Opinie 05 januari 2018

EPSAS: Quatsch Deutsch

Er is bij onze Oosterburen een kleine burgeroorlog uitgebroken tussen twee vooraanstaande instanties: de Duitse Rekenkamer en beroepsorganisatie IDW, instituut van Wirtschaftsprüfer. Een dispuut dat Schmidt en Schmalenbach, in veel opzichten leermeesters van onze eigen bedrijfseconomische grondleggers, ondanks hun onderlinge verschillen van mening in hun graf zou doen draaien als wentelteefjes.

Het gaat er gelukkig ongewapend aan toe, maar de woordenwisseling liegt er niet om. Het betreft een ogenschijnlijk onschuldig onderwerp: de EU-druk om EPSAS als voertaal voor de financiële huishouding van de publieke sector in te voeren. Maar taal is macht. En de druk om de rest van Europa te volgen wordt ook in Duitsland, het laatste land dat ons er tegen beschermt niet het slechtste jongetje van de EPSAS-klas genoemd te worden, steeds sterker gevoeld. Kennelijk. 

Een speciale commissie van de deftige Duitse Rekenkamer is eind vorig jaar uitgekomen met een frontale Blitz op alles wat het vigerend kasstelsel, en de huidige schatbewaarders ervan, bedreigt. Met een eenzijdige argumentatie en felheid waar geen aankomend student mee weg zou komen.

Niemand en niets ontkomt aan de Wagneriaanse pathos en gram van de schrijvers. Ook de grote accountantskantoren niet, die al lang hun ziel verkocht zouden hebben aan de Anglo-Amerikaanse vijand en alleen met dollartekens in de ogen de alternatieve EPSAS-mogelijkheden uitstallen. 

De aangevoerde drogredenen zijn zo doorzichtig, dat je je afvraagt welk groot geheim er achter de ongekend naïeve stellingnames schuilt. Een failliet Duitsland? Het laat het debat in ons land over hetzelfde thema - recent verrijkt met een innemende en indringende poging van de President van de Rekenkamer het onderwerp toegankelijk te maken voor de burger, maar in het geheel toch ook geen al te verheven en veel te slow motion exercitie - er uitzien als een picnic. Geïnteresseerden raadplegen het Rechnungshof-stuk (voor het gemak de Engelse versie) hierbij.

Maar er is ook goed  nieuws: het Duitse IDW, zusterorgaan van onze NBA, heeft in een recente uitzonderlijk felle tegenreactie de Duitse eer belangrijk gesauveerd door de schrijvers (en indirect het Duitse ministerie van Financiën) van ongezouten repliek te dienen. Inclusief het openlijke verwijt van het IDW dat het Duitse MinFin (annex de poortwachters van het Duitse rekenhof) zich al jaren niet houdt aan de Duitse grondwet, waarin ook een volledige staat van activa en passiva wordt geëist. 

De grote vraag die blijft nasudderen is hoe het mogelijk is geweest dat een Monsieur als de Duitse Rekenkamer het ooit zo ver heeft laten komen, met zo’n ongebruikelijk zichtbaar amateuristisch en eenzijdig rapport. En vooral: of de werkelijke staat van financiën in Duitsland er zo belangrijk anders, beter of slechter, uit zou zien bij de invoering van EPSAS. 

Om hier uit te komen eist Alles Hals und Beinbruch.