Jaarrekening anno 2008
Als je tegenwoordig een beetje radio luistert dan duizelt het al gauw van de indices, graadmeters en andere indicatoren. Allemaal moeten ze ons iets vertellen over de stand van de economie, de bedrijvigheid of het consumentenvertrouwen. Op dezelfde dag roepen de inkopers in Pennsylvania dat alles beter gaat, vinden de huisvrouwen in Duitsland hun boodschappen te duur en vindt een analist (soms inderdaad niet meer dan een) dat we onze aandelen in grootbank x of y moeten verkopen.
Meestal lokken deze zaken dan ook nog een reactie uit op de aandelenbeurzen. Klaarblijkelijk zeggen al deze nieuwsflarden dus iets over wat er in de toekomst staat te gebeuren.
Al dit nieuws bereikt de argeloze Alex-belegger die vindt dat hij hier wat mee moet. Ook de institutionele beleggers moeten er wat mee - die onderbouwen het echter met moeilijke modellen waar dan een voorspellende waarde van uit zou moeten gaan.
Ik kan me zo voorstellen dat die modellen uitgaan van in het verleden bewezen relaties tussen grootheden - rente omlaag, consumentenuitgaven omhoog en dat soort zaken.
Ik ben geen macro-econoom maar deze vermeende wetmatigheden komen mij niet zelden discutabel voor. Ze golden wellicht in het verleden, maar zoals de financiële dienstverleners zelf zeggen "resultaten uit het verleden ... gelden in deze tijden van paniekvoetbal hoogst waarschijnlijk niet".
Ik vind het met name grappig als de parallel wordt getrokken met de beurscrisis van de jaren dertig. De grafiekjes van de beurskoersen mogen dan op elkaar lijken, ik denk dat de verschillen een stuk groter zijn. Gedrag van consumenten, machtsverhoudingen in de wereld, complexiteit van de economie en ondernemingen, het is allemaal heel verschillend.
En wat misschien nog wel veel belangrijker is: De beschikbaarheid van informatie is enorm toegenomen waardoor iedereen eerder geïnformeerd is, en ook denkt eerder te moeten reageren.
Gelukkig houden accountants, conservatief als ze zijn, vast aan dat ene stukje informatie dat er ook al in 1930 was. De jaarrekening. Er is discussie over de vorm en grondslagen maar de essentie blijft hetzelfde. Jammer genoeg moeten we constateren dat het stuk voor investeerders niet meer dezelfde waarde heeft. Die luistert immers liever naar de inkopers uit Pennsylvania.
Er is al vaker gepropageerd dat accountants beter zouden moeten inspelen op de continue informatiebehoefte van investeerders. Helaas tevergeefs. Zelfs de XBRL-ontwikkelingen zijn niet met beide handen aangegrepen om een beweging te forceren. Die Mohammed gaat dus nooit bij de spreekwoordelijke berg komen.
Ik stel dan ook voor om de zaak om te draaien: Alle andere, ongefundeerde, irrelevante en speculatieve informatie wordt niet meer verspreid. Inkopers, huisvrouwen, cfo's en analisten mogen nog steeds roepen wat ze willen maar we zetten het niet meer op internet of in de krant.
Beleggers gaan maar gewoon weer een jaarrekening of kwartaalbericht lezen. Daar wordt genoeg energie in gestoken en soms ook nog eens gecontroleerd! Dan hebben we weer een level playing field en hoeft niemand in paniek te reageren op losse flodders. En als de berg dan bij Mohammed is aangekomen, hebben we op de radio weer tijd voor wat goeie muziek.
Of moeten accountants toch eens serieus achter hun oren krabben?