Lex van Almelo

Belangrijkste feiten

Een fysiotherapeut is sinds augustus 2005 verwikkeld in een echtscheidings-/boedelscheidingsprocedure. Het gerechtshof dat zich over de zaak buigt, heeft onvoldoende informatie om vast te stellen welk bedrag de beide partners op grond van hun huwelijkse voorwaarden moeten verrekenen. Het hof benoemt in juli 2010 een registeraccountant tot gerechtelijk deskundige. Hij moet onder regie van een raadsheer-commissaris eind november 2010 antwoord geven op twaalf vragen.

Op 11 oktober 2011 brengt de accountant het eerste conceptrapport uit. De fysiotherapeut en zijn ex-echtgenote reageren schriftelijk op het concept. Na een bespreking stuurt de fysiotherapeut de accountant een USB-stick met informatie en zes dozen met bankafschriften.

De accountant verwerkt de nieuwe informatie in zijn tweede conceptrapport, dat hij op 23 oktober uitbrengt. De fysiotherapeut reageert niet op dit concept. Wel probeert hij de familiekamer van het gerechtshof te wraken, omdat de raadsheer-commissaris te nauwe banden zou hebben met de accountant. Beiden zijn namelijk bestuurslid bij de Stichting Accountant Mediators en betrokken bij de Stichting Forensische Mediators en de vereniging SRA. Bovendien is de accountant eerder tot gerechtelijk deskundige benoemd in een zaak waarbij deze raadsheer-commissaris was betrokken. Het wrakingsverzoek wordt niet-ontvankelijk verklaard.

In maart 2013 stuurt de accountant zijn definitieve deskundigenrapporten naar het gerechtshof. Het hof stuurt het rapport naar de advocaten van de fysiotherapeut en zijn ex-echtgenote, met het verzoek om binnen zes weken inhoudelijk te reageren. De ex-echtgenote reageert, de fysiotherapeut niet.

In juni 2013 komt het hof met zijn eindbeschikking. Daarin zegt het dat de fysiotherapeut ruimschoots de tijd heeft gehad om op het rapport te reageren en dat het wrakingsverzoek geen reden was om dat achterwege te laten. Het hof laat daarom alle stukken die na 16 mei 2013 zijn ingekomen buiten beschouwing. Verder zegt het hof dat de accountantsnota van 42.325,11 euro redelijk is vanwege de complexiteit van de vragen en het financiële belang van de zaak. Omdat de fysiotherapeut een gebrekkige administratie heeft gevoerd en pas na het eerste concept een grote hoeveelheid aanvullende informatie heeft aangeleverd, vindt het hof het redelijk dat de man driekwart van de nota betaalt. Deze eindbeschikking is inmiddels onherroepelijk.

De fysiotherapeut dient een klacht in tegen de accountant.

Klacht

De klacht bestaat uit 73 onderdelen, die erop neerkomen dat de accountant:

• zich heeft bezondigd aan belangenverstrengeling met de raadsheer-commissaris;
• zich niet heeft gehouden aan instructies van het hof;
• buiten de opdracht is getreden;
• eenzijdig heeft gecommuniceerd;
• de procedure onnodig heeft vertraagd;
• eenzijdige en onjuiste standpunten in zijn rapportage heeft ingenomen;
• onjuist en bovenmatig heeft gedeclareerd voor zijn werkzaamheden.

Oordeel

De klacht is ongegrond.

De Accountantskamer stelt voorop dat de waardering van het deskundigenrapport moet worden overgelaten aan de civiele rechter. De tuchtrechter kan zich echter wel uitlaten over de deugdelijke grondslag van het rapport. De klacht van de fysiotherapeut is daarom ontvankelijk.

Na een thematische behandeling van alle klachtonderdelen stelt de Accountantskamer vast dat geen daarvan goed is onderbouwd en de fysiotherapeut op geen enkel punt heeft aangetoond dat de accountant verwijtbaar heeft gehandeld. Dat komt voor een groot deel doordat de fysiotherapeut twee kansen heeft laten lopen om op het rapport van de accountant te reageren.

Maatregel

Geen.