Arjan Brouwer

De roep om wereldwijde standaarden voor niet-financiële informatieverstrekking over bijvoorbeeld duurzaamheidsvraagstukken wordt steeds luider. Wat Arjan Brouwer betreft moet ook opnieuw worden nagedacht over de vraag welke organisaties die informatie moeten verstrekken. Want niet alleen beursfondsen hebben een grote maatschappelijke impact.

Discussie Column

Niet-financiële informatie: voor iedereen en door iedereen

Eind 2019 hebben onder andere Accountancy Europe en Eumedion gepleit voor het realiseren van wereldwijde standaarden voor niet-financiële informatie. Dat zorgt voor betere vergelijkbaarheid en informatie die gemakkelijker te interpreteren is voor gebruikers, waarbij het uiteraard wel van belang is dat organisaties ook in staat blijven om organisatie specifieke informatie te verschaffen. Het zou helemaal mooi zijn als het ook nog zou lukken om de niet-financiële informatie te koppelen aan en te integreren met de financiële informatie.

Wereldwijde standaarden voor niet-financiële informatie zijn een nastrevenswaardig einddoel, maar waarschijnlijk niet realistisch op korte termijn. Zelfs voor financiële verslaggeving is dat nog niet gelukt en het is duidelijk dat niet overal hetzelfde belang wordt gehecht aan bijvoorbeeld duurzaamheid. Europa wil niet wachten op internationale consensus en heeft inmiddels aangekondigd zelf te beginnen met de voorbereidingen voor het ontwikkelen van European non-financial reporting standards. Daar is iets voor te zeggen, maar het is te hopen dat alle partijen open blijven staan voor samenwerking en werken vanuit de intentie om niet-financiële informatieverschaffing wereldwijd naar een hoger niveau te brengen en meer vergelijkbaar te maken. Zodat een Europese stap geen eindpunt is, maar een eerste stap richting een groter einddoel.

Als het gaat om niet-financiële informatie, is een belangrijke vraag of het jaarverslag primair gericht moet zijn op investeerders of op alle stakeholders. Zijn de belangen van andere stakeholders een randvoorwaarde voor het realiseren van aandeelhouderswaarde, of een doel op zichzelf? Tot nu toe hebben veel standardsetters een insteek gekozen die de investeerders vooropstelt. Bijvoorbeeld met als argument dat als het belang van de investeerders wordt gediend dat indirect ook geldt voor de belangen van veel andere stakeholders. Of met als argument dat als ervoor wordt gezorgd dat kapitaalstromen worden gestuurd naar ondernemingen met een meer duurzaam bedrijfsmodel, uiteindelijk ook de andere stakeholders daarmee geholpen worden.

Een argument voor een multi-stakeholder aanpak is dat er op voorhand geen reden is om bepaalde stakeholders voorrang te geven boven andere. Je zou zelfs kunnen zeggen dat voor veel beursfondsen geldt dat aandeelhouders al heel lang niets in de onderneming hebben gestopt, daar waar andere stakeholders dat wel doen. De aandeelhouders in die ondernemingen handelen alleen onderling en onttrekken kapitaal aan de onderneming (in de vorm van dividend) in plaats van er kapitaal in te stoppen. Dus waarom zou de informatie niet juist op die andere stakeholders worden gericht?

Wat mij betreft is het tijd om voor verslaggeving de focus op investeerders los te laten en richting een multi-stakeholder aanpak te bewegen. Dat is niet eenvoudig en levert veel nieuwe vraagstukken op. Eén aspect zou echter een logische eerste stap zijn en dat is het heroverwegen van de reikwijdte van verslaggevingseisen. Het Besluit Niet Financiële Informatie is bijvoorbeeld op dit moment van toepassing voor oob's met meer dan vijfhonderd werknemers. Dan heb je het dus vooral over grote beursfondsen en financiële instellingen. Maar is dat nu logisch? Zouden beursfondsen vervuilender zijn dan grote niet-beursgenoteerde ondernemingen? Zijn ze corrupter, minder divers, overtreden ze mensenrechten vaker dan niet-beursgenoteerde ondernemingen? Dat lijkt me toch niet. Zelfs als het sturen van kapitaal in de juiste richting het argument is voor niet-financiële verslaggevingsverplichtingen, dan is een beperking tot beursfondsen niet logisch. Als we bijvoorbeeld willen dat banken zich bij het verstrekken van financiering richten op bedrijven die bijdragen aan het realiseren van duurzaamheidsdoelstellingen, dan zullen zij juist van veel niet-beursgenoteerde ondernemingen relevante informatie moeten krijgen om hun beslissingen op te baseren. Als we willen dat andere stakeholders duurzaamheid mee laten wegen in hun beslissingen of overheden beleid baseren op feiten, dan zal die informatie verstrekt moeten worden. En niet alleen door beursfondsen.

Voor de realisatie van duurzaamheidsdoelstellingen is internationaal vergelijkbare niet-financiële informatie over daarvoor relevante aspecten van bedrijfsvoering van organisaties van belang. Even belangrijk is dat die informatie wordt verstrekt door alle organisaties die hier een belangrijke impact op hebben. Beursgenoteerd of niet.

Wat vindt u van deze column?

Reageer

Arjan Brouwer is partner bij PwC en hoogleraar externe verslaggeving aan de VU Amsterdam.

Gerelateerd

reacties

Reageren op een artikel kan tot drie maanden na plaatsing. Reageren op dit artikel is daarom niet meer mogelijk.

Aanmelden nieuwsbrief

Ontvang elke werkdag (maandag t/m vrijdag) de laatste nieuwsberichten, opinies en artikelen in uw mailbox.

Bent u NBA-lid? Dan kunt u zich ook aanmelden via uw ledenprofiel op MijnNBA.nl.