Lex van Almelo

Belangrijkste feiten

Een vader en zijn dochter drijven een Italiaans restaurant en verhuren hotelappartementen. Een registeraccountant van een accountantsmaatschap voert van eind 2009 tot begin 2014 de gebruikelijke accountantswerkzaamheden uit voor hun vennootschappen en verleent hand- en spandiensten bij de overdracht van aandelen van de vader aan de dochter. De cliënten kunnen niet alle declaraties van de accountant betalen en verlenen de maatschap in 2010 een hypotheekrecht op vier onderpanden.

De betalingsachterstanden houden aan. Op 4 februari 2014 spreken vader en zijn dochter met het kantoor onder meer af dat:

• een andere accountant de jaarrekeningen van 2012 en de jaren daarop afmaakt;
• een jurist van het kantoor de cliënt blijft adviseren, maar bij elke opdracht vooraf een (bij voorkeur vaste) prijs opgeeft dan wel een indicatie van het aantal te besteden uren;
• de accountant gespecificeerd opgeeft wat de totale betalingsachterstand is en de cliënt daarop zal reageren;
• de cliënt wekelijks 500 euro blijft betalen, vanaf 1 april 750 euro per week en in mei zal kijken of meer aflossen mogelijk is.

Eind april blijkt de cliënt nog steeds 500 euro te betalen in plaats van 750. De jurist van het accountantskantoor wil overleggen. Na een feitenonderzoek is de cliënt ervan overtuigd dat het accountantskantoor te veel heeft gerekend voor de (extra) werkzaamheden en de maandelijkse besprekingen. Vader en dochter dienen via hun bv’s een klacht tegen de accountant en de maatschap in bij de Accountantskamer. Die verklaart de klacht deels gegrond.

De accountant heeft in 2012 bij de beheer-bv van de dochter kosten in rekening gebracht voor diverse jaarrekeningen. Niet de vader maar de dochter was bestuurder van die vennootschap. Daarom was de vader niet bevoegd om (ook) namens deze vennootschap overeenkomsten aan te gaan. De accountant had dat moeten weten en mocht er zonder nader onderzoek niet vanuit gaan dat:

• de vader contracten kon sluiten met de maatschap namens de beheer-bv;
• hij werkzaamheden kon declareren die hij voor een andere vennootschap had uitgevoerd.

Door de bevoegdheden niet te verifiëren en vast te leggen, heeft de accountant in strijd gehandeld met het fundamentele beginsel van deskundigheid en zorgvuldigheid. Verder heeft de accountant onzorgvuldig gehandeld door er niet op toe te zien dat voor de werkzaamheden na 4 februari 2014 zou worden gefactureerd volgens de gemaakte afspraak.

De accountant gaat in hoger beroep tegen dit vonnis.

Beroepsgronden

De accountant voert aan dat:

1. de vader en de dochter geen belang meer hadden bij behandeling van de klacht toen de Accountantskamer uitspraak deed, omdat de bv, namens wie zij de klacht indienden, toen was ontbonden en dus niet meer bestond;
2. er al langer een overeenkomst van opdracht bestond met de vennootschappen van vader en dochter, dat de vader voor hem steeds het aanspreekpunt was en de vader alles besprak met zijn dochter et cetera en hij erop mocht vertrouwen dat de vader in opdracht van de beheer-bv kon handelen en als accountant daar zijn werkzaamheden kon declareren;
3. niet hij maar een kantoorgenoot na 4 februari 2014 werkzaamheden heeft verricht voor de onderneming, zodat het klachtonderdeel over de gedeclareerde kosten in verband met de opvolging niet-ontvankelijk had moeten worden verklaard; gezien de afspraken mocht hij erop vertrouwen dat de onderneming akkoord was met deze werkzaamheden.

Oordeel

Het beroep is ongegrond.

Ad 1

Volgens de Wet tuchtrechtspraak accountants kan iedereen een klacht indienen. Toen de bv dat deed, was die nog niet ontbonden, zodat de Accountantskamer deze klager kon aanmerken als partij en de klacht wat dit betreft ontvankelijk kon verklaren.

Ad 2

Het college sluit zich aan bij het oordeel van de Accountantskamer. De accountant wist dat de vader geen bestuurder was van de beheer-bv en dat de belangen van vader en dochter en hun respectievelijke vennootschappen niet parallel liepen. Hij heeft verzuimd om na te gaan dat de bestuurder van de beheer-bv het uitdrukkelijk eens was met de overeengekomen werkzaamheden en opdrachtvoorwaarden en met het declareren van de werkzaamheden voor een andere vennootschap bij de bv van de dochter. Een schriftelijke opdrachtbevestiging had in dit geval voor de vereiste duidelijkheid kunnen zorgen. De Accountantskamer heeft terecht gezegd dat de accountant door dit verzuim in strijd heeft gehandeld met het fundamentele beginsel van deskundigheid en zorgvuldigheid.

Ad 3

Ook hier sluit het college aan bij het oordeel van de Accountantskamer. Het zegt in aanvulling daarop nog dat de afspraken zijn gemaakt door de accountant en dat de advocaat van de onderneming en de accountant er dus op had moeten toezien dat de werkzaamheden na 4 februari 2014 werden gefactureerd voor ofwel een vaste prijs ofwel op basis van een indicatie van het aantal daaraan te besteden uren. Door dit na te laten heeft de accountant niet de vereiste zorgvuldigheid in acht genomen.

Maatregel

Waarschuwing.

Annotatie Lex van Almelo

Als je erop meent te kunnen vertrouwen dat de betrokken partijen akkoord gaan met de opdracht(voorwaarden), kun je voor verrassingen komen te staan. Daarom is het vrijwel altijd verstandig om de partijen een opdrachtbevestiging te laten ondertekenen. Verder is het onzorgvuldig om je niet te houden aan afspraken over vaste prijzen of een prijsindicatie dan wel om er niet op toe te zien dat die afspraken worden nageleefd.