroep

Het beroep is ongegrond.

Het College van Beroep voor het bedrijfsleven is het eens met de Raad van Tucht. Weliswaar is het afgeven van een goedkeurende verklaring een typisch tuchtrechtelijke kwestie, die niet aan de orde kan komen in een jaarrekeningprocedure. Maar de essentie van de klacht over de accountant is dat deze ten onrechte een goedkeurende verklaring heeft afgegeven bij een jaarrekening die niet in overeenstemming zou zijn met de jaarverslaggevingsregels. De vraag of de accountant hiermee een misslag heeft begaan hangt nauw samen met de vraag of de IAS/IFRS juist zijn toegepast.

Het oordeel of een jaarrekening voldoet aan de internationale standaarden van IAS/IFRS is voorbehouden aan de rechter die in het Burgerlijk Wetboek is aangewezen: de Ondernemingskamer. De tuchtrechter kan alleen voorbijgaan aan deze bevoegdheidsverdeling als er geen enkele twijfel bestaat over de manier waarop de toepasselijke voorschriften moeten worden uitgelegd. Maar gezien het professionele verschil van inzicht over de toepassing van de IAS/IFRS doet die situatie zich niet voor. Daarbij komt dat de leiding van een onderneming enige ruimte heeft om de jaarrekening in te richten naar eigen oordeel.

Al met al kan niet worden geconcludeerd dat de accountant tuchtrechtelijk verwijtbaar heeft gehandeld door de jaarrekening goed te keuren.

Maatregel

Geen.

Annotatie Hans Blokdijk

Het argument dat alleen de Ondernemingskamer bevoegd om te oordelen over jaarrekeningenrecht is eerder opgeworpen door accountants in JT 2009-08. De Raad van Tucht zei toen kort en goed dat in het recht geen steun te vinden is voor de stelling dat de tuchtrechter zich van een oordeel over deze vragen zou moeten onthouden. Geen der partijen is toen in beroep gegaan, zodat het College van Beroep voor het bedrijfsleven zich hierover nu pas voor het eerst uitlaat.

In het onderhavige geval oordelen zowel de raad als het college anders dan in de Raad van Tucht in JT 2009-08. Toen ging het over een jaarrekening volgens BW2 c.q. de Richtlijnen voor de jaarverslaggeving, terwijl klaagster in het voorliggende geval stelde dat de jaarrekening een 'fundamenteel onjuiste toepassing van IAS/IFRS' vormde. Dit verschil rechtvaardigt volgens mij niet dat de raad en het college nu een andere koers varen.

Nu lijkt het mij duidelijk dat klachten over de toepassing van het jaarrekeningrecht voortaan niet meer door de tuchtrechter zullen worden behandeld, terwijl klachten over de controle van jaarrekeningen alleen bij de tuchtrechter lijken te kunnen worden neergelegd als de accountant de aan de jaarrekening ten grondslag liggende feiten onvoldoende heeft vastgesteld, zoals het niet opmerken van fraude.